Unicode
Kyung Soo တစ်ယောက်လက်ထိသြားတဲ့နေ့ကစပြီး Kim Jongin တစ်ယောက်အနားကမခြာ။
မိုးလင်းမိုးချုပ် Kyung Soo တို့အိမ်မွာပဲ သောင်တင်နေသည်။ ကျောင်းသွားခိုင်းလည်းမရ ။
တစ်နေ့တစ်နေ့ စားစရာတွေဝယ်လာပြီး မနက်မိုးလင်းနေမထွက်ခင်ထဲကရောက်ရောက်လာတာ။
ဘယ်လိုမွလဲ ပြောမရ။
ပြောမရတော့လည်း ဘာထူးမလဲ ပြောမနေတော့ဘူးပေါ့။
လုပ်ချင်ရာသာလုပ်ပါစေဆိုပြီးလွှတ်ထားလိုက်တယ်။
အယ်..အက်မွာစတာပဲ
အရူးကောင် Kim Jongin ဗီဇကပေါ်ပေါ်လာပြီး Kyung Soo ရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကို လစ်ရင်လစ်သလိုရန်ရှာနေတော့တာပဲ။
တစ်မျိုးမထင်လိုက်နဲ့နော်....
ရရင်ရတဲ့နေရာ ဖျတ်ဖျတ်နမ်းတယ်လို့ပြောတာ
ခဗျားတို့မဟုတ်တာတွေတွေးနေမှာသိလို့...
အက်လိုနမ််းတိုင်း တစ်အုန်းအုန်းနဲ့ပြန်ပြန်ရိုက်လည်းမမှတ်။ ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ကျေနပ်နဲ့တဲ့ရုပ်နဲ့အမြဲ
နောက်ဆုံး နာသွားတဲ့ကိုယ့်လက်ကိုပဲပြန်သနားမိတဲ့အဖြစ်။
" Honey မနက်ဖြန် ကျောင်းသြားမွာမလား ! "
" သြားရမွာပေါ့ သက်သာနေပြီပဲ "
ဦးလေး ကျောင်းကိုလည်းမသွားဖြစ် ဖုန်းဆက်ပြီးပြောထားရသေးတယ်။ မနက်ဖြန်ကတော့သွားရတော့မှာပေါ့ လက်ကလည်းတော်တော်သက်သာနေပြီဆိုတော့....
" မင်းမပြန်သေးဘူးလား "
Kyung Soo အိပ်ရာပေါ်မှာထိုင်ရင်း သူ့မျက်နှာပဲလိုက်ကြည့်နေသည့် အရှေ့က Kim Jongin ကိုမေးလိုက်သည်။
မျက်နှာကဆူပုတ်သြားကာ လူကို ဂြိုလ်ကြည့်ကြည့်လာတာကြောင့် လက်က ဖျက်ခနဲ အက်ကောင်ခေါင်းကို ချပစ်လိုက်တယ်။
လူကြီးကိုမလေးမစားနဲ့...
" အ! ဘာလို့ရိုက်တာလဲ Honey နော်!!! "
" ငါ့ကိုများဘုကြည့်ကြည့်ရတာနဲ့ သေချင်လို့လား!! သြား ပြန်တော့! အခုချက်ချင်း ပြန်! "
" ပြန်မွာပါ အက်လောက်နှင်ထုတ်စရာမလိုပါဘူး "
ပြောပြီးချင်း အရှေ့ကနေထသြားကာ အခန်းထဲကပါထွက်သြားတဲ့ Kim Jongin ကြောင့် သူတောင်ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားသည်။
