GERİ DÖNÜŞ !!

3. Bölüm

Gece yarısı olmuştu ve birazda yorgundum Alaz'a "Bu akşam nerede kalmayı planlıyorsun?" diye sordum hiç beklemeden "Annem daha gelmedi o gelene kadar eve gitmeyi düşünmüyorum bu yüzden buralarda bir otel bulacağım" diyerek yanıtladı sorumu. Gerçekten buna izin veremezdim bir şey de diyemezdim, sonra bir fikir geldi aklıma "Pekala eğer otelde kalacak isen sana bir yer tarif ediyim" dedim Alaz'ın biraz yüzü düştü onu eve davet edeceğimden emindi sanki "Bak simdi benim odamın yanında bir oda var harika bir yer hem orası bir kaç ay boş bence bir kaç gün içinde bir sıkıntı çıkmaz" Alaz'ın yüzü güldü işte bu ifadeyi görmek için canımı verirdim "Senin için sorun olmasa bir hanımefendinin evinde kalmak bana onur verir" dedi o masum gülümsemesiyle.

Anahtarı kapının deliğine yavaşça soktum ve yavaşça açtım. Alaz kafasını içeri sokarak "Uğ bir bekar evine göre gayet güzel" diyerek sırıttı ben ise "Bir de yakından bak" diyerek gülümsedim.  Alaz bir anda elleriyle yanaklarımı kavrayıp gözlerimin içine baktı. "Bundan sonra gitmek yok Derin" ellerim ayaklarım birbirine dolandı ne yapacağımı bilmiyorum. Gözlerine daldım ne bir a çıkıyor ağzımdan ne de bir b. Tanrım yardım et!!!

Duru'nun odasını ona hazırladım bana o etkileyici gözlerinle yanına gelmemi söyledi, yaklaşıp oturdum yanına yavaşça bana "Ben yokken neler yaptın anlat bakalım" diyerek kendine çekti beni, evet itiraflarda başlıyoruz.

"Gittiğin ilk gün sana gerçek duygularımı söylemem gerektiğini anlamıştım, ama çok geçti, sen yoktun. İlk bir ay gerçekten çok ağladım yani bir yarım eksikti sanki. Çevremde beni uyuz edebilecek, beni koruyabilecek, bana değer verecek kimse yoktu. Sonra alıştım yalnızlığa kendime bir çeki düzen verdim, saçlarımı açmaya başladım mesela o salak tavırlarımdan kurtuldum, biraz kilo verdim birazda spor yaptım, o bir kaç sivilcem den kurtuldum ve gerçek beni ortaya çıkardım. Sonra fark ettim ki hepsi boş hiç biri seni geri getirmedi, bir kaç kuyruk oluştu arkamda ama seni düşünmekten onları göremedim. Derslerimi de kendimi de pek düzeltemedim. Sonra karar verdim kulaklığımı kulağımdan çıkarmamaya. Ben yalnızlığı sen gittikten sonra öğrendim. Aslında biliyor musun? teşekkür ederim."

Gözleri dolmuştu benim ise göz yaşlarım kendini tutamamıştı her zaman olduğu gibi. Yine tutu yanaklarımdan ve kendine doğru çekti burnunu burnuna değdirdi yavaşça gözlerime odaklandı ben ise çektim geriye kendimi. Nedense hala terk edilen bendim.

Eskilerden konuşa konuşa uyuya kaldı öylede güzel uyuyor ki hareket bile etmedim yanin da. O uyuya kalınca yavaşça bende odama geçtim

Uyandığımda  Alazyanımdaydı Mutluluk muydu bu yoksa yaşamak mı? anlam veremediğim bu duygular neyi anımsatıyordu bana. Eğer yine seversem gidecek miydi?

Ona sürpriz yapmak istediğimi söyleyip koşarak indim merdivenlerden, hemen gelmiş arkamdan. Bütün süprizi mi bozdu. Bir ekmek çıkardım ekmeklik den ikiye kestim. Alaz bana bakarak "Sana yardım edeyim mi güzellik" onun bu karışma tip hareketlerine bayılıyorum "Alazzzzzzzzz   süprizi mi bozdun" diyerek ufak bir tavır koydum.

Ona çok güzel bir kahvaltı hazırlamıştım tabi oda bana yardım etti. Yaşadıklarının hayal mi gerçek mi ayıramıyordum. Neden burada bu beni sevdiği anlamına mı geliyordu. Kafam karman çurman olmuştu.

Televizyonu açıp yaydı kıçını koltuğa ona bakarak "Hadi ama bütün gün o koltukta yayılıp oturmayacaksın dimi" dedim kocaman bir kahkaha atıp "Evet sen hazırlanana kadar burada kıçımı devirip yatacağım " bir planı varmış deme ki hemen yukarı koştum. Siyah şortumla beyaz bir t-shirt giydim ve aşağıya koştum bana bakarak "Güzellik be" diyerek sırıttı.

Bana o ilk sarıldığı gözlerle bakıyor nasılda mutlu gözleri. İlk sarılışı yedi yaşındaydı ben babamın ısrarıyla ayağıma giydiğim ayağımdan üç numara büyük patenler. O aralar babam annemi unutturmak için bana türlü şeyler yaptırırdı , hep bir yarım eksikti halla eksik.  Alazçok güzel paten sürerdi bende onun arkasından gitmeye çalışırdım en sonunda ona yetişebilmek için o kadar hızlanmıştım ki denge mi kaybedip yuvarlan mıştım. Alaz telaşla yanıma gelip beni kucakladığı gibi eve koşmuştu o aralar aynı evde kalıyorduk bizim ev inşattaydı. İşte o gün "Annemi istiyorum diyerek ağladığımda ilk kez sarılmıştı bana ve hiç unutmadım o günü.