STORY NG BITTER NA WRITER

Chapter 26

CHAPTER 26

 

HARRY’S POV

 

After I cried. Nakatulog ako ng maayos. Naramdaman ko nga ang pagpunas sa akin ni Zoey. Hindi na ako dumilat. I just want this way na nakikiramadam lang sa mga bagay sa paligid.

Alam ko pwede naman nya akong iwan mag-isa dito at pabayaan ako but still inaalagaan ako nito ng maayos sa kabila ng pagiging rude ko sa kanya.

I caught off guard when I cried in front of her. For how many years ngayon lang kami nag-usap ng ganito. Pakiramdam ko tuloy kasalanan ko.

After an hour nagising din ako. Medyo hindi na masakit ang ulo ko at hindi na nahihilo. Nakita kong natutulog si Zoey sa tabi ko habang nakaupo sa sahig. Pilit akong bumangon at kinuhanan ito ng kumot. Inalis ko pa ang mga buhok ng humaharang sa mukha nito. Naalala ko tuloy ang napakaamong mukha nito dati na laging nakangiti kahit hindi ko ito pinapansin.

-          - - - - -

Kinabukasan 9 na ako nagising at wala na rin si Zoey sa tabi ko. Pinilit kong lumabas ng kwarto at bumababa para pumuntang kitchen.

“Oh. Bakit bumababa ka na naman?” tanong ni Zoey ng makita ako nito habang hinahanda ang pagkain ko yata sa tray.

“Medyo okay na pakiramdam ko.”

“Patingin nga,” lumapit ito bigla sa akin at nagulat pa ako ng maramdaman ang mainit nitong palad sa noo ko. “Uhm. Salamat naman at bumababa na.” sabi nito.

“T-thank you,” halos hindi makatinging sabi ko dito.

Ngumiti ito na syang kinagulat ko pa lalo but I compose myself to speak. “Dito na ako kakain,” pumunta agad ako sa lamesa at umupo sa pwesto ko. Inasikaso naman nito ang pagkain ko at sabay kaming kumain.

“darating si dad bukas. Sabi nya sya muna mag-aalaga sa’yo dahil kailangan ako sa trabaho.”

“Hindi ko alam ang sasabihin ko kapag nagkita kami,” sabi ko.

“Hala. Nasan ang arrogant boss ng PBC? Is really that you? Nagtatagalog kana,”

I llaugh on what she pointed out. “ikaw rin naman tapos ngayon ngumingiti kana.”

Nagkibit balikat ito at sinabing “For a change I’m trying to be nice.”

Natawa ako sa reaksyon nito. Nakasimangot kasi ito ngayon. Nagtataka naman itong nakatingin sa akin ngayon. “Another emotion. Well that’s a good sign.”

“Ha?”

“Dati kasi you always wear that emotionless face. Ngayon napapangiti at napapasimangot kana. I’m starting to hate you less,” naiiling na sabi ko at sumubo.