Bölüm 4

368 14 4
                                    

Yaklaşık 20 dakikadır koşuyordum. Gerçekten çok yorulmuştum. Eren ve kız arkadaşının petrol istasyonunda olduğuna emindim ama oraya koşacak kadar gücüm kalmamıştı.Ormandan çıkacaktım,yoksa bacaklarım beni yarı yolda bırakabilirdi. Nihayet ormandan çıktığımda bir kulübe buldum. Hemen içeri girip telsizi çıkarttım. "Eren! Duyabiliyor musun?". Karşıdan hemen yanıt geldi "Neredesin? Seni bekliyoruz!".  "Boşuna beklemeyin,ben başka bir yerdeyim!  Ormanın dışındaki bir kulübenin içindeyim ve daha fazla dayanabileceğimi zannetmiyorum!" diye yanıt verdim.  Eren tam olarak yerimi sordu ama söylemedim. Beni bırakmalarında ısrar ettim,ama dinlemiyordu. Ben de "Bak ne diyeceğim; siz petrol istasyonunun çatısına çıkıp bekleyin. Eğer yarın benden haber alamazsanız gideceksiniz!" dedim. "Tamam,ama bilerek cevap vermezsen,seni..." diyecekti ki birden bir hırıltı geldi. Eren'in bağırışı ise gelen son ses oldu...

Uzun bir süredir onlardan cevap almaya çalışıyordum,ama hırıltılardan başka bir ses yoktu. Acaba ölmüşler miydi? Dışarı çıkıp onları bulmalıydım,ama nasıl? Kulübenin arka kapısından çıkabilirdim, hemen pencereden dışarı baktım. Tanrım! Bugün ikinci kez şansım yaver gitmişti. Evin arkasında bir Dune Buggy vardı! Hemen oradan çıkıp araca doğru koştum. Anahtarlarının üzerinde olmasını umut ediyordum,ama anahtarlar yoktu. Evde olabileceğini düşünüp eve koştum. Her yerde aradım,ama yoktu. Arabaya geri döndüm,direksiyonun yanındaki kutuyu açtım. Evet oradaydı! Hemen anahtarı kontağa taktım ve arabayı çalıştırdım. Büyük bir gürültü ile çalıştı,eğer bir an önce hareket etmezsem et yiyiciler için güzel bir yemek olacaktım. Bütün eşyalarımı yanıma aldığımdan emin olduktan sonra gaz pedalına var gücümle bastım...

Petrol istasyonuna vardığımda arabayı gördüm. Etrafta fazla et yiyici yoktu. Hemen çatıya çıktım,ama çıkmamış olmayı diledim. Eren ve kız arkadaşı şuursuzca yürüyorlardı. Peki nasıl dönüşmüşlerdi? Ben bunları düşünürken yemeklerini görmüş ve bana doğru gelmeye başlamışlardı. Geri geri gitmeye başladım. Gözümden yaş geliyordu. Yıllarımı beraber geçirdiğim insan bu hale gelmiş olamazdı. Şimdi o gitmiş,tek amacı beni ısırmak olan başka bir şey gelmişti. Başka bir şey...  Ama kendime gelmeliydim,Eren boşuna ölmüş olmayacaktı. Beni kurtarmak isterken başına gelmişti bu. Ben de kendimi savunacaktım,yaşayacaktım.... Eren için... Hem de karşıdaki Eren olsa bile... Son bir kez ona baktım ve o aç,vahşi,ruhsuz bedeni yere serdim...

SalgınHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin