Your Pov
"H-how are yo--"
"Anong ginagawa mo dito?", Deretsahang kong tanong sa kanya
From the midst of setting my mindset off of him as his request was us to never meet again then he just appears like some sort of lost doll that was left behind? I ain't up with this shit
"A-About dun sa s-sinabi ko s-sayo na hindi na tayo dapat magkita.. M-March, I was wr-",
"Look, I know what you said, And I understand it, I only go by the what is said first, And its clear to me that you don't want to meet up with me anymore, I mean you're a CEO and who would want to see you with me? A normal psychiatrist, Let's get this over with. Kung ayaw mo na talaga akong makita, Stick with that, Because I- That's what I'm doing so", Sa bandang huli ginawa ko ang makakaya ko hindi lang mapahalata sa kanya na nasasaktan ako.
Aalis na sana ako nang hawakan niya ang braso ko, Marahas ko naman iwinaglit iyon
"Bitiwan mo'ko", Sabi ko, Hindi man lang nililingon si Acel
Makalipas ang ilang segundo ng katahimikan at siya na hawak hawak ang braso ko, Pinakawalan niya iyon
"Bye March, Sorry. I really enjoyed the duet earlier", Naramdaman ko ang panghina ng mga paa ko, That was why the voice was so familiar
Without saying a word, Umalis ako. At bumalik sa parking lot, Nang matanaw ko ang kotse ni Andy, Pinunasan ko agad ang luha na nasa mukha ko.
"March?.. Anong nangyari?", Nag-aalalang tanong ni Anderson
"W-Wala.. Gusto ko nang umuwi..", mahina kong sagot
"March-",
"Please..", My voice cracked a little
Walang nagawa si Anderson, Kaya pumasok nalang siya sa driver's seat at pumasok naman kaming dalawa ni Mason sa back seat saka sinimulang paandarin ni Anderson ang sasakyan
Naramdaman ko ang maliit na kamay ni Mason, sa kamay ko
Hinayaan ko iyon, Naramdaman ko naman na lumapit siya sa'kin, Still, Tulala pa'din ako sa labas, Nakadungaw ang ulo sa bintana
"Sigurado kang okay ka lang?..", he squeezed my hand
I faked a smile saka tumango. Tiningnan ko ang langit, Saka nakita ang unti-unting pagbagsak ng ulan.
The rain makes me feel at ease. May kung ano sa ulan na parang related sa past ko, Pero somehow hindi ko maalala.
I guess this is goodbye, Acel Kim...
Acel's Pov
Nakatayo ako sa eksaktong parte kung saan nakita ko ulit si March, Luha umaagos sa mukha ko.
Dinial ko ang phone number niya at dahan-dahan na inilagay ang phone sa tenga ko, Kamay ko nanginginig.
Matapos ang tatlong rings
"Ano kailangan mo ilong", Asar niya sa'kin. Buti pa'tong kumag na'to masaya ngayon. Naka move-on na
"Kuya?..", Basag ang boses ko, Dahil pinipigilan kong wag maglupasay dito na parang 5 year old na nawawala.
"Acel? Bakit ka umiiyak? Sinong Gago ang nagpaiyak sa'yo?", Sunod-sunod niyang tanong sa'kin
"Cross.. Pumunta ka nalang dito please, Nagkita kami ulit ni March, and.. It didn't turned out well", I pursed my lips in a thin line
"Dyan ka lang ah? Wag ka mag-alala papunta na'ko dyan", Saka niya ibinaba ang telepono
I created a big mistake with an attempt to make her safe.
BINABASA MO ANG
•|•Four Shades♦Jungkook ff•|•⚠TAGALOG⚠
Fanfiction"Ano nanaman ba kailangan mo?!", Paangas nyang sinabi sa akin. "may problema ka, at kaya kitang tulungan, bakit ba ayaw mo nalang ipaubaya sakin para gumaling ka na?!", sagot ko naman sa kanya hindi ko nakilala ang sarili ko nang mga panahon na yon...
