CHAPTER 25 "The Monster"

29 2 0
                                    

CHAPTER 25

ZOEY’S POV

SATURDAY MORNING

I went to Harry’s place like dad requested yesterday when he called me at home to tell that Harry is sick and I need to take care of him. The maid opens the door for me. I’ll wait the living room when I notice the pictures on the top of the cabinet near the wall. I look at every picture and hold the picture that catch my attention.

“What are you doing here?” narinig kong sabi ni Harry.

Ibinababa ko ang picture and I look at him “Dad requested me to be here. May sakit ka daw. Akalain mo iyon tinatablan ka pala ng sakit. Kala ko immune ka na doon,” sarcastic kong sabi dito.

“What?! You think I’m a monster?” irtang sabi nito.

“Yeah. And I have no choice. I need to take care of you.”

“I don’t need any help. You can leave now.”

“Of course I already expected that kind of reaction but Dad said I need to take care of you no matter what or else he’ll send you to hospital.”

Nagbago ang expression ng mukha nito at napilitan na lang. “Do all you want. Just stay out of that picture,” at nag-umpisa na itong umakyat ng hagdan.

Hindi na ako kumibo sa sinabi nito. Ibinababa ko agad ang picture at pumunta sa guest room para ilagay ang mga gamit ko. Frankly this is the first time I saw this place. Maganda, simple dahil sa black and white nitong kulay mula sa kurtina hanggang doormat.

Maya maya nakarinig ako ng malakas na pagsara ng pinto galing sa itaas. Npalabas tuloy ako sa kwarto at tinignan kung anong nangyari. ‘Pag akyat ko nakita ko iyong maid umiiyak na nakaupo sa may mini sala doon. Nilapitan ko ito.

Inayos naman nito ang sarili ng makita ako.

“Ma’am may kailangan po ba kayo?” tanong nito.

Hindi ko ito sinagot. Tinignan ko ang bote ng gamot na natapon sa sahig.

“Did he take his medicine?” I asked instead.

Biglang nagbago ang expression nito. She hesitate to answer my question. “ A … k-kasi ma’am …” Huminga pa ito ng malalim bago tinuloy ang sinasabi. “Kahapon ko pa po pinipilit na uminom si Sir ng kaso kaso ayaw nya pong may nang-iistorb sa kwarto nya,” sabi nito habang nakayuko.

I get the medicines on the floor and the tray. “Take a leave for one week. Ako nga bahala sa kanua.”

“Pero ma’am … “

“Don’t worry akong bahala sa’yo,” sabi ko at bumababa ng hagdan dala ang medicine nito.

STORY NG BITTER NA WRITERTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon