Στα δίκτυα των Αναμνήσεων

Κεφάλαιο 15

" Isn't it fatal? To leave a person in an infinite loop of curiosity, especially when thats something they're in dire need to know. "

Μπήκαμε στο αμάξι και ο Παύλος άρχισε να οδηγεί προς το σπίτι μου στα μισά της διαδρομής του είπα να βάλει το αμάξι στο πάρκινγκ όταν θα φτάναμε. Ήταν ο τρόπος μου να του πω ότι ήθελα να ανέβει μαζί μου πάνω . Δεν ξέρω αν ήταν σωστή επιλογή να του πω να έρθει να κοιμηθούμε μαζί αλλά σίγουρα ήταν ο μόνος τρόπος ώστε να σταματήσει να με πιέζει να μείνουμε μαζί.
Γυναικεία λογική και πονηριά σε λειτουργία με την ελπίδα ότι θα δουλέψει ανάλογα. Σίγουρα όλα θα ήταν πολύ καλύτερα αν και είχα ξεχάσει μια μικρή υποχρέωση που είχα το βράδυ.

Μέσα σε λίγα λεπτά είχαμε φτάσει κάτω από το σπίτι μου. Στη διαδρομή σκεφτόμουν έντονα τη Βενετία. Μετά από το πάρτυ των εγκαινίων είχε εξαφανιστεί και για εκείνη ήταν αρκετά περίεργο να μη πάρει ούτε ένα τηλέφωνο. Αύριο έπρεπε να μιλήσουμε αν όχι να συναντηθούμε κάτι είχε συμβεί το θέμα είναι να μάθαινα άμεσα τι είναι αυτό.

Ο Παύλος πάρκαρε το αμάξι και ανεβήκαμε στο διαμέρισμα μου. Η πόρτα έκλεισε και τον πλησίασα βγάζοντας το πανωφόρι μου. Ανέβηκα πάνω του και πέρασα τα πόδια μου γύρω από τη μέση του. Τον φίλησα και με σήκωσε πηγαίνοντας με στο δωμάτιο μου και αφήνοντας με στο κρεβάτι.

Σίγουρα δεν είναι και ο καλύτερος εραστής αλλά είναι αρκετά τρυφερός και πάντα νοιάζεται για το πώς νιώθω όσο μου κάνει έρωτα.

Λίγο αργότερα ήμασταν αγκαλιά στο κρεβάτι μου κάτω από τα σεντόνια.

<< Μωρό μου γιατί είσαι τόσο κάθετη ? >> Με ρώτησε χαϊδεύοντας μου τα γυμνά χέρια.

<< Θέλω την ανεξαρτησία μου και τα ωράρια μου με την δουλειά είναι περίεργα δεν θέλω να έχω ένα άγχος ακόμα πάνω από το κεφάλι μου. >> Είπα και σηκώθηκα για να πάω να κάνω ένα ντουζ.

Έπρεπε να ξεκινήσω να ετοιμάζομαι γιατί σε λίγο θα ερχόταν ο Φίλιππος να με πάρει να πάμε στο εστιατόριο.

Μπήκα στο μπάνιο και ξεκίνησα το ντουζ μου η ησυχία ήταν απόλυτη από το δίπλα δωμάτιο. Είχα αγχωθει είναι η αλήθεια μήπως ο Παύλος νευρίασε και έφυγε. Τύλιξα μια μαύρη πετσέτα γύρω από το σώμα μου και στάθηκα μπροστά στο νιπτήρα για να πλύνω τα δόντια μου. Τότε ήταν που άκουσα τους πρώτους θορύβους και κατάλαβα ότι ο Παύλος μάλλον σηκώθηκε από το κρεβάτι.

Έβαλα λίγη ενυδατικη στο πρόσωπο και λίγο λάδι στο μαλλί μου και βγήκα από το μπάνιο. Ο Παύλος όπως το περίμενα είχε βάλει μια φόρμα και καθόταν στη γωνία του κρεβατιού κοιτάζοντας με περίεργα. Κάθισα μπροστά στον καθρέφτη κοιτάζοντας τον από μέσα.

<< Τι συμβαίνει ? >> Τον ρώτησα μη σπάζοντας την οπτική μας επαφή.

<< Που θα πας πάλι ? >> Με ρώτησε και τον κοίταξα περίεργα. Πότε πριν δεν είχε τέτοιο ύφος.

<< Στο είπα ότι ήρθε ο Ιβάν και μας κάλεσε σε επαγγελματικό δείπνο δεν καταλαβαίνω τον τόνο σου λοιπόν >> είπα ξεκινώντας να βαφομαι. Δεν ήξερα τι θα έβαζα οπότε θα έκανε κάτι κλασικό ήρεμα μάτια έντονο κραγιόν.

<< Εντάξει. >> Είπε και σηκώθηκε φαντάζομαι για να πάει στη κουζίνα.

Σηκώθηκα από τον καθρέφτη μου και πήγα στη ντουλάπα έβγαλα ένα ζευγάρι μπεζ εσώρουχα με στραπλες μπεζ σουτιέν. Τα φόρεσα και άνοιξα το μεγάλο φύλλο της ντουλάπας πολλές οι επιλογές αλλά το μάτι μου έπεσε σε ένα κόκκινο που δεν το είχα ξαναβάλει. Ήταν δώρο μιας φίλη μας σχεδιάστριας μόδας το είχε ράψει πάνω μου και μου το χάρισε . Κόκκινο στραπλες στενό που άνοιγε σε μια αέρινη φούστα.

Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα να το κουμπωσω αλλά έδειχνε πάρα πολύ ωραίο πάνω μου. Έβαλα τα μαύρα μου πέδιλα και πήρα και το μικρό μου μαύρο τσαντάκι για λίγο σκέφτηκα ότι το ντύσιμο μπορεί να είναι υπερβολικό αλλά σκεπτόμενη όλα τα εστιατόρια που είχα πάει με τον Ιβάν σίγουρα το ντύσιμο μου ήταν κατάλληλο.

Κατέβηκα τις σκάλες με τον θόρυβο από τα τακούνια μου να με ακολουθεί. Ο Παύλος γύρισε και με κοίταξε.

<< Υπερβολική δεν είσαι για ένα απλό επαγγελματικό δείπνο ? >> Μου είπε ειρωνικά

<< Ξέροντας και εσύ τον Ιβάν και τα μέρη που διαλέγει νομίζω ότι είμαι αρκετά απλή. >> Είπα και γύρισα από την άλλη.

Έβαλα λίγο άρωμα και λίγο αποσμητικο. Τοποθέτησα τα κλειδιά μου την κάρτα μου και το κραγιόν μου στο τσαντάκι και κράτησα το κινητό στο χέρι ώστε να δω την αναπάντητη του Φιλίππου . Λίγα λεπτά μετά το κινητό μου χτύπησε . Δεν είχε αλλάξει αριθμό τελικά το όνομα του φώτισε την οθόνη και εγώ έφτασα στην εξώπορτα.

<< Σε παρακαλώ κλείσε καλά τη πόρτα φεύγοντας . >> Είπα στον Παύλο κοιτάζοντας τον στα μάτια.

<< Θα αργήσεις ? >> Μου φώναξε ακριβώς πριν κλείσω την πόρτα .

<< Πολύ.>> Απάντησα και ο εκκωφαντικός χτύπος της πόρτας που έκλεινε τελείωσε και την συζήτηση μας.

Μπήκα στο ασανσέρ και πάτησα το κουμπί που με οδηγούσε στο ισόγειο με σκοπό να βρω τον Φίλιππο και να φύγουμε. Σίγουρα θα ήταν ένα βράδυ γεμάτο εκπλήξεις.