Dusk Till Dawn #SC2018

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

#ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Σταματήστε για δυο λεπτά και αφουγκραστείτε... Το ακούτε αυτό;

Ησυχία...

Αυτό είναι από τα θετικά του να μην τραβάς την προσοχή και να μην σε παρατηρεί κανένας. Να είσαι αόρατη... Κανενα δεν τον νοιάζει τι κάνεις και που βρίσκεσαι. Κανένας δεν ασχολείται μαζί σου. Καλύτερα για εμένα. Έτσι πότε δεν θα μάθουν ποια είμαι και τι έχω κάνει.

Το κουδούνι χτυπάει και το μάτι μου πέφτει κατευθείαν πάνω του. Ειναι με την παρέα του και καπνίζει. Ενα κρυφό χαμόγελο σχηματίζεται στο προσωπο μου. Πριν από δυο χρόνια, θα ήμουν εγώ αυτη που θα καθόταν δίπλα του και θα του έδινα φωτιά. Τώρα σιχαίνομαι και την εικόνα του τσιγάρου. Και σιχαίνομαι να βλεπω τον Dominic να βλάπτει τον εαυτό του με τέτοιο τρόπο.

Και σιχαίνομαι που τον αγαπώ τοσο πολύ.

Τον κοίταζα μέχρι που γύρισε το κεφάλι του και τα γκρίζα ματιά του καρφώθηκαν στα δικά μου.

Γρήγορα πήρα την ροζ τσάντα με την φούξια φούντα και μπήκα μέσα στο παλιό κτήριο. Αχχχ. Η σχολή. Δεν είδα κανένα συμφοιτητή μου. Όλοι ήταν στο αμφιθέατρο. Πήγα και εγώ και βρήκα μια θέση πάνω- μακριά από του υπόλοιπους.

Ο καθηγητης μπηκε μεσα και πριν προλάβει να πει λεξη ενας πανεμορφος Dominic μπήκε μέσα.

"Συγγνώμη που άργησα." είπε και κάθισε βιαστικά στην ίδια σειρά με εμένα λίγες θέσεις πιο εκεί.

"Είσαι τυχερός Parker που έχεις καλές επιδόσεις. Αλλιώς θα σε είχα σουτάρει από εδω."

Ο Dominic Parker. Ο τέλειος μαθητής . Το τέλειο κορμί. Το τέλειο αγόρι. Κρίμα που ποτέ δεν θα μπορέσει να γίνει δικός μου.

Διόρθωση. Κρίμα που δεν πρέπει να γίνει δικός μου.

"Γειά!" μια φωνή με έβγαλε από τις σκέψης μου.

Μου μιλάει. Γιατί μου μιλάει; Δεν πρέπει να μου μιλάει. Ηρεμησε Raven.

Εισπνοη!

Εκπνοή!

Εισπ...Αυτό δεν βοηθάει καθόλου.

"Εγκο τε μιλω αγλικα. Εγκο ξενο μηθητη. Αντιός"ειπα και άλλαξα θέση.

Που τα βρίσκω η άτιμη;

Που βρίσκω τόσο θάρρος να με πληγώνω;

Είμαι τόσο ερωτευμένη. Τόσο ερωτευμένη. Αλλα πότε δεν θα με δεχτει. Όχι όταν μάθει το τέρας που κρύβω.

Χάθηκε να καθόταν πιο μπροστά και να με άφηνε να παραμείνω αόρατη; Βασικά, βάζω στοίχημα ότι αν οι περισσότεροι εδώ δεν ξέρουν καν ότι υπάρχω.

Και καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά δεν κατάλαβα πότε πέρασε η ωρα...