«Κυρία Έλενα;» ρωτάω μπερδεμένη.
«Γύρισα πριν λίγο κορίτσι μου. Τι κάνεις τέτοια ώρα ξύπνια; Γιατί φωνάζεις;»
«Είδα εφιάλτη» Λέω προσπαθόντας να την πείσω να με πιστέψει. Πάλι έμπλεξα.
«Κοιμήσου Ρέιβεν» Λέει απότομα και ετοιμάζεται να φύγει.
«Σε παρακαλώ μην φύγεις! Φοβάμαι» Λέω δυνατά.
«Κορίτσι μου δεν είσαι πλέον οκτώ χρόνων. Τι μπούρδα ξεστόμησες μόλις τώρα;» Λέει με αγριότητα και με χαστουκίζει.
«Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου, δεν μπορώ. Φοβάμαι το τι μπορώ να κάνω στον εαυτό μου»
Είμαι απελπισμένη. Πηγαίνω πίσω στον παλιό μου εαυτό. Πηγαίνω πίσω στην μικρούλα τρομαγμένη Ρέιβεν. Ένα κομμάτι μου που ήθελα να θάψω, που έπρεπε να είχα θάψει εδώ και καιρό.
«Χριστέ μου, Ρέιβεν θα έχεις μεγάλα προβλήματα αύριο. Σκάσε και κοιμήσου επιτέλους» Λέει και φεύγει. Κλειδώνει την πόρτα μου.
«Στο είπα Ρέιβεν. Κανείς δεν σε αγαπάει πραγματικά»
«Σταμάτα» Λέω σιγανά. Κλείνω πάλι τα μάτια μου και χάνομαι στα όνειρα μου. Πολλές φορές η πραγματικότητα είναι τόσο άσχημη που πρέπει να ξεφύγουμε απο αυτή.
«Η Ρέιβεν είναι ηλίθια!»
«Θα την φάει το τέρας»
«Κανείς δεν την αγαπάει»
Ανοίγω τα μάτια μου.
«Ποιός το είπε αυτό;» Ρωτάω αλλά δεν λαμβάνω απάντηση από κανέναν. Κάτι πάει στραβά.
Νιώθω τις τρίχες στον λαιμό μου να σηκώνονται όρθιες και η καρδιά μου σφυροκοπά στο στήθος μου σαν τρελή. Πρέπει να φύγω απο εδώ τώρα.
ESTÁS LEYENDO
ΤΈΡΑΤΑ #TBA2019
Misterio / Suspenso«Μην με αφήνετε μόνη μου..» ψιθυρίζω με την αδύναμη φωνή μου. Κλαίω με λυγμούς «Άκουσε με Ρέιβεν θα πας κάπου καλύτερα και μην ξανά κλάψεις ποτέ!»Λέει η μητέρα μου φωνάζοντας «Τα τέρατα θέλουν να με φάνε..»φωνάζω και την κοιτάζω «Είσαι άρρωστη Ρέιβε...
