Annem: ''Korkut?''
Ben: ''baba oluyorum!'' annem hemen bana sarılıyordu
Doktor: ''eşiniz nezaman kalkar bilmiyorum, durumu gayet iyi.. ama hala baygın''
Ben: ''eve götürebilirmiyim?''
Annem: ''oğlum sakin ol..''
Doktor: ''henüz uyanmadı ama''
Ben: ''olsun ben karımı görmek istiyorum, eve götürmek istiyorum lütfen
Doktor: ''Korkut bey daha önce bu tartışmalarımızı yaptık ailecek eve gitmek istiyorsunuz!'' ben hemen Ceylanın yattığı odaya gidip kucağıma taşıyordum, annem Ceylanın kıyafetlerini alıyordu.
Doktor: ''madem o kadar inaçısız, müdür beyin kulağına gitmesin kovulurum!'' Korkut gülümsüyordu
Korkut: ''sağol, aramızda'' Ceylanı alıp annemin peşinden gidiyordun
Annem: ''babaanne oluyorum, inanmıyorum ya!''
Ben: ''anne ağlama yaa!'' göz yaşlarını siliyordum.
Tolganın açısından:
ben evde kalıyordum, uzun süre düşünüyordum ya Korkut ölecek yada ben aşk acısından, elimdeki zehiri çıkarıp bakıyordum ''abicim sonun geldi'' sinsice gülüyordum kapı çalınca hemen şeşiyi cebine koyuyordum Korkut Ceylan kuçağında ve annem.
Ben: ''kimleri görüyorum kimleri'' Korkut dinlemeden Ceylanı hemen koltuğun üzerine koyuyordu
Ceylan gözlerini açıyordu
Ceylan: ''aşkım..''
Korkut: ''söyle aşkım..''
Ceylan: ''sana söylemek istediğin birşey var..''
Korkut: ''biliyorum taşkafam, bir çocuğumuz olacak'' gülümsüyordu o an elimdeki bardak yere düşüp kırılıyordu Korkutla Ceylan bana bakıyordu..
ve Ceylana bi öpücük verip yanımdan sırıtarak geçiyordu ardından annem odaya giriyordu Ceylana doğru
Annem: ''Ceylan, annenlerin haberi yok biz en iyisi büyük bir parti yapalım'' gülümsüyordu
Ceylan: ''parti değilde bir akşam yemeği olur..''
Annem: ''olur mu torunum oluyor tabi büyük bir kutlama olacak'' Emine
Ceylanın açısından:
Emine geliyordu ''Ceylan çok hastamısın'' üzülüyordu
Ben: ''yok..''
Gönül hanım''kızım Ceylan gebe'' yanımıza oturuyordu
Emine: ''aaa Ceylan hala mı oluyorum?'' sarılıyordu
Umut: ''Ceylan abla kuzenime dokuna bilirmiyim?''
Ben: ''daha küçük kuzenin''
Umut: ''olsun ben yinede kuzenimle oyun oynarım'' kafasını karnıma koyuyordu
Korkutta gelmişti
Umut: ''aaa gerçekten mi?''
Ben: ''ne diyormuş?''
Umut: ''kuzenini çok sevmiş çıkınca top oynayacakmışız'' herkes gülüyordu
Umut: ''bide babasını istiyormuş''
Ben: ''haa beni istemiyor yani''
Umut: ''sen zaten yanındasın Ceylan abla, anneler oğullarını hiç birzaman terketmez.. bak bana benim babam annemle bizi terketti..'' üzülüyordu
Korkut yanımıza geliyordu
Korkut: ''Umutcum, iki baba olur mu.. ben sana babalık yaparım'' gözünü kırpıyordu
Umut: ''ama iki anne olur, Ceylan abla ve annem'' gülümsüyordu..
Korkutla biz göz göze geliyorduk.
