"Aρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν΄αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις.
Όσκαρ Γουάιλντ"
Η ώρα της παρουσίασης μου είχε φτάσει όλοι βρίσκονταν στο χώρο συνεδριάσεων από τα μεγαλοστελέχοι έως και ο ίδιος ο πρόεδρος μαζί και εγώ. Κοίταζα για μια τελευταία φορά τις σημειώσεις μου όπου άκουσα την πόρτα να ανοίγει και να κλείνει με έναν εκκωφαντικό θόρυβο.
Γύρισα και κοίταξα την κλειστή πλέον πόρτα και τον άντρα με το κουστούμι που στεκόταν ακριβώς μπροστά της. Θεέ μου πόσο του έμοιαζε αλλά δεν γίνεται να είναι αυτό. Δεν πρέπει να είναι αυτός.
Ο πρόεδρος σηκώθηκε και τον πλησίασε ζητώντας μου διακριτικά να τον ακολουθήσω δεν ήθελα ειναι η αλήθεια αλλά δεν μπορούσα να αρνηθώ.
<< Καλημέρα Φίλιππε. >> του είπε η διαφορά τους ήταν άκρως αισθητή θα ήταν ασέβεια να του μιλά στον πληθυντικό. << Από εδώ το δεξί μου πλέον χέρι Αμαλία Κορνάρη, Αμαλία από εδώ ο κύριος Φίλιππος Τζανετάκης ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου " Οίστρος " >> μου είπε και εκείνος άπλωσε το χέρι του για χειραψία.
<< Χαίρομαι για την γνωριμία και προσδοκώ μια κερδοφόρα συνεργασία και για τις δύο πλευρές. >> απάντησα σφίγγοντας το χέρι μου και κατά πίνοντας όλοι μου την αμηχανία που τον ξαναβλέπα μετά από τόσα χρόνια
<< Και εγώ το ίδιο δεσποινίς Κορνάρη! >> είπε και τράβηξα το χέρι μου απότομο αφού με καρφώνε κυριολεκτικά στα μάτια
Ελπίζω μόνο να μην κατάλαβε ποια είμαι εξάλλου ήμουν μικρή τότε και τα επώνυμα δεν τα πολύ ρώταγα με άρα γιατί εκείνος να το θυμάται από την μία φορά που ακούστηκε. Και από μέσα μου προσεύχομαι όντως να ισχύει αυτή η εκδοχή αν και κατά πάσα πιθανότητα έκανα ένα μεγάλο λάθος.
Πέρασε όλη η παρουσίαση χωρίς να τον κοιτάξω και μόλις τελείωσα πήρα μια μεγάλη ανάσα επιτέλους θα καθόμουν και δεν θα μπορούσα να τον κοιτάξω και θα ηρεμούσα.
Ήταν τόσο όμορφος. Αυτή η Κρητική ομορφιά που τον χαρακτήριζε τώρα είχε γίνει ακόμα πιο έντονη. Τα γένια του έκαναν αντίθεση με το μαύρο κουστούμι του και το λευκό πουκάμισο από μέσα τόσο επαγγελματίας που σχεδόν ξέχασα εκείνο το παιδί με τις φόρμες και τα μακό που είχα γνωρίσει κάποτε.
<< Αμαλία τι θα έλεγες να αναλάβεις εξολοκλήρου τη διαφήμιση του εστιατορίου του κυρίου Τζανετάκη; >> με ρώτησε ο πρόεδρος και φυσικά δεν θα μπορούσα να αρνηθώ
<< Φυσικά θα μπορούσα να φτιάξω μια γενική λίστα με τα έξοδα και κάποιες ιδέες και να τις παραδώσω ένα αντιγράφω σε εσάς και έναν στον κύριο Τζανετάκη. >> είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα και γύρισα και τον κοίταζα
<< Ναι αυτό θα ήταν μια αρκετά καλή ιδέα ώστε να καταφέρουμε να έχουμε μια διαφανής συνεργασία. >> είπε και προσπάθησα τόσο πολύ για να μην του ρίξω εκείνο το ειρωνικό χαμόγελο που τόσο τον εκνευρίζε εξάλλου το ζητάει και ο οργανισμός του με αυτά που λέει.
<< Μην ανησυχείτε η συνεργασία μας θα προχωρήσει με πλήρη διαφάνεια και χωρίς μυστικά. >> απάντησα στο ίδιο τόνο με εκείνον.
Η συνάντηση τελείωσε και τα συμβόλαια υπογράφηκαν και από τις δύο πλευρές. Πλέον και επίσημα ο όμιλος μας έχει αναλάβει την διαφήμιση και το οικονομικό δυναμικό του εστιατορίου του κυρίου Τζανετάκη " Οίστρος ".
ESTÁS LEYENDO
Στα δίκτυα των Αναμνήσεων
Novela JuvenilΠαύλος Ευγενίου Αμαλία Κορνάρη Φίλιππος Τζανετάκης Ένα ερωτικό τρίγωνο. Ένας έρωτας από το παρελθόν μπλέκεται με έναν έρωτα από το παρόν. Η σύγκρουση όπως και η ρήξη θα είναι μοιραία και για τους τρεις τους. Εκείνος δεν ήξερε τι της είχε κάνει έφυγ...