BÖLÜM 9 : DAPHNE VE APOLLON 🌹
Bir efsaneye göre Zeus'un oğlu ışık tanrısı Apollon,ırmağın kenarında inci gibi bir kız görür. Bu eşsiz güzel Daphne,Apollonun içinde tuhaf şeyler hissetmesine neden olur. Onunla konuşmak yüz yüze gelmek ister Apollon. Onun görüşmek istediğini anlayan Daphne kaçar.
Daphne kaçar,Apollon kovalar.
Tanrılarla sevişen kadınların başlarına gelenleri bildiğinden korkar ve kaçmaya devam eder. Apollon onu yakalamayı aklına koymuştur bir kere. Güzeller güzeli Daphne'yi yakalamalıdır. Aralarındaki mesafe gitgide kısalır ve bir an gelir ki Daphne,Apollon'nun sıcak nefesini saçlarının arasında hisseder.
Artık kurtuluş imkanı kalmadığını anlayan Daphne,aniden durur ve ayağı ile toprağı kazıyarak bağırır.
"Ey toprak ana,beni ört,beni sakla,beni koru."
Bu içten yalvarışının üzerine Daphne organlarının ağırlaştığını hisseder. Göğüslerini gri bir kabuk kaplar,kokulu saçları yapraklara dönüşür. Kolları dallar halinde uzar,körpe ayakları kök olup toprağın derinliklerine gömülür,defne ağacı olur.
Bu manzara karşısında şaşıran Apollon,Daphne'nin ağaç oluşunu hayret ve hüzünle seyreder. Sıkıca sarılır ve sert kabukları altında hala çarpmakta olan kalbinin sesini duyar.
"Daphne,bundan sonra Apollon'nun kutsal ağacı olacaksın."
Bir avuç kül kadar kaldığım zaman,şiddetli bir rüzgar savuracak kadar acımasız hayatın içinde, serildiğim toprağın üstüne basacak kadar merhametsiz kaderim.
Belkide bir avuç umuttum,viran olmuş.
Belirsizliğin,ruhumu kıskıvrak yakalayıp bedenime hapsettiği bir sabah,ruhumun dibine çöken sinsi görüntülerin sisli dünyasında kaybediyorum kendimi.
Belki de Defne ağacı ilk kez yaprak döküyordu.
Küçük bir çocuğun, koskocaman alışveriş merkezinde annesini kaybetmesi gibi. Korkulu ve çaresiz. Gözlerim benden bağımsız şekilde dolmuş,annem sandığım fakat anneme çokça benzeyen kadınların üzerinde dolanıyor.
Her defasında onu bulduğumu sandığım o küçük zaman diliminde içimde toz pembe çiçekler açıyor, annem olmadığını anladığımda çürüyüp toprağa düşüyor.
İçinde çiçekler yetiştiren bir çocuğun,içinin çürümesi.
Kabus dolmuş gecem sabah ışıklarının beni ısıttığı vakitte odamı terketmişti. Gözlerimi kıpırdattığımda yanıbaşımdan ufak bir tıkırtı koptu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YANGIN
Teen FictionTüm şehri yakacak gibi,cehennem gibi gülüyor. Sanki birazdan kaldırım taşları yerinden oynayacak,bu eski eski binalar üstümüze devrilecek,ağaçlardaki renkli çiçekler bir bir düşecek,sanki şimdi tam burada yer yerinden oynayacak ve Atınç sigarasını...
