Say you love me

Hoofdstuk 15

Diana's point of view

Ik haal mijn wiskundeboek uit mijn locker en loop samen met Annabelle de klas in. We zitten naast elkaar, op de laatste rij. Jonas, of nu meneer Stevens, heeft een das aan. Leraren zijn zo anders op school dan dat ze thuis zijn. Ik kijk naar hem, maar hij schenkt geen aandacht aan mij. De overige klasgenoten lopen nu ook de klas in en ik hoor Emily's stem:

"Ugh, dus hij bedroog me gewoon hé! Wat een sukkel!"

"Ja echt wel!" Reageert Julie. En zo ontstaat een hele discussie met de klas.

Jonas had het blijkbaar ook gehoord: "Dat gebeurt soms hoor, dat een jongen een meisje bedriegt." Hij loopt tussen de rijen banken door. "Het kan ook omgekeerd zijn natuurlijk." Jonas staat nu voor mijn bank en kijkt me even aan met doordringende ogen. Ik zak wat dieper in mijn stoel wanneer ik zie dat alle blikken op mij zijn gericht. Ik doe alsof er niets gebeurd is. Annabelle vindt het blijkbaar ook ongepast, want ze kijkt fronsend naar mij. Waarom zegt hij dat nu? Omdat Pieter me leuk vindt? Ik kook vanbinnen, zo boos ben ik. Hoe kan hij nu zo jaloers zijn? Ik moet hem na de les spreken.

De wiskundeles verloopt langzaam en Jonas kijkt amper naar me. Na de les, als iedereen uit de klas is, loop ik naar hem toe.

"Waar sloeg dat nu op?" Zeg ik boos.

"Dat zou ik net aan jou moeten vragen!" Roept hij, "Diana, ik dacht dat je echt verliefd op me was!"

"Ik BEN verliefd op je", zeg ik nu wat zachter. Ik ben bang dat iemand het zal horen in de gang.

"Waarom in godsnaam flirt je dan met die buurjongen van je?"

"Ik flirt niet met hem, hij flirt met mij!" Zeg ik gefrustreerd.

"Hij moet maar lekker van je afblijven. Weet hij dan niet dat je van mij bent?"

"Jawel."

"Ik zal wel eens met hem gaan praten."

"Hoeft niet. Hij is wel een goede vriend van me hoor!" Zeg ik geïrriteerd.

"Ik vertrouw die kerel voor geen haar."

"Je vertrouwt mij toch?", zeg ik, "Toch?"

"Ik ben gewoon bang Diana. Ik wil je niet kwijt..."

"Niets komt tussen ons." Fluister ik. Ik zie dat Jonas dichter komt en hij grijpt met zijn handen mijn middel vast. Hij trekt me zachtjes naar hem toe en zoent me. Hij heft me op en ik sla mijn benen rond zijn middel. Zoenend zet hij me op de bureau voor de leerkrachten. Ik grijp met mijn hand zijn shirt vast. Hij begint heviger te zoenen.

"Jonas," hijg ik, "ik moet naar LO."

Hij zet me terug op de grond en trekt zijn shirt weer recht: "Oke schat, ga maar." Hij geeft een zoen op mijn wang en ik loop naar beneden. Hij is ECHT een goede zoener.

----

Heyy, oke dit is wel een kort hoofdstuk... Volgende hoofdstuk wordt waarschijnlijk Pieter's point of view!