Dus zo begon onze vriendschap opnieuw. Ik zou voor mezelf gaan zorgen..
Het was wel heel anders dan vroeger, tenminste wat ik dan merkte vanaf deze afstand.
Vroeger negeerde hij me nog wel vaak.
Hij was me zat, precies hetzelfde wat ik dacht toen hij me deze keer negeerde.
Maar zo goed kende ik hem niet meer... Hij had een vriendje, iemand aan wie hij veel tijd besteedde, en daarnaast maakte hij vaak modellenfoto's. Toen ik die foto's voorbij zag komen zag ik zijn arrogantie eruit stralen.
Ja, dat was Daan gewoon. Daan was altijd druk met van alles en nog wat dingen..
Vroeger waren dan ook die momenten dat ik niet zo druk was als dat hij was met zijn werk en vrienden, zei hij me dat ik niemand had.. Allemaal kleine deukjes die onze vriendschap destijds opliepen.
Maar dat liet ik niet meer gebeuren, ik had ook gewoon 'n leven.
Een druk leven, met of zonder hem, dus hij zou deze keer geen obsessie meer voor me zijn.
Zo schreef ik veel, nog steeds gelukkig en daarnaast had ik er nieuwe hobby's bijgekregen.
Zo werd mijn muzieksmaak veel groter met de jaren, muziek was iets waar ik mijn gevoel in kwijt kon. En daarnaast begon ik een liefde voor fotograferen te krijgen.
Iets wat ik niet meer zou laten overstemmen door zijn uitgesproken mening.
Dus zo na een paar weken, om exact te zijn twee weken voordat ik voor de zoveelste keer na Zeeland ging hadden we besloten om af te spreken. We hadden nog net gratis OV vanuit school dus we konden nog prima even afspreken..
Nouja, even. Het zou een hele rit zijn voor mij om na Eindhoven te gaan waar we hadden besloten om af te spreken. Het was op Dinsdag toen ik na hem toe zou gaan.
Die ochtend werd ik zenuwachtig wakker, het was half 10 en nadat ik was aangekleed, in een zwart shirt met een lekker grijs vest eroverheen en een spijkerbroek eronder trok ik mijn koffer met spullen na beneden toe.
Daar pakte ik mijn tas met telefoon, daarvan de oplader, mijn laptop en portemonee erin.
Mijn vader bracht mij met mijn spullen na het station toe, Doetinchem Station.
Eenmaal daar aangekomen stond mijn trein al klaar en zo kon ik dus al rustig gaan zitten waarna ik nog even zwaaide.
Toen de trein ging rijden pakte ik mijn laptop uit mijn tas en zette ik de eerste netflixfilm aan.. Dit zou een lange reis worden. Maar hopelijk wel met een goed einde.
YOU ARE READING
Aandacht
Adventure"De herinnering van een vriendschap kan na 5 jaar nog zo groot zijn." Alles wat hou wou was aandacht, en ik dat van hem. Iets wat niet goed was voor beide. Waargebeurd
