«Μην με αφήνετε μόνη μου..» ψιθυρίζω με την αδύναμη φωνή μου. Κλαίω με λυγμούς
«Άκουσε με Ρέιβεν θα πας κάπου καλύτερα και μην ξανά κλάψεις ποτέ!»Λέει η μητέρα μου φωνάζοντας
«Τα τέρατα θέλουν να με φάνε..»φωνάζω και την κοιτάζω
«Είσαι άρρωστη Ρέιβε...
Τα ρούχα που μου έδωσε η Σάρα είναι πολύ ωραία. Φοράω την κολλητή μαύρη μπλούζα και μια μαύρη κολλητή φούστα μαζί με το σακάκι και τον λευκό μαργαριταρένιο κολιέ. Είναι αρκετά επίσημα για ένα μπάρ. Μαζεύω τα μαλλιά μου σε έναν χαμηλό κότσο και αφήνω μερικές τούφες να πέσουν. Όλοι είναι έτοιμοι. <<Θα πάμε σε μπαρ>> λέει η Σάρα λες και δεν μας άκουγαν πρίν που μιλάγαμε.
<<Αυτό είναι τρελή ιδέα. Γιατί να πάμε σε ένα μπάρ;>> Ρωτάει ο Τζόναθαν αλλά δεν έχει άδικο. Έχουμε πιο σημαντικές δουλειές.
<<Πώς κάνεις έτσι μωρέ. Χαλάρωσε λίγο βλάκα>> λέει ο Στέφαν και κοιτάζει τον Τζόναθαν με ύφος. Ύστερα γελάει.
<<Πάμε επιτέλους!>> Φωνάζει η Κίρα.
Όλα τα μάτια πέφτουν πάνω της. Είναι πανέμορφη. Το κόκκινο φόρεμα που φοράει τονίζει τέλεια τις καμπύλες της και τα ξανθά μαλλιά της. Σαν μια πριγκίπισσα.
ΚΙΡΑ:
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Προχωράμε για κανένα δεκάλεπτο μέχρι που φτάνουμε σε ένα πανέμορφο μικρό κτήριο. Γεμάτο μοβ φώτα και καλοντυμένους ανθρώπους. Στην πόρτα μας σταματάει ένας άνθρωπος με γραβάτα. Αυστηρά ντυμένος και μας κοιτάζει ασυναίσθητα.
<<Έξι>>λέει η Σάρα απότομα. Την κοιτάζει και τις δίνει έξι εισιτήρια. Αμέσως μας ανοίγει την πόρτα. Το μέρος είναι μικρό αλλά εντυπωσιακό. Δίνουμε τα εισιτήρια μας σε έναν υπεύθυνο. Τα πάντα είναι καθαρά αλλά μυρίζουν αλκοόλ. Η μουσική είναι πολύ δυνατή για τα γούστα μου. Βλέπω όλους τους φίλους μου να απομακρύνονται. Ο Στέφαν και η Κίρα χορεύουν μαζί. Ανάθεμα! Δεν μπορώ να τους βλέπω.
<<Χορεύουμε;>> Ρωτάει ο Τζόναθαν και πετάγομαι απο τον φόβο.
<<Με τρόμαξες>> λέω και τον κοιτάζω.
<<Όχι η απάντηση που περίμενα αλλά θα το πάρω σαν ναι>> σχολιάζει και γελάω.
<<Ξέρεις στην σημερινή εποχή ο κόσμος δεν ρωτάει τους άλλους να χορέψουν απλά χορεύει>> λέω με σαρκασμό.
<<Μάλιστα αλλά μια πριγκίπισσα πάντα την ρωτάνε>> λέει και μου κλείνει το μάτι. Μπλιάχ!
<<Δεν είμαι πριγκίπισσα>> λέω και αρχίζω να χορεύω.
<<Είσαι όμορφη σαν πριγκίπισσα και σκληρή σαν πολεμήστρια>> σχολιάζει
<<Σταμάτα Τζόναθαν>> λέω και δεν μιλάει άλλο.
Χορεύουμε και βλέπω τον Στέφαν να φιλάει την Κίρα. Σοβαρά τώρα;
<<Τζο-τζοναθαν παω στο μπάνιο>> λέω και αυτός χαμογελάει.
<<Εντάξει>> λέει μονότονα. Φεύγω απο την αγκαλιά του και τρέχω στο μπάνιο. Τα δάκρυα στάζουν από τα μάτια μου.
