Laila's Life

~13

Wat vooraf begon:
Ik zag dat hun geshokeerd waren. En Farah richtte haar pistool op me en de wou schieten. Tot dat die ene jongen voor me sprong...........

~~~~

Perspectief Nassim (vriend Achraf)

Dat ene meisje genaamd Farah vertelde een verhaal dat Laila iemand had vermoord. En de wou op der schieten en ik liet het niet toe en kwam voor der springen. Ik hoorde 3 knallen. Ik zag alleen maar bloed, bloed en nog meer bloed. En alles werd zwart voor me ogen...

Perspectief Farah;

Omg ik hem iemand vermoord. Nee het kan niet waar zijn!

Perspectief Laila:

Hij begon veel bloed te verliezen. Ik pakte m'n sjaal en zette het op z'n wond. En snel belde Achraf en zijn andere vriend de ambulance. Na een paar minuten kwam de ambulance en ik ging er ook in. De rest gaan ons achtervolgen.
Aangekomen bij het ziekenhuis, brengen ze hem zo snel naar de operatie kamer. Uff stel hij gaat dood!? Ik begrijp niet wrm doet ie dat! Dat blijft voor mij een vraag! Hij heeft letterlijk zijn leven voor me opgeofferd en bijna shi 3 kogels recht in z'n borst.....

Perspectief ilias:

Salam alaikom a s7abi. Lang geleden. Ik ben echt gwn beroemd geworden omdat ik drugsdealer ben. Wollah ik woon nu op mezelf samen met me ouders. Ewa jah ik kan ze niet alleen laten. Zij hebben m opgevoed enso. Wij wonen nu in Utrecht. In een villa met een zwembad. Ik heb zelf een Lambo, Mercedes sprinter F1 hybride, Audi A6. Laila is echt lang vermist. Appie heb ik ook lang niet gezien. Ik zeg eerlijk heb wel spijt dat ik zo tegen Laila doe. En Appie miskien. Maar jah zoals mensen zeggen Spijt Komt Achteraf.....

Perspectief Appie:

Ewa drerries. Ik ben Laila kwijt. Ik weet niet waar ze is. Ik woon nu samen met Ayoub. Ik mis nu Ilias, Laila & Yassin. Ik ga Laila zoeken. Kosten wat het kost ze blijft me zus. Ik vraag of Ayoub mee komt helpen zoeken. Wij zijn geen klein kinderen meer. Zijn broer Nassim is ook opeens weg. Ik en Ayoub gingen naar buiten en we pakte 1 Vesspa. Alsnog we zijn 10 we doen stiekem. En in ieder geval kan ik al rijden. Ayoub komt achterop en we rijden naar de stad. Het kan dat ze daar is. Zo'n Jonge kwam ons kant op.

Jongen: Wat doen 2 Kleintjes op een Vespa

Ik: Correctie "geen kleintjes" En dat gaat je geen hele moer aan

Jongen: oké oké maar wat doen jullie

Ik: we zoeken iemand heb je problemen mee. Bemoei met je eigen leven

Jongen: rustig a sah ik wil j alleen helpen.

Ik: je kent die mensen toch niet die we zoeken dus Go Wayyy

Jongen: Wie zoek je

Ayoub: we zoeken Nassim El*** en Laila El****

Jongen: Nassim ligt in het ziekenhuis ****** en Laila ook. Ik ben Nassim's vriend Mootje. Aangenaam

Ayoub: Aangenaam Broertje van Nassim, Ayoub. En dit is Appie broertje van Laila

Mo: kom ik breng jullie. Wllh vertrouw me

Ik: Okey ga rijden wij 2 komen achterop

Hij rijd en ik en Ayoub zitten achter hem. Hahaha trio. Hij bracht ons naar een ziekenhuis en ik vroeg gelijk naar de receptie over Nassim. Hij zit in Kamer 435 en Laila is niet gewond. Ayoub, Mo en ik runnen naar boven en we zagen inderdaad dat Laila in Nassim kamer is met Achraf. Ik maakte de deur open en zag Nassim met veel kabels op z'n lichaam. Miskien. ik ren naar Laila en omhels haar. Ik zag dat Ayoub verdrietig was. Ik zette rustig Anasheed op en we zitten allemaal naast Nassim. Hij zit nu in coma. We zeggen allemaal Dia's op en hopen dat ie uit zijn coma ontwaakt. We eindigden met Ameen en liepen uit de deur.

Ik: Laila kom naar huisl

L: Nee ik blijf hier Appie

Ik: wrm, waar moet ik dan blijven

L: ga samen met Ayoub met Achraf slapen

Ik keek Achraf vies aan en knikte maar wat. Want ik wou me zus niet teleurstellen. Ayoub en ik volgde Achraf naar zijn auto en we stapte in. Mootje is met Laila gebleven.  Aangekomen bij Achraf's huis tapte Ayoub en ik uit en w88 op hem bij de deur van zijn huis. Wjw kapot lang geleden dat ik hier langs ben geweest gap. Maar jah. Hij belde aan en zijn moeder maakte de deur open. We groette natuurlijk zijn moeder en Achraf legde alvast alles uit aan zijn moeder en z ging akkoord. Hij liet ons kamer zien. We hebben 1 kamer met 2 bedden. Ik liet me zelf vallen op bed en Ayoub ook. We begonnen te praten over koetjes en kalfjes en opeens kwam Yassin binnen en keek ons scheef aan.

Ik: Kijk voor jou met die vieze blik van je

Hij keek gelijk weg en ging weg. Was ook beter voor hem man.

Perspectief Nassim:

Hier ligt ik dan. Ik een ziekenhuis. Ik probeer me ogen te openen maar het lukt niet. Ik hoor steeds iemand tegen me praten. Ik wil terug praten maar het lukt ook niet. Opeens hoor ik Dat ze weg gingen en dat iemand tegen me praat. Het was vast dat meisje die ik heb geredt. Ze hoopt steeds dat ik wakker wordt. En opeens.......

Perspectief Laila:

Elke keer wens ik dat ie wakker wordt. Maar dat lukt niet. Ik ben bang dat ie dood gaat. En dat ga ik natuurlijk mezelf nooit vergeven. Wollah ik weet niet eigenlijk boeit het me dan niet, maar met deze jongen voel ik me anders. Ik kan niet zo agressief doen ofso. Dat vind ik raar van mezelf. Maar back to the point. Ik zat op een stoel en keek naar de klok. Het is 12:00 MP.
Opeens zag ik dat Nassim zijn ogen beetje open gaan. Ik rende naar de dokter en zei dat ie zijn ogen open had gedaan. We rende deze kant op en ik moest wachten bij de w8kamer. Ik zag dat zo man me richting op liep. Hij had een zwarte pet op, zwarte zonnebril. Je zag hem gwn niet. Ik liep dus weg en zag dat ie me achtervolgt. Ik ren weg maar opeens voelde ik een steek in me been. Niet weer toch.....

____