Στα δίκτυα των Αναμνήσεων

Κεφάλαιο 13

“No matter how much the truth hurts, it’s always better than being lied to”

<< Εντάξει μωρό μου. Θα μου πεις από κοντά τις λεπτομέρειες. Σε τρία τέταρτα μπορεί και λιγότερο θα είμαι κάτω από το σπίτι σου. >> Είπε γλυκά και μου το έκλεισε. Έπρεπε να ξεκινήσω άμεσα να ετοιμάζομαι σε λίγο θα ήταν από κάτω έτοιμος να πάμε για φαγητό.

Δεν το σκέφτηκα πολύ σηκώθηκα και πήγα μέσα στο δωμάτιο μου. Έβγαλα από την ντουλάπα μου ένα ζευγάρι μαύρα εσώρουχα ένα μαύρο ψηλομεσο παντελόνι και ένα ημιδιάφανο μαύρο πουκάμισο. Τα φόρεσα γρήγορα και κάθισα μπροστά στο μπουντουαρ μου έκανα ένα γρήγορο μακιγιάζ με έντονα χείλη και έβαλα τις τελευταίες πινελιές άρωμα σκουλαρίκια και φυσικά την ταυτότητα που μου είχε κάνει δώρο ο Παύλος στα γενέθλια μου.

Άνοιξα το κινητό μου σε λίγη ώρα θα ήταν από κάτω οπότε έβαλα τα κόκκινα μποτάκια μου και άρχισα να φτιάχνω την τσάντα μου πορτοφόλι κλειδιά κινητό φορτιστή το άρωμα μου και έτοιμη για να φύγω όταν θα χτυπούσε το τηλέφωνο.

Κάθησα χαλαρή στον καναπέ και περίμενα 10 λεπτά αργότερα το τηλέφωνο χτύπησε. Βγήκα έξω από την πόρτα μου κλείδωσα και κατέβηκα στην είσοδο. Εκεί με περίμενε ο Παύλος.

<< Καλημέρα μωρό μου >> είπα και τον φίλησα τρυφερά στα χείλη. - Μα τη άνθρωπος έχω καταντήσει -

<< Μπες μέσα μωρό μου >> μου είπε μετά από το τέλος του φιλιού δίνοντας μου μια διακριτική σφαλιάρα στο κώλο.

<< Λοιπόν μετά από αυτή σου την χειρονομία νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να θυμηθούμε τα παλιά μας στέκια τι λες ? >> Του είπα χαχανιζοντας σαν κοριτσοπουλο.

<< Τι λες λοιπόν Νέα Σμύρνη πρώτα καφέ από το γωνιακό και μετά φαγητό σε ένα από τα μαγαζιά που πηγαίναμε. >> Μου είπε και του χαμογέλασα ως σαν τρελή .

<< Μέσα στο μυαλό μου είσαι μωρό μου ακριβώς αυτό είχα σκεφτεί . >> Είπα και τον φίλησα αγκαλιάζοντας τον την ώρα που οδηγούσε.

Η ώρα πέρασε ευχάριστα εξάλλου πάντα πέρναγα ωραία. Ήταν η safe επιλογή μου. Του μίλαγα για τη δουλειά εκείνος για τη δική του και ενδιάμεσα σκεφτόμασταν κάποιο ταξίδι που ίσως θα πηγαίναμε. Ήρεμα πράγματα χωρίς σκαμπανεβάσματα και εκρήξεις.

Μετά από λίγο καταλήξαμε στο μαγαζί που θα καθόμασταν για φαγητό πήραμε το μενού στα χέρια μας και όπως συνηθίζαμε όταν πηγαίναμε σε αυτό το μαγαζί καταλήξαμε στην κλασική σαλάτα κάποια ορεκτικά κυρίως και για να θυμηθούμε τα εφηβικά μας χρόνια μπύρα αντί για κρασί και εγώ όπως πάντα οκλαδόν στο καναπέ.

<< Δε θα μεγαλώσεις ποτέ σε αυτό το θέμα έτσι? >> Είπε και μου χάιδεψε απαλά το μάγουλο.

<< Το ξέρεις δεν χρειάζεται να το λέμε κάθε φορά . Εξάλλου εδώ δεν είναι ένα καλό εστιατόριο αλλά ένα συνοικιακό μαγαζί που ερχόμαστε από παλιά επομένως δεν θα με παρεξηγήσουν τώρα μετά από τόσα χρόνια. >> Είπα και του χαμογέλασα συνωμοτικά εξάλλου και οι δύο ξέραμε ότι έπρεπε να ξανανιώσω άνετα.

Τα πρώτα είχαν αρχίσει να έρχονται και η Αλεξία με τον Κώστα έκαναν την εμφάνιση τους στο τραπέζι μας. Είναι οι ιδιοκτήτες τους γνωρίσαμε κάποια φορά που είχαμε έρθει και δεν είχε τραπέζι θυμάμαι ότι εν τέλη μας έβαλαν στο δικό τους και μάλιστα για ένα καλοκαίρι με είχαν πάρει και για σερβιτόρα στο μαγαζί .

<< Τι κάνουν τα παιδιά μας? >> Είπε η Αλεξία ευδιάθετα

<< Όλα υπέροχα όπως πάντα. Το ίδιο και εσύ Αλεξία μου. >> Είπε ο Παύλος και της χάιδεψε απαλά το χέρι.

<< Εσύ πώς είσαι μικρή ? >> Είπε και με χάιδεψε απαλά με την αναστροφή του χεριού του.

Μου έριχνε μια δεκαπενταετία και αυτό με είχε κάνει να τον βλέπω σαν το μεγάλο αδελφό και σαν ανοιχτό μυαλό θείο που πάντα έχει κάτι να σε συμβουλεύσει στα δύσκολα. Πολλές φορές μετά από το κλείσιμο του μαγαζιού είχαμε κάτσει και είχαμε συζητήσει πίνοντας μπύρες και λέγοντας μου ότι όλα είναι μπροστά μου και που έφυγες ο Φίλιππος όλα προχωρούν δεν χάθηκε τίποτα.

<< Όλα υπέροχα. >> Είπα και του έπιασα ελαφρά τον καπνό και τον είδα να κάνει συνιαλο με τα μάτια. Του εγνεψα ότι σε λίγο θα ερχόμουν.

Ήταν αυτό που του έκανα κάθε φορά όταν δούλευα και ήθελα να κάνω τσιγάρο ο Παύλος δεν με άφηνε οπότε με έβγαζε ο Κώστας και πάντα υπό παρακολούθηση.

Τα παιδιά μετά από λίγο έφυγαν και εγώ με τον Παύλο συνεχίσαμε το φαγητό μας μιλώντας για ουδέτερα θέματα και συζητήσεων περί κοινών γνωστών. Πάντα ήταν πιο ενδιάμεσος σε αυτά τα θέματα άμα δεν πήγαινα κάποιον το εδειχνα απότομη ενώ ο Παύλος ήρεμος ποταμός.

<< Τι θα έλεγε να μετακομίσαμε μαζί είτε στο δικό σου είτε στο δικό μου διαμέρισμα. Μετά από τόσα χρόνια νομίζω ότι ήμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα. >> Είπε και με κοίταξε γλυκά.

Και να πόσο εύκολα ένας ήρεμος ποταμός μετατρέπεται σε ωκεανό σε φουρτούνα έτοιμο να σε τραβήξει στο πάτο του.