Dusk Till Dawn #SC2018

ERROR 404 vol 02

Θεε μου σωσε με.

"Dommmmm...." μου φωναξε και κουνησε τον ωραιο της πισινό. "Θες να παιξουμε;" συμπληρωσε και ειπε και ηπιε μια γουλια.

"Εισαι μεθυσμενη." απάντησα σε κατασταση σοκ.

"No, no, no, noooooooo" απαντησε και κουνησε το δαχτυλο της. "Μονο λιγο ζαλισμενη. Ηταν μερος της εκπαιδευσης μου.... Δεν μεθώ...." συμπλήρωσε και πηγε να σηκωθει αλλα επεσε.

Ναιπ. Φουλ μεθυσμένη.

"Ναρκωτικα ειναι αυτα στο κρεβάτι σου;" ρωτησα γουρλωντας τα μάτια μου.

"Ναι!" απάντησε χαρουμενα. "238 κιλα! Ειχα αποθεμα απο παλια!" γελασε σαν παιδακι. "Θες να κολυμπήσουμε στη λευκή σκονη παρέα;" εκανε κουταβισια ματακια.

Απλα... wow!

"Εισαι τρελη;" της φωναξα. "Θα μπορουσες να πεθανεις. Αλκοόλ + Ναρκωτικα = R.I.P REVEN. Απλα μαθηματικά."

"No, no, no, noooooo" κουνησε το δακτυλο της. "Μόνο κολύμπι! Όχι χρήση! Κολύμπι καλό! Χρηση κακια! Απλα μεθυσματικα!" γελασε.

Nope. I'm done. Θέλω να παραιτηθώ απο αυτό το βιβλιο. Ποτε λήγει το συμβολαιο μου είπαμε;

"Παμε να σε ξεμεθυσω." την αρπαξα απο το χερι και έκανα να βγω εξω απο το δωματιο.

Αλλα μετα θυμηθηκα οτι δεν φορα παντελονι!

Την εσπρωξα παλι μεσα και ανοιξα την ντουλαπα διπλα μου. Εβγαλα ενα παντελονι και της το πεταξα.

"Φορα το!" ειπα γυρισα απο την αλλη.

"Εισαι σιγουρος οτι δεν θες να ερθεις και να με βοηθήσεις να βγάλω και τα υπόλοιπα;"

Πολυ θα το ηθελα....

Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!

Δεν εννοω αυτο...

Τουλαχιστον δεν το ειπα δυνατα! Ή το ειπα; Αααα οχι. Ειμαστε οκ. Δεν το ειπα.

"Τελείωσα." ειπε και με πλησιασε.

"Ωραια!" τωρα το δυσκολο μερος. "Παμε να βρουμε ενα τροπο να σε ξεμεθυσουμε!"

[...]

Ειναι περιπου 6:00 τα χαραματα και ακόμα κοιμαται. Και ηπιε 2 πικρους καφεδες! 2!

Άκουσα εναν ανασαναστεναγμο και εκείνη άνοιξε τα μάτια της.

"Που ειμαι;" ρωτησε.

"Τι που ειμαστε!" φωναξα! "Στο δωματιο σου ειμαστε!"

"Dominic;" ρωτησε παρεξενεμενη. "Ωωω..." αναφωνησε. "Το κεφαλι μου θα σπασει." μουρμουρισε.

"Ο ιδιος." απαντησα στην πρωτη ερωτηση της

"Δεν επρεπε να είσαι εδω."

"Λοιπον μου χρωστας καποιες απαντησεις." απαντησα.

"Δεν σου χρωτσαω τιποτα."

"Με αποφευγεις μια ολοκληρη εβδομαδα και με χωριζεις χωρις λογο;" σηκωσα το φρυδι μου. "Μαλλον μου χρωστας."

"Τι θες να μαθεις;" απαντησε κοφτα.

"Ποιος ειναι ο Tornado;"

"Σου ειπα!" απαντησε κοφτα.

"Μου ειπες ψεματα!" φωναξα έξαλλος. "Θελω την αληθεια Raven. Για μια φορα πες μου την αληθεια." εκανα μια παθση και την κοιταξα στα ματια. "Μηοως ηταν ο γκομενος σου." απαντησα επιθετηκα τονιζοντας αργα καθε λεξη.

"Τι;" ρωτησε σαστισμενη. "Οχι! Ποιος σου ειπε κατι τετετοιο

"Τοτε ποιος ηταν;" απάντησα νιώθοντας την υπομονή μου να εξαντλείται. 

Σημερα θα μαθαινα επιτελους την αληθεια. Και δεν θα εκανα πισω.

"Δεν ειναι ευκολο." απαντησε και μπορεσα να διακρινω μια πικρα στα λόγια της.

"Εσυ το κανεις δυσκολο." φωναξα. "Πες μου. Τωρα.

"Πολύ καλα." ειπε και πηρε μια πολυυυυυυυυ μεγαλη ανασα.

"Με το πασο σου." ειπα και κερδισα μια αγρια ματια.

"Ο Tornado ηταν..." σφιχτηκε και εκλεισε τα ματια της. "Ο αδελφος μου."

.....

Καλη επιτυχία σε όσους γράφουν.

Για αυτό το λόγο, το επόμενο κεφάλαιο θα ανέβει την Πέμπτη και μετά θα ανεβάζω καθημερινά!