ဒီေန႔ေတာ့ဘာစာမွမသင္ခ်င္တာနဲ႔ဘဲ သြားေနက်အပ်င္းေျပေနရာေလးဆီကိုေျခေထာက္ေတက္ို ဦးတည္လိုက္ေတာ့တယ္....
ရႈပ္ေနတဲ့စိတ္ေတေပ်ာက္သြားေအာင္ေျဖႏိုင္တဲ့ေနရာဆိုလို႔ ဒီေက်ာင္းေခါင္မိုးထပ္ပဲ႐ွိတယ္..
သူ က်ေနာ္ကိုလ်စ္လ်ဴ ႐ႈတဲ့အခါတိုင္း ဒီေနရာေလးက က်ေနာ့္အတြက္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္......ဒီေက်ာင္းေဆာင္ကအေဆာင္ေဟာင္းဆိုေတာ့လူအေရာက္နည္းတယ္ေလ....ဒီေတာ့ က်ေနာ္ရင္ဖြင့္လို႔အေကာင္းဆံုးေနရာေပါ့...
Someone- အင္း......အင္း.....
Sehunလန္႔သြားတယ္...
Se'pov- ဘာသံလဲဟ..
Sehunဟိုသည္႐ွာၾကည့္ေတာ့ တေယာက္မွမေတြ႔ မဟုေသးပါဘူး...အသံၾကားပီးအေကာင္မေတြ႔ေတာ့နဲနဲေတာ့လန္႔လာပီ..ဒီအေဆာင္က လူမသံုးတာၾကာေတာ့..မဟုတ္မွလြဲေရာ.သရဲ!!..႐ွပ္...႐ွပ္.႐ွပ္
Se'pov- ommaေရ..သားေၾကာက္တယ္...အီိးဟီး......ဘာေကာင္ႀကီးလဲ....
ထိုစဥ္အေၾကာက္လြန္လို႔ ေဇာေခြၽးျပန္ေနပါတယ္ဆိုမွ...ပုခံုးေပၚေရာက္လာေသာလက္တဖက္....
Se- Ahhhh!..... သြားစမ္း..ဘာေကာင္လဲ..မ်ိဳးျပဳတ္သြားခ်င္လား...ေသသြားခ်င္လား..ဟမ္...အဲ...သရဲကေသပီးသားမဟုတ္လား....ေသပီးသားလဲဘာျဖစ္လဲထပ္ေသခ်င္လ္ို႔လား.....
Sehunေဘးနားမွာေတြ႔တဲ့ စကၠဴ ပံုးနဲ႔မ်က္စိစံုမွိတ္႐ိုက္ေနတာ .....ေအာ္သံၾကားမွပဲရပ္မိေတာ့္တယ္....
Someone- Ahhhh!.... နာတယ္ဟ...လဒေလးရ....ေသပါပီဗ်ာ....ျဗဲ.......
Sehunလဲအားတင္ပီးမ်က္စိဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့....အယ္...လူဟ..သြားပီ..ငါေတာ့သြားပီ...sehunေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ေျပးဖို႔လုပ္ေနတံုး...
Someone- ေဟ့ေကာင္...မင္းဘယ္ေျပးမလို႔လဲ...ဒီကိုျပန္လာစမ္း...အား...ကြၽတ္..ကြၽတ္...နာလိုက္တာ...
YOU ARE READING
ဖူးစာမဆံုတဲ့အခ်စ္ 💔
Fanfictionခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့စကားကို ကိုယ္မင္းကလြဲလို႔ဘယ္သူမွ ဖြင့္မေျပာေတာ့ဘူး မင္းက ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕ ေမ့ေဖ်ာက္မရတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာသူပါ Kim Jong In ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတဲ့အခ်ိန္က သိပ္ေနာက္က်ခဲ့ေပမယ့္ နီးစပ္ခြင့္မရိွေတာ...