ΤΈΡΑΤΑ #TBA2019

Κεφάλαιο 19

<<Τι κάνεις εδώ;>> Ρωτάω ενοχλημένη

<<Εσύ τι κάνεις εδώ γλυκιά μου;>> Ρωτάει με ένα διαφορετικό ύφος.

<<Μην με αποκαλείς έτσι.>> Λέω εχθρικά. Σταυρώνω τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου για να του δείξω ότι είμαι κλεισμένη στον εαυτό μου. Κοιτάζω τις άλλες δύο κοπέλες. Χαμογελάω πλατιά. Αφήνω τα χέρια μου κάτω και λέω: <<Ρέιβεν>> Κάνω μια χειραψία στην μια κοπέλα.

<<Εγώ είμαι η Λίλιθ>> λέει η μια κοπέλα.

<<Εγώ η Κίρα>> λέει η άλλη κοπέλα. Κάνω χειραψία και σε αυτή.

<<Θα πάω να φέρω τον Τζόναθαν>> λέει η Σάρα.

<<Εντάξει>> απαντάει η Λίλιθ. Την κοιτάζω. Ουάου! Είναι πολύ όμορφη. Βασικά είναι ιδιαίτερη. Έχει κοντό καφέ μαλλί. Καφέ σαν τον κορμό των δέντρων. Τα μάτια της είναι μεγάλα και σοκολατί. Τα χείλη της είναι πλούσια και βαμμένα με κόκκινο κραγιόν. Τα φρύδια της είναι μεγάλα και η μύτη της μέτρια. Φοράει ενα φόρεμα σκούρο μπλε με άσπρες λεπτομέρειες. Το φόρεμα της έχει μεγάλο V και τονίζει το σταρένιο της δέρμα. Επίσης φοράει έναν κολιέ με ένα λευκό μαργαριτάρι.

<< Πάω μια βόλτα εδώ γύρω>> λέω και σηκώνομαι. Κανείς δεν σχολιάζει τίποτα.

Προχωράω μακριά από την φωτιά και τις σκηνές. Είμαστε σε ένα δάσος. Βλέπω τους ψηλούς κορμούς των δέντρων που ξεχωρίζουν την νύχτα. Πιο πέρα έχει μια λίμνη. Είναι πολύ ωραίο μέρος.

<<Βλέπω πάλι μαζί>> λέει το τέρας. Τσιρίζω.

<<Τι θες πια απο εμένα;;>> Ρωτάω προβληματισμένη.

<<Δεν σε αγαπάει κανείς.>> Λέει και με κοιτάζει. Αυτό λέει κάθε φορά.

<<Άμα δεν βγάλεις τον σκασμό την επόμενη φορά θα σε σπάσω στο ξύλο. Δεν καταλαβαίνω τι πρόβλημα έχεις μαζί μου>>φωνάζω.

<<Μιλάς μόνη σου>> μου ψυθηρίζει μια φωνή.