Say you love me

Hoofdstuk 28

Diana's point of view

Na school fiets ik samen met Annabelle terug naar huis. Het duurde even voor ze klaar was met klef doen met Elliott, maar nu zitten we eindelijk op de fiets. Ik beslis om nog even naar huis te gaan voor ik naar Jonas ga. Annabelle vertelt dat ze morgen naar de cinema gaat met Elliott naar 'The fault in our stars' en ze vraagt of ik mee wil.

"Ik weet niet hoor, met wie moet ik dan gaan?" Vraag ik haar.

"Pieter of zo?" Stelt ze voor. O ja, dat herinnert me eraan dat ik nog met Pieter moet praten. Ik wil het graag goedmaken met hem.

"Oké, misschien. Ik zal het hem vragen", antwoord ik. We praten nog een beetje verder over school en zo tot ze moet afslaan.

"Daag!" Roept ze.

"Tot morgen!" Roep ik terug. Ik race naar huis. Wanneer ik thuis ben loop ik snel naar de badkamer om mijn haar te kammen en mijn tanden te poetsen. Dan ren ik terug naar beneden en zend een sms'je naar mama:

Ben even naar Annabelle :)

Diana

Met een knagend gevoel verstuur ik de sms. Ik vind het vreselijk dat ik elke keer opnieuw weer moet liegen, maar wat moet ik anders doen? Ze zou het nooit goed vinden dat ik een relatie heb met mijn wiskundeleerkracht. Nee, ik moet gewoon blijven liegen, hoe erg ik het ook vind. Ik loop het huis uit en spring op mijn fiets. Na vijf minuutjes rijden begint het opeens keihard te regenen. Ik bedenk me nu dat ik toch beter een jas had aangedaan. De regendruppels glijden over mijn gezicht en ik word kletsnat. Helemaal doorweekt kom ik aan bij het huis van Jonas en ik bel vlug aan. Hij doet gelukkig snel open en begint hard te lachen.

"Kom snel binnen!"

Ik loop naar binnen en doe mijn natte schoenen uit.

"Wacht even, ben zo terug", zegt hij en loopt naar boven. Wanneer hij terug beneden is heeft hij een shirt in zijn handen.

"Hier", glimlacht hij. Ik doe mijn kleren uit en doe het te grote shirt aan. Het komt net tot onder mijn kont. Het ruikt naar hem en dat geeft me een vertrouwd gevoel.

"Sexy", grijnst hij. Ik geef hem een vriendschappelijke duw. Als reactie heft hij me op als bruidsstijl: met zijn ene arm onder mijn knieën en zijn andere onder mijn nek. Ik slaak een gilletje. Zo draagt hij me naar de zetel en legt me er terug neer.

Nadat we uitgelachen zijn vraagt hij: "Heb je zin om een film te kijken?"

"Ja is goed!" Antwoord ik enthousiast. We lopen naar een houten kast vol met films. Ik kijk even naar de verschillende films en zeg dan uiteindelijk: "The Notebook!"

We zetten de film aan en kruipen in de zetel. Ik ril nog een beetje na van de regen.

"Heb je koud?" Vraagt Jonas.

"Ja", zeg ik. Jonas geeft me het deken aan die naast hem over de leuning van de zetel hangt.

"Dankje", glimlach ik. Ik kruip dicht tegen hem en voel zijn lichaamswarmte. Hij slaat zijn stevige arm om me heen. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder. De film begint en ik smelt helemaal: die film is zo ontzettend romantisch! Stiekem doet het me een beetje denken aan Jonas en mij: het is ook een onmogelijke liefde. Ik zucht.

"Waar denk je aan?" Vraagt hij als hij mijn zucht hoort.

"Aan ons", antwoord ik, starend naar onze in elkaar gestrengelde vingers. Dan zucht hij ook.

"Ik moest er vandaag ook aan denken", bekent hij. Zijn mondhoeken hangen naar beneden. We zijn allebei een tijdje stil tot hij zegt: "Misschien moeten we wat subtieler doen."

"Hoe bedoel je?" vraag ik fronsend. De pratende acteurs in de film vullen de stilte op.

"Dat we beter minder bij elkaar zijn", zegt hij terwijl me strak aankijkt. Ik weet niet eerst niet wat ik daarop moet antwoorden, maar uiteindelijk zeg ik: "Nee."

"Diana, het kan echt niet anders, straks ontdekt iemand het nog", zegt hij streng.

"Jij beslist niet wat ik doe en niet doe", antwoord ik prikkelbaar. Ik krijg opeens een vreselijk gevoel in mijn buik.

"Wel dan denk ik dat we maar moeten stoppen met dit alles", zegt hij kort. Ik krijg tranen in mijn ogen en mijn zicht wordt wazig.

"Dus... Je geeft ons op?" zeg ik terwijl tranen over mijn wangen rollen.

"Nee, dat bedoel ik niet, ik bedoel dat we gewoon moeten opletten en dat je best niet meer naar me toe komt op school, oké?" legt hij uit. Het vreselijke gevoel in mijn buik is nog steeds niet verdwenen.

"Oké", antwoord ik, maar mijn hart zegt iets anders.

"Ik hou ongelooflijk veel van je, Diana. Maar ik wil je niet in de problemen brengen. Straks word je nog geschorst van school als ze het ontdekken van ons", probeert hij duidelijk te maken.

"Dat kan me helemaal niet schelen", zeg ik, "ik word nog liever geschorst dan dat ik jou nooit meer mag zien."

"Ik voel me gewoon echt verantwoordelijk voor je", legt hij uit terwijl hij mijn hand vastneemt.

"Hoeft niet, ik ben geen kind meer", antwoord ik kort. Waarom behandelt hij me nu als een klein kind? Ik kan best wel voor mezelf zorgen hoor.

"Weet ik wel", antwoord hij zacht om me te kalmeren. Hij neemt mijn heupen vast en trekt me naar zich toe. Het deken die me warm hield glijdt van me af. Ik voel zijn adem op mijn lippen. Hij trekt zich speels terug en grijnst naar me. Ik trek hem terug dichter en woel met mij twee handen door zijn donkerbruine haar. Hij buigt naar me toe om me te zoenen. Langzaam maar hevig volg ik de beweging van zijn lippen. Ik duw mijn heupen vol verlangen naar de zijne. Lachend trekt hij zich terug: "Ik hou van je, Diana Stevens."

----

Heyyy!

Redelijk lang stukje volgens mij, hopelijk vonden jullie het wat! :D

Echt bedankt aan de mensen die voten en commenten, want dat maakt me echt blij!! ^^

Vote/comment?? xx