Say you love me

Hoofdstuk 14

Diana's point of view

Het is maandag. Mijn ontbijt komt bijna weer naar boven door die gedachte. Ik ben me klaar aan het maken om terug naar school te gaan. Er zullen vast veel mensen raar naar me kijken als ik de school binnenwandel. Vooral Isa en haar slaven dan. Niet dat het me echt iets kan schelen. Ik schrik op uit mijn gedachten wanneer ik mijn gsm hoor trillen. Het is Pieter, mijn buurjongen die ook in de kerk was:

Samen naar school fietsen? XX

Oef, nu moet ik niet alleen fietsen. Annabelle wou vandaag met de bus naar school, maar ik heb daar totaal geen zin in. Pieter zit niet in dezelfde school als mij, maar zijn school is dicht bij de mijne.

Oke! Ik ben bij jou binnen 10 minuten X

Ik fiets wel vaker met Pieter. Hij kan goed naar me luisteren als er iets is. Ik poets vlug mijn tanden en loop dan naar beneden om mijn schoenen en mijn jas aan te doen. Ik haal mijn fiets uit de garage en ga dan naar Pieter. Hij ziet me al aankomen en loopt met zijn fiets naar buiten. Hij geeft me een zoen op de wang. Dat had ik niet verwacht?

"Je ziet er mooi uit vandaag", zegt hij met een knipoog.

"Ooh, euh... Dankje!" Zeg ik een beetje in de war.

We fietsen naast elkaar naar school. We praten over vanalles en dan begint 'ie opeens over Jonas: "Die jongen in de kerk hé? Jonas of zo. Wat een jaloerse sukkel is me dat!"

"Ik vind hem leuk", zeg ik beledigd.

"Je kan veel beter krijgen dan dat Diana", reageert hij bot.

Ik rol met mijn ogen en negeer wat hij net zei. Ik hou van hem, punt. Ik ben blij dat nog niemand, behalve Annabelle dan, iets weet over onze relatie. Het zou zijn baan kosten, en dat zou ik vreselijk vinden. Tot nu toe gaat het goed. Ik maak een bocht naar rechts en ik ben op school. Pieter fietst mee met mij tot de schoolpoort. We stappen allebei af en hij leunt naar voren om een zoen op mijn wang te geven.

"Na school kom ik je ophalen, goed?" Vraagt Pieter.

"Is goed. Flink zijn op school hé!" Lach ik.

"Altijd hé!" Roept hij me na.

Ik loop met mijn fiets in de hand mijn school binnen. Ik kijk naar links en zie dat Jonas vanuit de lerarenkamer naar me kijkt met een ontgoochelde blik in zijn ogen. Hij draait zijn hoofd weg van mij. Waarom kijkt hij zo verdrietig? Toch niet omdat... Ik draai met mij ogen: aansteller. Ik loop de speelplaats van de zesdes op. Als ik voorbij een bende meisjes loop houden ze onmiddelijk op met praten. Ik loop zo snel mogelijk verder en probeer vooral niet op te vallen. Zo te zien weet iedereen het van Lucas... Er komt een meisje naar me toe die ik wel al eens gezien heb, maar die ik niet zo goed ken.

"Ik vind het zo erg voor je..." Begint ze, "Als er iets is mag je altijd naar mij komen."

Ik ben een beetje verbaasd door die uitspraak. Wat is ze vriendelijk!

"Dankje", zeg ik met een glimlach. Ze geeft me een knuffel en dan hoor ik haar snikken. Mijn mond valt open van verbazing: "Wat is er?"

"Mijn broer is ook gestorven", zegt ze met tranen in haar ogen.

"Ik ben er voor je", zeg ik. Ik ken haar amper, maar ik voel wel dat ik nu een band heb met haar.

"Dankje", fluistert ze. Ze glimlach geforceerd en loopt dan weer weg. Ik vind het erg super erg voor haar, want ik weet hoe het voelt. Aan het einde van de speelplaats zie ik Annabelle staan. Ze staat te zoenen met Elliott. Ik loop er naartoe en kuch. Giechelend kijkt Annabelle op.

"Heey!" Zegt ze enthousiast en ze geeft me een knuffel. "Elliott, ik moet even praten met Diana."

"Nee, ga niet weg!" Zegt Elliott dramatisch. Hij zoent haar nog vlug en dan loop ik met Annabelle weg. Ik ben stiekem wel jaloers op haar. Ik kan niet zoenen op school met Jonas.

"Ik ben eergisteren bij meneer Stevens blijven slapen", begin ik.

"Waaaat?!" Roept ze.

"Niet zo luid!"

"Je hebt met hem in één bed geslapen?" Vraagt ze ongelovig.

"Ja", ik begin te blozen. Waarom bloos ik zo snel? Het is echt vervelend.

"Wow, jij durft! Je hebt het toch wel veilig gedaan hé?" Lacht Annabelle.

"Ik heb geen seks met hem gehad hoor!" Ik begin ook te lachen.

Annabelle maakt een ontgoocheld geluid.

"Heb jij het wel gedaan met Elliott dan?" Vraag ik een beetje beledigd.

"Ja..."

"Waaatt?!" Roep ik. Ik sla mijn handen voor mijn mond. "Vertel!"

Ze vertelt het helemaal. Mijn mond valt open van verbazing. Dan gaat de bel. We hebben wiskunde...

----

Hejjjjj :D

------> Zet in de comments wat je tot nu toe van het verhaal vindt! <------

En ga ook Vyncke volgen. Je zal er geen spijt van krijgen!!

Vergeet niet te voten!!