Dusk Till Dawn #SC2018

I WANNA FEEL YOU TOO

#I_WANNA_FEEL_YOU_TOO

Η ωρα περναγε και αυτος ακομα να εμφανιστει. Ειχε παει 23:30.

Δεν θα ερθει.

Σηκώθηκα κάπως χαρούμενη που δεν είχε έρθει ομως εκεινη τη στιγμη μια μαυρη μηχανη παρκαρε διπλα απο τη δικια μου.

"Συγγνωμη που αργησα!" φωναξε.

"Τελευταία φορα." απαντησα απογοητευμενη.

Πλησιασε τα καγκελα και σκαρφαλωσε πανω τους μπαίνοντας μεσα.

"Λοιπον τι θα κανουμε;" ρωτησε.

"Θα σε μαθω να παλευεις." απαντησα και κατευθύνθηκα προς το γρασιδι.

"Ξερω να παλευω." απαντησε και στριφογύρισε τα ματια του και με πλησιασε.

"Λολ." απαντησα. "Ολοι αυτο λένε στην αρχη."

Σταθηκαμε στο κεντο του παλιου γηπεδου ποδοσφαιρου. Ηταν αρκετα σκοτεινα ομως μπορουσα να διακρινω την φιγουρα του.

"Τότε ας βαλουμε ενα στοιχημα." ειπε.

"Τι ειδους στοίχημα;"

"Αν κερδισω θα μου πεις την ιστορια σου." ειπε και με κοιταξε πονηρα.

"Και αν κερδισω εγω;" ρωτησα αθωα.

"Δεν υπαρψει περιπτωση να κερδισεις." απαντησε με σιγουρια.

"Καλα!" απαντησα και σηκωσα τα χερια μου. "Οι κανονες ειναι απλοι. Χανει οποιος πεσει πρωτος κατω." σταματησα και χαμογελασα πονηρα. "Και αφου κερδισω θα μου απαντησεις σε οποια ερωτηση σε ρωτησω." συμπληρωσα. "Do we have a deal?"

"Deal."

Στάθηκε απέναντι μου και με κοίταξε.
Προσπάθησε να μου ρίξει μπουνιά στο πρόσωπο όμως την απέφυγα με ευκολία. Ύστερα ξανά προσπάθησε όμως και αυτήν απέφυγα με ευκολία.

"Πολύ αργός." είπα και του έβγαλα την γλώσσα.

Με κοιταξε αγρια και ετρεξε κατα πανω μου ομως εγω εκανα στα δεξια και του εβαλα τρικλοποδια. Έπεσε φαρδύς - πλατύς στο γρασίδι και μου ξέφυγε ένα γελάκι.

"Φαίνεται ότι κέρδισα." ειπα και αρχισα να χορευω το χορο της νικης γυρω απο τον Dominic.

"Οκ..." απαντησε και σηκωθηκε. "Ποια ειναι η ερωτηση σου;"

Μπορώ να τον ρωτήσω για ποιο λόγο ήρθε στην οργάνωση. Να μαθω γιατι θέλει να μπει σε κατι τοσο απαισιο...Αλλά αντί για αυτό ρώτησα κατι τελειως διαφορετικο.

"Ποιο ειναι το crush;" ρώτησα και τον κάρφωσα στα γκρίζα ματιά του.

"Είναι ένα κορίτσι.."

Οχι θα ηταν αγόρι.

"...με πράσινα ματιά και μαύρα μαλλιά..."

Σαν τα δικα μου!

"...κουκλαρα, αλλα επικίνδυνη..."

Τι ειπε;

"...Ειναι η εκπαιδευτρια μου..."

Ζεσταίνομαι! Δεν μπορώ! Ζεσταίνομαι! Πότε πλησίασε τόσο κοντα. Wow! Αυτές είναι οι πεταλούδες που λένε ότι υπάρχουν στο στομάχι!

" ... και την λενε Raven!" είπε και μηδενίσει την απόσταση που χωρίζονται τα χείλη μας.

Το φιλί του ήταν τόσο υπέροχο. Ήταν μαλακό αλλά και κτητικό. Ήταν σαν να ήμασταν μόνο εμείς δυο στον κόσμο. Ήταν απλά μαγικό.

Απομακρύνθηκε γρήγορα, παρόλο που μου άρεσε η αίσθηση. Θέλω τα τα ακουμπάω συνέχεια και να τα αισθάνομαι παράλληλα.

"Γιατι να αγαπάς ένα τερας;" τον ρώτησα.

"Γιατί και εγώ είμαι ένα τέρας." ειπε "Σε αγαπω!"

"Και εγω σε αγαπω!"

Δεν αντεξα! Τον άρπαξα από τα μάγουλα και ακούμπησα τα χείλη μου ξανά πάνω στα δικα μου.