Zifri Karanlık (part1)

1.6K 71 9
                                    

55 OKUMADA SÖZ UZUN BİR BÖLÜM GELECEK🖤
Bir kadın düşünün. Paramparça,kaybolmuş,boğulmuş.
Bir adam düşünün. Kül olmuş,mahvolmuş ,öldürülmüş...
O kadın bendim. Karanlıklta kalmıştım. Zifri karanlık...

Burnuma dolan tanıdık kokuyla araladım gözlerimi. Loş ışıklı hastane odası. Sahi evden çok hastanede kalıyordum galiba. Gözlerimi odada dolaştırırken koltuktaki tanıdık simayla durdum. Üzerinde üniformasıyla koltukta telefonla oynayan Savaş... Uyandığımı belirtmek istercesine  mırıldandım."Savaş. Ne oldu bana?" Diye.

Gözlerinin beni bulması uzun sürmedi. Dudaklarının hafifçe kıvrıldığını hissettim. Adeta gözlerinin içi parlamıştı. Gerçekten... Karşımdaki Savaş Barlas mıydı?

"Uyandın."
"Uyandım."
"Mahvoldum"
"Paramparça oldum..."
"Birleştiririm ben."
"Birleştirdin ki sen."

Hızlıca kalktı olduğu yerden yatağın kenarına çöktü. Elimi ellerinin arasına aldı. Bileğimden öptü. Avcumun içini öptü. "Çok korkuttun be Mavi" dedi homurdanarak. Gülümsedim.

"Vayy Savaş Barlas korkmuş. Kendimle gurur mu duymalıyım bayım?" Dedim alayla. Gülümsedi. Sana gösteririm bakışı attı ve ardından şunları da eklemeyi ihmal etmedi " Ben senin o dilin bir koparıcam. Ondan sonra gurur duyarsın kendinle. Ama dua et şuan annenlere haber vermeliyim dedi.

Son cümlesiyle yüzüm istemeden asılmıştı...






Ben Bir Asker KızıyımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin