Unwavering Love (Major Revision)

Kabanata 9

Kabanata 9

Reason

"Kamusta ang unang araw mo sa kolehiyo apo?" Lola asked.

"Nagpakilala lang po kami, la." Sabi ko habang hinihiwa ang mansanas.

It was fine afternoon and I got home early because first day was just orientation. Pinili kong umuwi kaysa manatili para makasama kaagad si lola.

Parang panibagong buhay na naman ang unang klase ko mga hindi pamilyar na tao ang aking nakasalamuha. Doon ka naisip na, ang lungkot palang mag-isa. Paano kaya kung hindi ko tinaboy ang matalik kong kaibigan? Kung sana ay nagbigay ako ng konsiderasyon sa kanya siguro sabay kaming pumasok sa kolehiyo. Wala na akong balita sa kanya. Ang huli ay dalawang taon na ang nakalipas. Pinili niyang mag-aral sa Maynila dahil lumaki ang negosyo ng pamilya nila. Binenta na nila ang mga ari-arian nila dito kaya nasisiguro kong hindi na sila babalik dito.

Isang kasinungalingan kung hindi ako lubos na nasaktan sa pag-alis niya. Walang paalam, walang yakapan na naganap. Sinisi ko siya dahil hindi niya ako hinintay pero narealized ko na naging unfair nga naman ako, tinaboy ko siya kaya may karapatan siyang magalit.

But... true friend will stay. Through ups and down, friends will stay. Kahit ano pang bagyo 'yan kung matatag kayo ay hindi kayo magpapatianod.

Maybe... just maybe... our friendship wasn't that strong enough to hold on. Our friendship was the living proof that people come and go.

She left me already, sino naman ang babalik?

"Nagkaroon ka na ba ng kaibigan?"

"I'm not into friends, La. Pumasok ako para mag-aral. Hindi para makipagkaibigan."

"But friends will help you..."

I smiled. "I'd rather be alone than to have friends. Sapat na kayo sa akin lola. I will pursue my dream for you. I'll make you proud of me."

Lola walked towards me. She the cupped my cheeks. "I am already proud of you, Chacha." I smiled.

Napapadalas ang mga ganitong litanya niya sa akin. Matanda na si lola at alam kong gusto niyang gawin ang mga bagay na gusto niya habang maaga pa. She always tells me to see the mountains with me. The calming ocean, and the dashing sky. Pero sa tuwing sinasabi niya sa akin 'yon ay tila kinukurot ang puso ko. Magiging tapat ako, hindi ako handa na mangyari 'yon. Two people already left me, I cannot bear another one. Lalo na sa panahon ngayon.

"You will be the bravest apo in the world."

Kinabukasan ay maaga akong nagising para sa unang klase ko. Pinusod ko ang aking buhok at nilagyan ng kaunting kolorete ang aking mukha. It was my first time doing some make-up which I find myself more prettier. Ang sabi ni lola ay dapat daw maganda akong tingnan dahil ako ay isang kolehiyana na. Lalo na't maraming silat at mayayaman na tao ang makakasalamuha ko.

Lola has been teaching me how to act since I am already Salanueva. Natatakot lang siyang malantad ako dahil sa aking nakaraan. But if I were to choose right now, I will said the truth. The truth that I am not a Salanueva and will never be. Ayokong mabahiran ng maruming bagay ang pamilya nila. Kahit ba tahimik ang pamilya ay makapangyarihan parin sila.

Two years of living with them has been tough for me. I've been yearning for my lost parents and lola have seen me at my worst. May pagkakataon na gusto kong hukayin ang libingan ng mga magulang ko para lang sumama sa kanila ngunit pinipigilan ako ni lola.

No one know who did the cruel things for my parents. Lola hired veteran and prestigious investigators to find a lead but none of them knew what's really happened. Masyadong tago ang lugar namin para makahanap at awalan narin ako ng pag-asakaya pinatigil na namin ang paghahanap. I just pray in above for the miracle.