Ben Bir Asker Kızıyım

#Hayal

Bu oydu. Mavi gözlü çocuk... Ben şaşkın şaşkın bakarken o gayet ciddi bir şekilde gözlerini benden ayırmadan 'Hoşbulduk komutanım.' dedi. Sonra gözlerini benden hızlıca alıp içeriye geçti. Şaşırmıştım. Aklımda bir sürü soru işareti vardı. Neden o gün oradaki adama bağırıyordu? Beni tanıyor muydu? Düşünmenin bir anlamı olmadığnı anlayınca içeriye geçtim. Babamla Savaş karşılıklı oturmuş iş konuşuyordu. Savaşı sevmemiştim.Onun da beni pek sever gibi bir yanı yoktu. Sert bakıyordu. Evet askerler sert olur ama bu başkaydı...Yemekler yenildikten sonra telefonum çaldı ' Demir'imm ' yazıyordu. Babama ve diğerlerine bakarak 'Müsadenizle Demir arıyor.' dedim. Savaşla gözlerimiz buluştu. Ama öyle bir bakışma değil. Nefret dolu bir bakışma. Ama nefret demek için masum kalır. Kendime gelip telefonu açmak için bahçeye çıktım. Demir hangi üniversiteye gideceğini söyleyecekti. Geri aradım ama galiba şarjı bitmişti. İçeriye girmeyi düşünmüyordum. Banklara tekrar oturdum. Gözlerimi kapattım. Ve mırıldanmaya başladım. Birkaç dakika sonra yine o odunumsu kokuya alınca birden açtım gözümü. Gelen Savaş'tı. Tam ona soru soracakken anlamış gibi baktı ve 'İçeriye girmemiz gerek' dedi. Ben her zamanki gibi şaşkınca içeriye doğru adımladım. Yemek sorunsuz geçti. Okulum , sevgilim, hayatım sorulduktan sonra evlere dağıldık.

---------------Ertesi Gün --------------------

Bugün okula başlayacaktım Hukuk Fakültesi. Hayalim... Erken kalktım kahvaltı falan yapmayacaktım . Çünkü sabahın 7'sinde bir şeyler yemek eziyet gibi geliyor. Üstüme mavi V yaka Adidas tişörtümü giydim altıma da yırtık koyu renk bir pantolon, hafif bir makyaj yaptım. Gözlerimin ön plana çıkmasını seviyordum.Aynada gözüme bakınca aklıma başka bir mavi daha geldi, ürpertici maviler...

Babam beni okula bıraktığında heyecanlıydım.İlk derse girdim acıktığımı fark ettim. Kantine indim. Çok uykum vardı... Kahve ve tost aldıktan sonra tam oturacakken biriyle çarpıştım.Üstüme kahve dökülmüştü. Hatta kahveyle banyo yapmış gibi duruyordum. Kız ' Ah! Pardon gerçekten bilmeyerek oldu. Siz şey yapmayın ben şey ederim size. Benim yedek kıyafetlerim var' deyince kahkaha atmaya başladım.'Şey etmene gerek yok.Kıyafet verirsen çok mutlu olurum.' dedim. Üstümü değiştim. Kızla sohbet etmeye başladık. Aynı bölümdeydik. Oda 1.sınıf öğrencisiymiş .Adı Asya. Sevecen bir kız , arkadaş olabilirim.Kıyafetleri vermek için telefonunu aldım ve okuldan çıktım. Babam alacaktı. Arabaya bakmadan bindim. Bu Savaş'tı! Panikle 'Şey pardon ben babam sandım galiba hani ondan bindim pardon.' dedim. İlk başta çok ciddiydi anlamazca baktı sonra çapkınca yere doğru bakıp güldü. O sırada gözlerini yerden alıp mavilerimizi buluşturdu. Hemen gülüşü yok oldu. Samimi ama bir o kadar ciddi bir sesle ' Babanız bir olaya gitti. Ben buralardaydım galiba bir yerlere gidecekmişsiniz sizinle ben ilgileneceğim.' dedi. Arabaya bindim üzerinde kamuflajları vardı . Mavileriyle çok uyumlu olmuştu diye düşünürken . Sessizliği bozan o oldu. 'Hukuk mu okuyorsun?' dedi. Ben de'Evet. Hayalimdi.' dedim. O da 'En azından hayallerine kavuşmuşsun . ' diye mırıldandı. Ama sesi o kadar alçak çıkmıştı ki kendi bile duymamış olabilir. Hiç boş durur muyum? Tabi ki de hayır. 'Gerçekleşmemiş hayaller bizi hayata bağlar.' dedim samimice gözlerinin içine bakarak. Afalladı. Dikiz aynasına baktı. Ve birden arabayı sağa çekip durdurdu...

Kısa bir bölüm oldu farkındayım ama mezuniyetim falan vardı. Artık 2 veya 3 günde 1 bölüm gelecek. Okuyanlar Oy verirse sevinirim.