Yılmaz elinde yastıkla duruyordu tam Kokurta saldıracaktı'ki eski günler aklına geliyordu:
Korkuta nasıl abilik yaptığını, nasıl koruduğunu..
yastığı geri indirip tam gitmek istiyordu o an Ceylan odaya geliyordu
Ceylanın açısından:
yere diz çöküyordum, sanki herşey çok geçmiş gibiydi.. eğer Korkuta birşey olursa napacaktım, hayatın anlamı kalmaz benim yanım Korlutun yani
Ben: ''öldü mü?'' Yılmaz bana bakıyordu aniden ses çıkarmıyordu ama..
Ben: ''öldürdün mü, eğer öldürdüysen benidr öldür!'' yanağımda gözyaşlarım süzülüyordu
Yılmaz: ''öldürmedim! Beni iyi tanımamışsın sen, Korkuta abiliği ben yaptım kardeşimi öldürecek kadar zalim değilim'' gözünden bir damla gözyaşı aktıktan sonra silip hızlı bir şekilde gidiyordu.. Yılmazın bunu diyeceğini hiç beklememiştim
yerden kalkıp Korkutun baş ucuna gidiyordum ardından Gönül hanım koşuyordu Korkut gözlerini açıyordu
Gönül hanım: ''oğlum!'' ağlayıp sarılıyordu
Korkut: ''A-anne'' konuşmakta zorluk çekiyordu
Ben: ''nasıl ya?'' şaşırıyordum ama bu mutlu anı izliyordum sadece bir eliyle annesinin elini tutuyordu
Korkut: ''taşkafam... ♡''
Ben: ''Fanlafam... ♡'' diğer eliyle elimi tutup kendine doğru çekip sarılıyordu, buarada hamilelik sonucunu unutmuştum söylemeyi o an, en uygun anı bekliyordum söylemek için başbaşa kalmalıyız ilk duyan Korkut olmalı..
Gönül hanım: ''ben Emineyle Umutu benim yanıma aldım gayet memnunlar bizde.. sizde hazırlanın evime taşının lütfen!''
Korkut: ''olmaz, biz Ceylanla evliyiz rahat edermiyiz..'' cevap veriyordu
Gönül: ''olsun rahat edersin, Ceylanı zaten ben büyüttüm. Seninde annenden çekinmene gerek yok''
Korkut: ''çekinme değilde..''
Gönül hanım: ''yarın birgün çocuklarınız olursa nasıl büyütmek istersin'' ısrar ediyordu
Korkut: ''Ceylan sen nasıl istersin?''
Ben: ''annen haklı'' yüzünü okşuyordum
Korkut: ''tamam ozaman son bir gün evimizde geçirelim yarına geliriz ancak'' Gönül hanım gülümsüyordu
Korkut: ''ben çıkmak istiyorum bi hastaneden''
Ben: ''aa Korkut olmaz dinlenmen lazım!''
Gönül hanım: ''ne dinlenecek benim oğlum aslanlar gibi, merak etme hemşirelerle konuşup hallederim herşeyi çıkarırım seni burdan'' Korkut bana bakıp gözünü kırpıyordu
Ben: ''iyi ozaman madem Korkut Ali bey gitmek istiyor.. ben giydiririm seni'' üzerindeki T-shirtü çıkarıp başka bir T-shirt gitdiriyordum
Korkutun açısından:
Ceylan: ''doktor ilaç yazdı'' Ceylana yaklaşıp ''doktorlar bilmiyor mu benim ilacım sensin?'' gülümsüyordum
Ceylan: ''Korkut burda olmaz'' kendini çekiyordu
Ben: ''ya benimle sevişeceksin yada...'' aklıma hiç birşey gelmiyordu
Ceylan: ''yada ne?'' gülüyordu
Ben: ''yada sı yok özledim kızım ben seni'' Ceylan çantanın bir kulbunu elime verir diğer kulbunu kendi taşıyıp dışarıya doğru ilerliyorduk.
Birden..
