Gerçek olduğuna inanmaya uzak bir adam vardı benliğimde. Her gün yeniden sevmeyi öğrendiğim, her gün bambaşka bir duygu ile kalktığım,
Bir çocuğun sevgisi vardı yüreğimde,
Hayallerimde, düşlerimde.
İlk kez sevmenin tatlı heyecanı, telaşı vardı üzer...
Bazen içimizi bir korku kaplar.Herşeye herkese karşı.İçimize kapanırız ve olmayacak şeyler yaparız.Çözüm yolu ararız yada tutup kalkabileceğiniz bir el..
birde sevipte korkmak vardır.Hayır dediğimiz şeyler gerçek olmuş onu düşünmekten kendimizi alamamış duruma gelmişiz.Evet kulağa farklı geliyor olabilir.Ama Karşınızda sevdiğiniz ya da değer verdiğiniz biri duruyorsa onun için kendini ele veren duygularımızı,korkularımızı saklayamayız.
Ben mi?
bilmiyorum...
Belkide bilmek istemiyorum.İnkar ediyorum..
bu 2 seçenek arasında kalmış gibiyim.Ne duygularımı dizginleyebiliyor ne de korkularımı saklayabiliyorum. Bir adam için dengesiz bir hale düşmüştüm.
Ve şuan ise onun arabasında öfkeli soluklarını, arada attığı kaçamak bakışlarını ve sıkmaktan beyazlamış o uzun kemikli ellerini izliyordum.Susmak bana göre değildi.Bunun bende farkındayım.
ama dillerim susuyor ellerim haraketsiz kalıyordu.Ne aptal olmak istiyordum nede o konuma düşmek..
bu bana bir engel gibiydi.Sen kimsin? diyerek suratına bakmayı bana karışamazsın! Diyerek onu uzaklaştırmayı isterdim.Ve sanırım herşey asıl şimdi başlayacaktı.Ya susacak ya konuşacaktım..
durduğumuz sırada düşuncelerimin içinden zor bela çıkıp yankıya döndüm.
-"in!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Emir vermesi karşısında kaşlarım hızla çatılırken kapıyı açıp indim ve sertçe geri kapattım.Oda hızla inip kolumdan sertçe tuttu.Ve karşısında durduğumuz efsane ötesi dağ evine doğru sürüklenmeye başladım.
Merdivenlerinden inip eve doğru girdik.Beni koltuğa firlatırcasına atıp ellerini saçlarından öfkeyle geçirdi.
-"Bunca zamandır gidiyormuydun?!"
Aniden gürlemesi sonucu kalbim hızlanırken avuç içlerimin terlemesiyle derin bir nefes aldım.
-"Gül! Niye? Ne kazandıracak sana bu dövüş?! İtibarın mı kötü? Sen mi kötüsün? Derdin ne?!" Dedi ve gözlerime öfkeyle baktı.
-"ya sana birşey olsaydı? Canını hiç düşünmüyor musun?!"dedi.Gözlerimi kapatıp sakinleşmeye çalıştım.Fakat işe yaramayınca hızla ayağa kalktım.
-"Seni ilgilendirmez! Bu sorun sadece benimle alakalı olan birşey.Sen benim neyimsin? Ne hakla bana bu soruları sorabiliyor ve öfkeni öylesine kusuyorsun? Ayrıca hiç istemediğim halde tanımadığım bilmediğim bir yere getiriyorsun beni."dedim ve karşımda tamamen koyulaşmış birini öldürebilecek durumda olan adama baktım.Ve biraz daha yaklaştım.
