Dusk Till Dawn #SC2018

SUNRISE

#SUNRISE

"Αυτό δεν έπρεπε να συμβεί." φώναξα πανικόβλητη. "Το αφεντικό θα μας σκοτώσει."

"Υπερβολές." απάντησε χαλαρά.

Όχι! Τι πηγα και έκανα! Ειδικά τώρα που θα γίνει μέλος. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Όχι όπως τότε.

"Η ιστορία επαναλάβετε." μουρμούρισα.

Θα τον βάλω σε μπελά. Θα τον σκοτώσει. Όπως έκανε και τότε. Όπως έκανε δυο χρόνια πριν.

"Ποια ιστορία;" ρώτησε νευρικα.

"Είναι αδίστακτος. Θα το κάνει." συνέχισα το παραλήρημα μου. "Ήταν ένα λάθος. Δεν επρεπε. Ο έρωτας είναι απαγορευμένος."

"Ποια ιστορια;" με ρώτησε ανήσυχος. "Τι ειναι αυτα που λες;"

"Η ιστορια του Tornado!" φώναξα. "Επαναλαβανεται."

Δακρυα μαζεύτηκαν στα μάτια μου. Δεν ήξερα πλέον τι έλεγα. Αισθανόμουν να βουλιάζω και να πνίγομαι. Όλα γυριζαν γυρω μου και το κεφάλι μου βούιζε. Τα πόδια μου σαν να κόπηκαν. Έπεσα στο γρασίδι και κοιτούσα τον έναστρο προσπαθώντας να πάρω ανάσες. Όμως δεν τα καταφερνα

"Raven!" Φώναξε και με έπκαταφερτατο σβέρκο. "Κοιτα με." είπε γλυκα.

Τον κάρφωσα στα γκρίζα ματιά του.

"Πάρε ανάσες. Προσπάθησε να συντονίσεις το χτυπο της καρδιάς σου με τον δικό μου." μου ειπε και προσοαθησα να το κανω.

Λιγα λεπτα αργοτερα ενιωθα καλυτερα.

"Ποιος ειναι ο Tornado;"

Σκοτείνιασα αμέσως μόλις άκουσα το όνομα του.

"Δεν εχει σημασια." Απαντησα και χαμογέλασα ψεύτικα.

"Σιγουρη;" ρωτησε καχυποπτα.

"Ναι..." απαντησα. "Απλως πανικοβληθηκα. Πρωτη φορα μου συμβαινει κατι τετοιο."

Ανασηκωσε τους ωμους του. "Ας συνεχισουμε την εκπαιδευση."

[...]

Η ωρα περασε και μπορω να πω οτι ο Dominic είναι καλός στην πάλη. Του έδειξα κάποιες κινήσεις για αρχή και θα ξανακάνουμε τέτοια μάθημα πάλι αύριο αλλά σε διαφορετικό μέρος.

"Παμε να φύγουμε." μου είπε.

"Μπα." απάντησα. "Θα καθίσω λιγο ακομα. Θέλω να δω την ανατολή."

"Ο,τι πεις." απάντησε και έφυγε.

Πράγματι η ανατολή ήταν υπέροχη. Τα χρώματα φωτίζουν τον ουρανό δημιουργών της ένα πανέμορφο τοπίο. Λες και ο ήλιος ήταν ζωγράφος και ο ουρανός, ο καμβάς.