STORY NG BITTER NA WRITER

CHapter 11

CHAPTER 11

 

BLAKE’S POV

 

“CUT!!!” naiiritang sigaw ng director sa akin.

Panglimang scene na ito at nakakaten times na din akong nagkakamali sa line ko.

“May problema ba Blake?” tanong ni NIel sa akin.

“Oh. Magbreak muna ang lahat/ I’ll give you 2 hours break. And Blake make it sure na magagawa mo na ang scene na ito ng maayos” sabi ng irektor.

“Yes. Direk” at umalis na ito kasama ang ibag stuff.

“Are you sick?” tanong naman agad ng manager ko.

“No. I just need some space to think,” at umalis ako sa lugar na iyon.

Something is bothering me. Ang dami kong gusting itanong ng Makita ko sya kaninang umaga pero wala akong lakas ng loob. Iniiwasan din nya ako. 2 days na kaming ganito.

Pumunta ako sa stock room para magpractice. I need to be professional. I need to set aside what I feel.

“You’re so important to me beyond my empty expression,” at paulit-ulit kong sinabi iyon sa sarili dahil lagging doon ako nawawala sa tapping kanina.

Hay. Bakit ba hindi ko maiwasang isipin ang nangyari?

 

Napayuko ako sa sobrang frustration.

ZOEY’S POV

Geez.

3 days na ako dito pero utusan pa rin. Grabe. Ito ba ang tinutukoy ng anooying (Harry) na iyon na makakatulong sa sinusulat ko? E, parang pinaparusahan lang ako ng isang iyon. Gawin ba akong kargador para sa mga gamit na ilalagay sa stock room.

NAglakad ako at isa-isang tinignan ang mga kahon sa stock room. Hawak hawak ang listahan ng mga kailangan sa set mamaya.

Nasa kalahati na ako ng listahan at nasa kalagitnaan na din ng kwatong ito ng may marinig akong nagsasalita. Bigla akong nangilabot.

Whoo. Ano iyon? Imposible naming galling sa labas ang boses na iyon diba? Napakalakas naman yata atsaka paulit-ulit ang sinasabi. May nagsasalita bang multo? 0.0 Ih . . . . .

 

Naglakas loob akong pumunta sa pinanggagalingan ng boses na iyon hanggang makapunta ako sa dulo. Sumilip ako ng konti pero wala akongnakita. Kaya lumabas ako ng konti para Makita ang kabilang side. Ang side na hindi kita kapag sumilip ka lang.

Nagulat ako ng makakita ako ng isang PUSA kaya Napasigaw tuloy ako. Sabay takbo.

Takot ako sa multo pero mas takot ako sa pusang sinaniban ng multo. Whaaaa  . . .