Birden... Ceylan duruyordu
Ben: ''noldu?'' Ceylan önümüzdeki ağacın altına doğru koşup kusuyordu
Ben: ''doktora gidelim hemen!'' endişeleniyordum
Ceylan: ''yok iyiyim ben.. yemek yemedim ben'' gülümsüyordu
Ben: ''bak şimdi biz eve gidince ben taşkafaya ne yemekler yapacağım''
Ceylan son bir kere daha kusuyordu
eve gider gitmez mutfağa gidip yemekler hazırlıyordum
Ceylan: ''ben iyiyim, senin dinlenmen gerekiyor kafanda bir kurşun vardı daha bir gün önce şimdi mutfakta yemek hazırlıyorsun'' bana sarılıyordu kokusunu içime çekiyordum ''büyük aç ağzını'' ağzını dolduruyordum yemek yedikten sonra yatak odasına geçiyorduk, Ceylan evlendiğimiz gece giydiği geceliği diymişti
Ceylanın açısından:
Korkut yanıma yaklaşıyordu ''seni özledim..'' diyordu sanki bir uzun ayrılık yaşamışız gibi
Ben: ''bende seni özledim'' öpüşüyorduk yatağa doğru yönlendiriyordu beni, üzerindeki elbiseleri çıkarıyordum Korkutta benim elbisemin fermuarını açıyordu.. o gece çok güzeldi
sabah:
Korkut yatıyordu hálá, öperek uyandırıyordum
Ben: ''hadi kalk gidelim''
Korkut: ''tamam..'' hálá uyku sersemi yataktanta kaldırıp çekiyordum yeni evimize gidiyorduk yani Gönül hanıma
kapıyı Korkut çalıyordu Tolga açıyordu araları iyi mi acaba son zamanlarda ''oo abicim!'' Korkuta sarılırken bana bakıyordu
Tolga: ''gel Ceylan'' elini uzatıyordu sinir bozucu gülümsüyordu
Korkut: ''benimle geliyor zaten'' elimi tutup içeriye gidiyorduk Gönül hanım bizim evimizi tam üst katta yapmış baya eşyalar hazırlamış Tolga yine peşlerimizden geliyordu,
Korkutun sinir olduğunu farkediyordum.
