Στα δίκτυα των Αναμνήσεων

Κεφάλαιο 8

" Είμαστε όλοι θνητοί μέχρι το πρώτο φιλί και το δεύτερο ποτήρι κρασί."
- Eduardo Galeano

<< Για τα εγκαίνια μήπως έχεις κάποιον φωτογράφο να προτείνεις. >> με ρώτησε.

<< Φυσικά. Τον Κώστα τον έχω κλείσει ήδη και για τα περιοδικά αλλά μπορεί να αναλάβει και κάποιο ποιο προσωπικό υλικό αν θες να υπάρχει. >> του απάντησα.

<< Ναι θα το ήθελα >> μου απάντησε απλά.

Η ημέρα των εγκαινίων έφτασε και όλη στη εταιρία ήταν σε μια συνέχεια σύγχυση. Δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο όμως θα τα πάμε μια χαρά και στο είναι απόλυτα σίγουρο. Είχα βγει από την προηγούμενη μαζί με τη Βενετία και είχα βρει τη θα φορούσα το βράδυ. Ήθελα να τραβήξω όλα τα βλέμματα. Και αυτό θα έκανα.

Αυτό φόρεμα είχε κολλήσει στο μυαλό μου και με το που το βρήκα έγινε ο νέος μου έρωτας. Φόρεσα και από πάνω ένα αέρινο πανωφόρι μαζί με τα ψηλά μου πέδιλα. Ήθελα να είμαι όμορφη και νομίζω ότι τα είχα καταφέρει σχεδόν περίφημα. Άλλωστε έπρεπε να είμαι ένα υπέροχο αντικατόπρισμα της εταιρίας που έχω δώσει όλη μου τη ζωή.

Έφτασα στο εστιατόριο με συνοδεία τον Παύλο από τα αριστερά μου και τη Βενετία να μας ακολουθεί. Εξάλλου είμαστε να μια παρέα και τον Παύλο τον είχα παραμελήσει αρκετά και αυτή η δημόσια έξοδος μας θα έδινε στη σχέση μας αυτήν την αίγλη που τόσο μου ζητούσε.

Μπαίνοντας μέσα το βλέμμα μου έπεσα στον Φίλιππο που κρατούσε από την μέση μια κοπέλα. Ήταν αρκετά γνωστή φυσιογνωμία. Την είχα δει κατά καιρούς σε διάφορα περιοδικά.

Το μάτι βέβαια της Βενετίας δεν θα έπεφτε πουθενά αλλού από τον Κωνσταντίνο που ήταν αγκαλία με μια πολύ όμορφη κοπέλα λογικά θα ήταν εκείνη που έλεγε ότι πάνε για γάμο.

Αφήγηση συγγραφέα

Καμιά από τις δύο όμως δεν είχε δικαίωμα να έχει νεύρα απέναντι σε κανένα από τα αδέλφια Τζανετάκη, εξάλλου και οι δύο είχαν ξεκαθαρίσει την θέση τους απέναντι. Ένας ίσως όχι τόσο καλά όσο θα έπρεπε ως Κρητικός βερος που παρουσίαζε τον εαυτό του. Αλλά σίγουρα εκείνο το βράδυ στο σπίτι της. Ο μεγάλος Τζανετάκης είχε ρίξει άδεια για να πιάσει και γεμάτα και μάλλον από τις αντιδράσεις και τον δύο κατάφερε να καταλάβει αρκετά ακόμα και αν εκείνη προσπαθούσαν να το διαψεύσουν.

Πλευρά Αμαλίας

Έκανα διακριτικά νόημα στην Βενετία ότι έπρεπε να πλησιάσουμε και να χαιρετήσουμε εξάλλου δεν θα ήταν πρέπον είχα κάνει πολύ καλή δουλειά και απαιτούσα τουλάχιστον ένα μπράβο από τα δύο αδέλφια και κύριος από τον Φίλιππο.

Πλησίασα με το χέρι του Παύλου περασμένο γύρω από τη μέση μου και με ένα αέρα νικήτρια μαζί με ένα υπέροχο χαμόγελο.

<< Συγχαρητήρια δεσποινίς Κορνάρη. Κάνατε εξαιρετική δουλειά. >> μου είπε ο Κωνσταντίνος δίνοντας μου το χέρι του για να με συγχαρεί.

<< Σε ευχαριστώ πολύ Κωνσταντίνε. Μου επιτρέπεις τον ενικό νομίζω. >> του είπα σφίγγοντας το χέρι του.

<< Καλά μη βιάζεσαι να τις δώσεις συγχαρητήρια πρέπει να δούμε τι θα γράψουν και τα αυριανά δημοσιεύματα.>> πετάχτηκε με μια ελαφριά ειρωνεία ο Φίλιππος

<< Νομίζω ότι ήδη γνωρίζετε  τι θα γράψουν τα αυριανά δημοσιεύματα.>> είπα στον ίδιο τόνο.

<< Όπα παιδιά ηρεμία και επειδή δεν είναι σωστό μέσα σε τόσο κόσμο να μην γνωρίζετε μεταξύ τους λοιπόν. Από εδώ η αρραβωνιαστικια μου Στεφανία Καλέργη.>> είπε ο Κωνσταντίνος

<< Από εδώ ο σύντροφος μου Παύλος Ευγενίου και ιδιοκτήτης γνωστού λογιστικού γραφείου στο κέντρο.>>είπα και ο Παύλος έδωσε το χέρι σε όλους
<< Τέλος για όσους δεν γνωρίζουν η Κολλητή μου και στενή μου συνεργάτης Βενετία Σιδέρη.>> είπα και εκείνη χαμογέλασε όπως όπως

<< Από εδώ η σύντροφός Ολίβια Σερβού, μοντέλο. >> είπε και μας χαμογέλασε

- Μοντέλο ακούς εκεί μοντέλο ποιος νομίζεις ότι είσαι κύριο. Ένας μαλακας είσαι τίποτα παραπάνω που απλά κατάφερε να ρίξει ένα μοντέλο της κακιάς ώρας. -