Say you love me

Hoofdstuk 36

Diana's point of view

Ik zit in mijn kamer The Fault In Our Stars te lezen waneer mama zonder kloppen binnenkomt.

"Diana, ik moet met je praten", zegt ze op een strenge toon.

Ik sla mijn boek dicht en vraag: "Wat is er?"

"Waar was je gisteren?" Vraagt ze met een onderzoekende blik.

"Bij Annabelle, zoals ik heb gezegd", probeer ik zo koel mogelijk te zeggen. Ze mag niet te weten komen dat ik eigenlijk bij Jonas was.

"Dat is niet waar, want ik heb de mama van Annabelle gebeld en ze zei dat je daar niet was." Mama kijkt me boos aan. Betrapt. Ik moet iets verzinnen, snel.

"Oké mama, ik moet eigenlijk iets bekennen. Weet je nog, Jonas? Die jongen in de kerk die bij me stond?" Mama knikt.

"We zijn al een tijdje samen, maar ik durfde het niet te vertellen aan jou en papa. Ik ben gisteren bij hem blijven slapen", voeg ik eraan toe. Ik weiger haar te vertellen dat hij eigenlijk mijn wiskundeleraar is. Ze vindt het vast raar en onacceptabel. Niet dat ik het raar zou vinden als zij er zo over denkt, ik ben die negatieve reacties wel al gewend.

"Je weet toch dat je ons alles kan vertellen?" Zegt ze terwijl haar hand mijn arm streelt. Ik knik.

"Mooi zo. Waneer zien we die Jonas nog eens? Hij lijkt me een aardige jongen."

"Als de tijd rijp is", lach ik. 'Als de tijd rijp is' is een beetje mama's standaard antwoord op alles.

Ze schiet ook in de lach: "Oké dan!"

Ze loopt terug mijn kamer uit. Ergens ben ik wel opgelucht dat ze weg is, maar aan de andere kant heb ik een knagend gevoel in mijn buik. Ik zou eerlijk tegen haar moeten zijn, maar op dit moment gaat dat echt niet.

Dan sluipt er een vreselijke gedachte mijn hoofd binnen: wat als Lucas nu ontgoocheld is in mij omdat ik gelogen heb tegen mama en zaken verzwijg? En zou hij teleurgesteld zijn omdat Jonas zijn job kwijt is door mij?

Ik sla mijn handen voor mijn gezicht en begin te huilen. Er is geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan Lucas dacht. Het is gewoon onvoorstelbaar vreselijk dat hij er nu niet meer is. Het verdriet dat hij achtergelaten heeft, is echt enorm, maar ik probeer mijn verdriet te negeren. Ik zou echt alles doen om nog één keer zijn stem te horen, nog één keer zijn lach te mogen bewonderen, nog één keer hem in mijn armen te nemen. Tranen stromen over mijn wangen terwijl ik de foto waarop Lucas en ik staan te lachen vastneem. De foto is vorig jaar getrokken, maar het lijkt wel een eeuwigheid geleden nu hij weg is. Met mijn duim wrijf ik over Lucas' hoofd op de foto, alsof ik hem kan voelen, alsof hij nog altijd bij me is. Ik zet de foto voorzichtig terug op mijn nachtkastje en veeg mijn tranen weg. Ik loop naar beneden en gris mijn jas uit de kast en trek mijn schoenen aan. Vlug zoek ik een emmer en een spons.

"Ik ben even naar Lucas!" Roep ik naar mama.

"Is goed lieverd!" Roept mama vanuit de keuken.

Ik haal mijn fiets uit de garage en rijd naar het kerkhof. Kerkhof, wat een eng woord. Konden ze geen liever woord verzinnen? Als ik bij het kerkhof aankom, haal ik de emmer en de spons uit mijn fietszak. Het graf van Lucas mag wel eens gekuisd worden. Graf, weer zo'n eng woord. Ik schrob hevig tot de zwarte steen weer mooi blinkt. Ik verwissel de verwelkte bloemen door nieuwe, kleurrijke bloemen die ik op het kerkhof koop. Goedkeurend kijk ik naar het graf, het ziet er weer gloednieuw uit. Ik ga op mijn knieën voor het graf zitten en fluister: "Sorry dat ik dingen verzwijg voor mama, maar het kan niet anders."

Ik zucht diep: "En ik hou van je."

Met een gebogen hoofd loop ik terug naar mijn fiets en rijd naar huis. Ik zet net mijn fiets in de garage wanneer ik een mijn gsm voel trillen in mijn broekzak. Het is Jonas:

Mijn ouders willen dat ik je aan hen voorstel. Kom je vanavond bij me eten? <3

Wat? Hoe weten zijn ouders dat ik met hem samen ben? Ik stuur een sms'je terug:

Hoe weten je ouders dat we samen zijn? x

Na een paar seconden trilt mijn gsm weer:

Ze kwamen binnen in mijn badkamer en zagen je kleren liggen...

O ja, helemaal vergeten. Ik heb mijn kleren daar laten liggen en ben in zijn kleren naar huis gegaan:

Oeps... Wat ga je zeggen als ze vragen waar je mij hebt ontmoet?

Jonas:

Dat ik je heb ontmoet op een feestje, oké? En kom je om 20 uur naar mijn huis om te blijven eten? <3

Ik antwoord:

Oké, is goed. Tot vanavond schat <3 <3

Jonas:

Tot vanavond! Hou van je! <3 <3

Ik stuur terug:

Love you too <3 <3

Ik loop snel naar boven om het mama te vertellen.

"Mam, ik heb groot nieuws", zeg ik.

"Je bent toch niet zwanger hé!" Zegt ze met opengesperde ogen.

"Nee!" lach ik, "ik ben uitgenodigd om bij Jonas te eten vanavond samen met z'n ouders."

"Echt? Wauw! Ik ben zo blij voor je!" Zegt ze enthousiast. Ze geeft me een veel te stevige knuffel waardoor ik bijna stik in haar omhelzing.

"En wat ga je aandoen vanavond? Kom, we gaan dat samen eens uitzoeken", ratelt ze verder terwijl ze me vastgrijpt aan mijn arm en me meetrekt naar mijn kamer.

"Mam, alsjeblieft", zucht ik. Wat overdrijft ze weer. Ik protesteer, maar ze negeert me compleet.

"Misschien dit kleedje?" Vraagt ze terwijl ze een rood jurkje voor mijn neus houdt. Ik rol met mijn ogen.

"Of dit?" Deze keer is het een mooi turquoise jurkje.

"Ja die vind ik wel mooi!" Zeg ik enthousiast. Ik pas het en gelukkig is het nog niet te klein. Ik draai een rondje.

"Prachtig!" Glimlacht mama.

"Vind ik ook!" Zegt papa die in de deuropening verschijnt. Hij was even wat werk aan het inhalen, maar nu is hij eindelijk vrij blijkbaar.

"Hey pap!" Zeg ik.

"Mama heeft me vertelt dat je een vriendje hebt", meldt hij.

"Ja, zo is dat."

"Jonas heet hij toch hé?" Vraagt hij voor de zekerheid.

"Inderdaad."

"Zorg maar dat je een goede indruk maakt", zegt papa en loopt dan mijn kamer weer uit. Ik rol met mijn ogen. Mama volgt hem. Ik sluit de deur en begin me klaar te maken voor vanavond. Mijn stijltang steek ik in het stopcontact en wacht even tot het opgewarmd is. Als het warm genoeg is begin ik mijn haar te stijlen. Na tien minuutjes is mijn hele haar gestijld en ik begin aan mij make-up. Ik beslis om alleen mascara aan te doen. Als dat gedaan is ben ik bijna helemaal klaar. Ik spuit nog een vleugje parfum op me en doe mijn nude-kleurige hakken aan. Ik loop naar de badkamer en poets mijn tanden nog vlug voor ik naar het huis van Jonas vertrek.

"Je ziet er prachtig uit!" Zegt mama enthousiast.

"Dankje mam!" Zeg ik terwijl ik een zoen op haar wang druk.

"Tot vanavond!" Roept mama me nog na.

"Daag!" Roep ik terug en trek de deur dicht. Ik heb wel een beetje stress voor vanavond. Wat als zijn ouders me helemaal niet leuk vinden?

----

Heyyyy!

Wat vind je ervan?

Wil je alsjeblieft voten en commenten? :) :) :)

En wooowwwww 916 votes! *.* bedankt iedereen & hou van jullie! <3