Saat 19.00
---Damla---
Anıl ile saat 20.00 de yemeğe çıkacaktık fakat ben daha hazırlanmamıştım.
Hemen bir duş aldım ve üzerime siyah, göğüs dekolteli bir elbise giydim. Ayakkabı olarak da yine siyah bir topuklu ayakkabı giydim. Saçlarımı da düzleştirip serbest bıraktım. Hafif bir makyaj yaptım ve hazırdım.
---Yağmur---
Saat 19.00
Aslında 20.00 de buluşacaktık ama ben 18.00 da hazırlanmaya başlamıştım. Bir yere geç kalmaktan nefret ediyorum.
Üzerime mor, sırt dekolteli bir elbise, ayakkabı olarak da açık mavi, topuklu bir ayakkabı giymiştim. Saçlarımı doğal hâline bırakmıştım ve ben de hazırdım. 1 saat boyunca odamda bekleyecektim.
Saat 20.00
Adem hâlâ gelmemişti.
Damla ile aynı evde yaşıyorduk fakat sabahtan beri tek kelime konuşmamıştık. Onu özlemiştim ve ona bağırdığım için kendimi suçlu hissediyordum. Damla'nın odasına geldim ve kapıyı açtım.
Damla siyah, çok güzel bir elbise giymişti ve harika görünüyordu. O da mı bir yere gidecekti?
"Damla konuşabilir miyiz?" diye sordum.
"Tabii ama şimdi çıkmam lazım Anıl geldi." dedi.
Ben de 'peki' deyip Adem'i beklemeye devam ettim.
---Damla---
Anıl az önce beni arayıp geldiğini söyledi. Yağmur gelmişti ve benimle konuşmak istemişti. Ama vaktim yoktu. Galiba o da dışarı çıkacaktı.
Evden çıktım ve kapımın önündeki siyah arabaya yaslanmış Anıl ile karşılaştım.
"Oo fıstık harika görünüyorsun." dedi. Ben de gülümseyerek teşekkür ettim.
Kapımı açtı ve arabaya bindim. O da sürücü koltuğuna... Yol boyu konuştuk ve gelmiştik.
Karşımda harika bir restoran vardı. Anıl kapımı açıp inmemi bekledi. İndim ve Anıl ile birlikte yürümeye başladık.
Restorana adımımızı attık ve harika bir masaya oturduk. Siparişlerimizi verdik ve yemekleri beklemeye başladık.
Yemeklerimiz gelmişti ve biz konuşarak yemek yiyorduk.
"Damla artık asıl meseleye gelmek istiyorum." dedi. Gerilmiştim.
"Asıl mesele?" diye sordum.
"Damla hâlâ nasıl anlamadın? Ben sana aşık oldum." dedi.
Ne? Aşk mı? Aşk ne?
"Anıl..."
"Damla lütfen biz olmamıza izin ver. Ben ilk defa bir insan için böyle duygular besliyorum."
Ama... Ben Hilmi Cem'den hoşlanıyorum... Ama Anıl bunu öğrenmemeli.
"Anıl böyle bir şey olması mümkün değil çok özür dilerim." dedim.
"Neden Damla, neden?"
"Çünkü... Benim bir erkek arkadaşım var Anıl." dedim.
"Ne?" dedi. Onu daha fazla öyle görmemek için arkamı dönüp yürümeye başladım.
Beni o sırada durduran bir şey vardı. Yan masamızda oturan Hilmi Cem ve hayal kırıklığı ile bakan gözleri...
----Son----
