Devil in heaven

Hoofdstuk 7

{ The pretty lies, the ugly truth. }

Uit pure paniek ram ik op de deuren. Zou hij dit expres gedaan hebben? "Trever, ben je daar?" Roep ik. Geen antwoord. "TREVER?!" Ik bonk op de deur. "LAAT ME ERUIT!"

Ik druk de deurklink nog een keer naar beneden, om te kijken of hij echt dichtzit. Shit. Ik kijk om me heen, op zoek naar een andere uitgang. En dan krijg ik een idee.

Snel pak ik mijn tas, en sla met een lamp het raam in. Ik weet niet waarom ik nu opeens zo gestrest doe, maar ik voel dat er wat mis is. Snel klim ik het raam uit en beland hard met mijn hoofd in de sneeuw. Shit, een bloedneus. Ik pak een doekje uit mijn tas en sluip richting de voordeur terwijl ik mijn bloedneus probeer te stoppen. Ik probeer de hendel van de voordeur open te doen, maar die zit ook op slot. Ik vloek binnensmonds en loop richting het raam van de woonkamer. Dan maar nog een raam inslaan.. Ik pak een steen en gooi hem erdoor heen. Er zitten wel scherven aan het raam, maar ik kan niet anders dan naar binnen, Trever moet me uitleggen waarom hij me heeft opgesloten. Ik klim naar binnen en val ditkeer ook op mijn gezicht. Misschien moet ik leren klimmen. Mijn bloedneus word alleen maar erger en er vallen druppeltjes bloed op de grond. Snel ga ik opzoek naar Trever. "TREVER IK WEET DAT JE ER BENT KOM HIER!" Mijn stem galmt door het huisje. Ik loop naar de keuken en haal het scherpste mes uit de la die ik kan vinden en steek die in mijn riem, misschien heb ik hem nog nodig. Dan opeens hoor ik een geluidje van een telefoon en een bericht verschijnt op de voorkant. Langzaam loop ik naar de tafel, niet zo goed wetend wat ik moet verwachten, en kijk op het schermpje.

"Is ze al dood?"

De afzender is Angelo.

"Oh juist, zomaar even op iemands telefoon kijken? Ben je niet opgevoed ofzo?" Met een snelle beweging draai ik me om, Trever staat achter me.

"Uh kan ik dat niet beter aan jou vragen? Zomaar iemand opsluiten?" Antwoord ik bot. Ik maak een slag met mijn vleugels, en hij valt op de grond. "Oh je wilde me zo aanvallen?" Trever krabbelt overeind en haalt een pistool uit de achterzak van zijn broek, en richt het op mij. Snel haal ik het mes uit mijn riem, had ik het toch nog ergens voor nodig. Ik werp het mes in zijn been. Dit houd hem wel even bezig, voorlopig. Ik ren naar buiten. "Je komt nog niet van me af, bitch!" Schreeuwt Trever me achterna. Maar het boeit me allemaal niks meer. Ik moet vluchten, alweer.