Say you love me

Hoofdstuk 39

Diana's point of view

Het alarm van mijn gsm gaat af. Het is twintig voor zeven. Na een lange tijd neem ik afscheid van mijn warme bed en loop naar de badkamer. De badkamertegels zijn zo koud dat ik er rillingen van krijg, dus ik beslis om snel onder de warme douche te springen. Als ik onder het stromende water sta begin ik zachtjes vrolijke liedjes te zingen. Ik weet niet waarom, maar ik voel me vandaag zo gelukkig. Het is al een tijdje geleden dat ik zo gelukkig ben geweest sinds Lucas... Het voelde gewoon alsof ik niet gelukkig mocht zijn op de één of andere onverklaarbare manier, maar nu voel ik me beter, alsof Jonas de leegte die Lucas heeft achtergelaten een beetje kan opvullen.

Nadat ik me helemaal gewassen heb, stap ik uit de douche en droog me af. Ik wikkel een handdoek rond mijn haar en loop dan naar beneden om te ontbijten. Veel te langzaam eet ik mijn cornflakes op. Ik kijk op de klok: shit, nog vijf minuten en ik moet bij Pieter staan om samen naar school te fietsen! Ik spring recht en begin te rennen, met als gevolg dat ik keihard tegen het aanrecht bots met mijn heup. Er ontsnapt een gil uit mijn mond omdat het zo'n pijn doet.

Half struikelend loop ik de trap op met mijn hand op mijn heup. Ik poets zo snel mogelijk mijn tanden en kam mijn haar. Ik heb geen tijd meer om mijn haar ook nog te drogen.

Ik ren terug naar beneden en schuif in mijn schoenen. Ik ben eindelijk klaar om naar Pieter te gaan. Volgende keer zal ik beter minder lang onder de douche staan denk ik.

"Hey!" Roept Pieter die me al ziet aankomen.

"Hoi", zeg ik en hij geeft me een zoen op mijn wang. Dan schiet me iets te binnen dat ik me Jonas had afgesproken.

"Mag ik je om een gunst vragen?" Vraag ik.

"Altijd", antwoordt hij.

"Eh... Ik vroeg me af of... Je na school naar mijn school wou komen om me in het midden van de speelplaats te zoenen", zeg ik terwijl ik onzeker aan mijn trui friemel.

Hij kijkt me verwonderd aan: "Ben je high of zo?"

"Nee!" Zeg ik beledigd.

"Waarom vraag je dat dan?" Vraagt hij fronsend.

"Wel, het zit zo, op school word ik vaak lastig gevallen door mensen die denken dat ik iets met Jonas heb. En dat is super vervelend, want ze noemen me dan slet en hoer en zo. Dus ik dacht dat jij me misschien wou helpen door me te zoenen zodat alle mensen geloven dat ik op jou verliefd ben en niet op Jonas", leg ik uit.

"Vergeet het maar", zegt Pieter en ik zie duidelijk dat hij geïrriteerd is door wat ik zei.

"Waarom niet?"

"Omdat ik écht verliefd op je ben, Diana. Ik wil niet dat je mij gebruikt voor je eigen bestwil!" Zegt hij boos.

"Sorry hoor, maar ik dacht dat je dat wel wou doen als beste vriend", zeg ik lichtelijk geïrriteerd.

"Beste vriend?! Meen je dat nu?! Jij komt echt letterlijk nóóit meer langs!" Zijn stem slaat over.

"Sorry maar, ik heb het gewoon zo druk met-", begint ik, maar Pieter onderbreekt me boos.

"Met Jonas ja, inderdaad. En mij laat je gewoon maar vallen."

"Pieter, echt niet! Je bent mijn beste vriend!" Roep ik in de hoop dat hij me wilt geloven.

"Waarom zeg je gewoon niet dat je met me omgaat omdat je medelijden met me hebt?"

"Omdat dat niet zo is! Ik hou van je Pieter!"

"Bewijs het dan", zegt hij met op elkaar geklemde kaken.

Ik neem ruw zijn hoofd in mijn handen en geef een zoen op zijn lippen. Zijn lichaam ontspant en hij zoent me gretig terug. Ik trek me terug.

"Wow", is het enige wat Pieter kan uitbrengen.

"Was dit een goed bewijs?" Vraag ik.

"Dat was werkelijk het beste bewijs dat ik ooit gehad heb", zegt hij met een grijns.

"Maar ik ben niet verliefd op je oké?"

"Je zou zeggen van wel, die kus was net echt", zegt hij. Ik rol met mijn ogen, daar gaan we weer.

"We zouden best vertrekken, want we gaan anders te laat zijn op school. We zijn sowieso al te laat", zeg ik om van onderwerp te veranderen. Die zoen was nep, ik bewaar mijn goede zoenen voor Jonas.

"Waar spreken we af na school voor De Zoen?" Knipoogt hij.

"Op de speelplaats van de zesdes oké?"

"Oké, is goed."

"Maar, er zijn een paar afspraken", zeg ik. "Nummer één: geen tong gebruiken. Nummer twee: handen thuis."

"Oké dan", zucht hij. Hij had duidelijk andere plannen.

Als we op school aankomen zit iedereen al in de klas. Ondanks Pieter en ik naar school geracet hebben, ben ik vijf minuten te laat. We hebben wiskunde, dus ik zal geen straf krijgen. Zo snel als ik kan loop in naar boven en kom hijgend de klas binnen.

"Te laat", zegt Jonas streng, je zou bijna denken dat we geen relatie hebben.

"Sorry meneer, mijn band was plat", lieg ik.

"Ja, zal wel. Ga maar zitten", zegt hij als een echte leerkracht. Ik ga achteraan in de klas zitten, naast Annabelle.

Als we oefeningen moeten maken in ons wiskundeschrift, staar ik naar Jonas. Hij is gewoon echt... Adembenemend. Ik kan niet wachten tot vrijdag.

----

Hey iedereen!

Sorry dat er even geen update meer is geweest, maar ik had het echt druk!

Ik wil nog eens alle lezers, voters en commenters bedanken, want jullie betekenen echt de wereld voor mij! <3

Love youuuuuuuuuuuuu!