Aima 血液 |jikook

FIVE%

#Park Jimin
Ellerinde kan kadehleri tutup sohbet eden vampirlerde gözlerimi gezdirdim.
Buraya ait değildim, ama burda olmam gerekiyordu.

Siwon, beni Aima'ya tanıtacağını söylediği için burdaydım.

Derin bir nefes alıp ellerimi masaya koydum ve ritim tutmaya başladım.

"Sıkıldın mı?"

Jungkook'a kafamı çevirip evet anlamında hımladım.

"Buraya ait değil gibi hissediyor olmalısın, ama buradaki herkes seni lider olarak görüyor. Ben hariç."

"Lider falan olmak istemiyorum."

"Değilsin zaten, sadece ait olmadığın bir yerde olduğunu bilmelisin."

Bu herifin benimle derdi neydi?

"Jeon, senin benimle derdin ne?"

"Annenin yaptıklarını ve sebep olduğun şeyleri bilsen emin ol bana hak verirdin."

"Bilmiyorum, rahat bırak beni."

Jungkook bir şey söylemeyip kan dolu bardağı dudaklarına götürdü ve birkaç yudum aldı.

Jungkook neden böyleydi anlamıyordum ama umrumda da değildi gerçi.
Yeri'yi bulduktan sonra belki anlaşmaya bile sadık kalmazdım.
Ölmezsem tabii.

Midemi bulandırmıştı.

Yeri için burdasın.

Bunu kendime hatırlatıp Siwon'un yanına gittim.

"Kardeşimle ilgili yaptığımız anlaşmayı onlara söylemeyecek misin?"

"Söyleyeceğim."

Siwon gözlerini üstümde gezdirdi.

"Tam bir alfa gibi gözüküyorsun."

"Bu iyi bir şey mi?"

"Baban da bir alfaydı, liderlik auran var demek istedim."

"Ah..."

Teşekkür mü etmeliydim?

Siwon dikkati üstüne çekmek için bardağına bıçakla vurdu ve sesler kesildi.

"Sizinle 6 Eylül'den beri kayıp olan melezimizi tanıştırmak istiyorum. Park Jimin. Kurt yönü baskın olduğu için ve kimseyi öldürmediğinden bu güne kadar normal bir insan gibi yaşayabilmiş. Dönüşmemiş, bu iyi.
Yaptığımız anlaşmaya göre kız kardeşini bulmasına yardım edeceğiz, o da vampir yönünü kabul edecek ve baskın çıkmasına izin verecek.
O Lydia Renia'nın oğlu."

Yani açıkçası nasıl bir bok yiyeceğimi pek bilmiyordum ama tek umrumda olan Yeri'ydi.

Planlı biri olmadığım için bu işin sonunu da düşünmemiştim.

Herkes onaylama anlamında sesler çıkarıp kendi aralarında, bazıları da Siwon ile konuşmaya başladılar.

Ben de gözlerimi etrafta gezdirdim.

Gözlerim Jungkook'a takıldığında onun da bana baktığını fark ettim ve ters bakışlarına aynı şekilde karşılık verdim.

"Lydia Renia, sen onun oğlusun. Gücünü hayal bile edemiyorum."

Bir de annemin isminin Lydia Renia olduğunu öğrenmiştim, annenize yabancı olmak çok tuhaftı. Üstüme bile alınamıyordum.

Elini uzatan adamın elini sıktım.

"Ben Luhan."

"Anladım."

Memnun olmamıştım açıkçası, burda olmaktan zaten hiç memnun olmamıştım.
Yalan söylemeye gerek yoktu.