GERİ DÖNÜŞ !!

Dr.Kroger hastanesinde 295 nolu odada iki bebek dünyaya geldi.

En son hatırladığım şey küçük bir oda, odanın içinde iki küvez birinde Alaz yatıyor diğerinde ise ben. İşte hikayemizin tamda başladığı nokta burasıydı.

Şermin'in kapıyı çaldığını duyunca bir hışımla merdivenlerden indim. Birbirimizi görür görmez çığlığı basmıştık. Ve gözlerimin içine bakarak "Derin kurtuluyoruz artık bu lanet liseden" diyerek sırıttı. Şermin benim lisenin başlarından beri en yakın arkadaşımdı. Beline kadar uzanan kahverengi saçları ve yemyeşil parlayan gözleri beni gerçekten etkilerdi. Lisenin son haftası olması bizim heyecanımızı arttırıyordu. Arsel çoktan kapıya gelmişti bile. Çantamı portmantodan alıp kapıyı çektim. Arsel okulun popüler çocuklarından biriydi ve benimde baş belam idi. Aslında Arsel'in çok çekici ve karizmatik bir çocuktu. Bana olan ilgisi de herkes tarafından bilinirdi ama işte benim kalbim bir adama aitti ve en kötüsü de o beni Arsel gibi sevmedi.

Şermin'in arabasına doğru ilerledik. Bu arabayı her zaman sevmişimdir. Buz mavisi rengi ve siyah tekerlekleri vazgeçilmez imdi. Ön kaportasından kapıya doğru parmağımı sürterek kapıyı açtım ve yerime kuruldum. Arsel lüks spor arabasına bindi, bizi takip edeceğinden hiç şüphem yoktu. Şermin kafasını camdan çıkarıp "Yeter artık Arsel bırak artık şu kızın peşini" diye bağırdı. Arsel'in düşen yüzünü görünce ister istemez sırıttım. Çok yorucu bir alışveriş bizi bekliyordu. Yıl sonu balosu bir hafta sonraydı ve biz halla bir elbise seçememiş idik.

Mağazaya ulaştığımızda garip bir sürpriz bizi bekliyordu. Babam!! onunla görüşmeyeli tam bir ay olmuştu. Ben ayrı eve çıktığımdan beri aramız baya açıktı. Normalde o her hafta beni arar ve paraya ihtiyacım olup olmadığını sorardı artık sadece kapıcıya bir miktar para bırakıp gidiyor. Babam aslında beni çok severdi tek çocuğu bendim her zaman ilgi benim üzerindeydi. Liseye başlayınca birbirimizden uzaklaştık. 8. sınıf bitiminde sürekli kavga etmeye başlamış idik. Bana hiçbir zaman annemi anlatmazdı. Anneme dair tek bildiğim şey benim doğduğum hastanenin çıkışında bıçaklanarak ölmesiydi. Bu yüzden ayrı bir eve çıktım. Babam bana gülümseyerek "Nasılsın güzel kızım" demişti. Sanırım bugün mutluydu yoksa böyle iltifatlar etmezdi. "İyiyim babacığım kusura bakma acelemiz var" diyerek yanından uzaklaştım. İleriye baktığımda Mia çoktan bir butik bulmuştu bile.

Mağaza mağaza gezmekten ayaklarımız ağırmıştı. Tabi bugün okul olduğu aklımızdan uçup gitmişti. Saat beş buçuk olmuştu ve okulun başlamasına sadece yarım saat kalmıştı. Hemen arabaya atlayıp okula doğru yönelik. Çok uzak değildi hemen ulaştık. Kapıda her zamanki gibi Halit, Giray ve Behçet vardı.Selam verip içeri yöneldim Şermin ise çoktan konularına maydanoz olmuştu bile. Arsel yanıma geldi dolabıma kadar birlikte yürüdük sanki bir şey vardı hiç konuşmadan sadece yürüdük. Dayanamayıp "Ne oldu Arsel bir sorunun mu var?" diye sordum. Gözlerimin içine bakarak "Sana çok önemli bir şey soracağım Derin" demişti ve soruma cevap almıştım bir sorun olduğu belliydi. Sormasını beklerken hafifçe mırıldandım "Sor" diyerek. Ellerimi tuttu garip hissediyordum daha önce hiç böyle bir harekette bulunmamıştı sesini yükselterek "Eğer kabul edersen yıl sonu balosuna birlikte gitmek istiyorum Derin kavalyen olarak" dedi ve ne diyeceğime şaşırmıştım belli etmemeye çalışarak "Bunu düşünmem gerek Arsel" dedim ve hızlıca dolaptan kitaplarımı alıp oradan uzaklaştım. Arsel bana yüzlerce kez çıkma teklifi etmişti ve hepsinde cevabım netti ama şuan sadece düşünüyordum. İyi ki bugün seçmeli dersimiz vardı da yüz yüze gelmek zorunda kalmayacaktık.

Son iki dersimiz boş olduğu için hemen okuldan çıkıp eve doğru ilerledim. Ev dağınık ve havasızdı, hemen camları açıp her yeri toparladım. Ev arkadaşım Duru daha gelmemişti. Duru benim lise başladığından beri ev arkadaşımdı ve çok iyi anlaşırdık. Nedense hemen yatıp uyumak istiyordum elime kitabımı aldım okurken de uyuya kalmıştım.

** **