Ben nasıl hayatta kaldım?

28 4 0
                                    

SILA'DAN...

Bütün yaşadıklarım gözümün önüne geldi.Benim bir kardeşim varmş.O adamı daha gebertecektim ama aileme saygı duyduğum için devam etmedim.Sinirimi  yine kendimden çıkarmıştım.Koştum koştum ve sonunda olduğu gibi karanlıktı.

Birden bire gözlerimi açtim, yanımda yağız vardı.Nerde olduğumu hemen kavradım çünkü her yerim ağrıyor ve hiç konuşacak halim yok.Yağız benim uyandığımı farketmedi.Elimin hemen yanında eli vardı.Baya dalgın olsada hareket ettirsem bile anlamayacağı için bende elini tuttum kardeşimin.Artık kabullenmeliyim dimi ama.Birden heyecanlandı çığlık attı.Kulağım gitti ya ağzımızı bozmayalım şimdi.Elimi sıkı sıkı tuttu.Bende zorda olsa gülümseyebildim.

'Seni hiç bırakmayacağım kardeşim sonuna kadar yanındayım.Gerekirse mafya oluruz ama hep senin yanındayım.' deyip sarıldı.O anda fazla sıktığı için hafifen inledim ve ben ona sarılamadan telaşlanıp benden ayrıldı.

'Ya ben özür dilerim bir anda unuttum neyse seni fazla yormayayım zaten yarın normal odaya alınıcaksın.Neyse sen uyu saat geç oldu yarın görüşürüz fıstık.' göz kırpıp gitti.Allahım bu kesin benim kardeşim lan aynı ben gibi.Neyse şimdi biraz düşünelim.Kardeşimle işimi hallettim çünki biz suçsuzuz annem babam o kadın hepsi masum ama tek suçlu soner işte.Bu oyunun mızıkçısıda o şerefsiz hala o adama sinir olsam bile kadına çok acıyorum hiçbirşey yapacak durumda değil fazla masum.Bunları düşünürken yavaş yavaş uyuklamaya başlamıştım içeri hemşire girdi ve sakinleştici yaptı.Ne gerek varki buna sırf fazla para almak için tabi.Ben kadına sövüyodum bir çocuk geçti yada birisi herneyse daha sonra durup beni izlemeye başladı tabi o kadar çok yorgundumki çocuk ordan beni uyuyo zannedebilirdi.Neyse bende onu izlemeye başladım yüzü hafif seçiliyordu ama baya tatlı birisiydi.Kanım ısınmıştı onu izlemeye devam ediyordum annem ve babam oradaki adamın yada gencin herneyse yanına gelip sessiz ve kısa bir sohbet etmeye başlamışlardı.Tabi ben onlar konuşurken uykuya dalmıştımm...

RÜZGAR'DAN...

Tanrım.O kadar masum ki.Neyse kafayı dağıtmayalım biraz da koridoru inceleyelim.Aha annesiyle babası geliyor.Napsam ki neyse bir yalan uydururum.Kafamla onlara selam verdim onlarda yanıma yaklaşmak üzereyken beni selamladı.

'Rüzgar seni burada görmek çok iyi senden son birşey daha isteryebilirmiyim' dedi şu kızın babası. Biraz kendini suçlu hisseder gibiydi.Heyecan,telaş,korku,hüzün,mutlu çok şey saklıydı duygularında bende en fazla ne olabilirki diye düşünürekten.

'Tabi eferdim hiç sorun değil.Ne zaman birşeye ihtiyacınız lütfen söyleyin.' telaşlıydı sanırım acelesi var.

'Saol rüzgar.Benim acil bir işim çıktı da eşimde sonerin eşiyle konuşmaya gidicek onun için bu gecelik kızımın yanında uyurmusun.Tamam biraz fazlaydı bu dediğim ama sinir krizi geçirebilir ondan dolayı bide bu yüzden elini tutarsan sevinirim' NE ciddimisiniz ya tanımadığım bir kızın yanında uyuyacağım bide üstüne üstlük elini tutacağım he yok devenin bale pabucu...

'TAbiki efendim hiç merak etmeyin ' ne dedim lan ben az önce.

'Saol oğlum bunların karşılığında sana bir iyilik yapacağım kendine iyi bak' dedi ve sarılıp gitti annesi hiç konuşmuyordu bu şekilde mi konuşacaktı başkasıyla her neyse.Odaya giysileri giyip girdim.Ne kadar güzeldi.kahve ve sarı karışımı saçları omuzlarına geliyordu uzun kirpikleri loş ışıkta harika gözüküyordu.Fazlasıyla tatlıydı.Ve harikaydı yatağın yanında bir koltuk vardı onu yatağın yanına çekip oturdum bayağı rahattı.Bir anda titremeye başladı.Yumruğunu sıktı gerektiğinden fazla sıkıyordu aniden yumruk yaptığı elini ellerim arasına aldım çok soğuktu benim kalbim yerinden fırlıyordu ne oldu bana böyle ya birden bire yumruğunu gevşettiği anladım.Kendimi kaybettim kokusu insanı kendinden geçiriyor.Ferah Karpuz  kokusu ve  damla sakızı karışımı gibi bir kokusu vardı.İnsanı baştan çıkarıyordu.Başımı yatağın yan kısmına dayadım ve bir anda uykuya dalmışım.

HAYAT ve BHENNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin