Aandacht

Koetjes en Kalfjes

Ondanks dat ik de hele rit met mijn koffer heb moeten slepen heb ik alle overstappen weten te halen. De eerste was wel makkelijk, maar bij de laatste overstap had ik maar 2 minuten maar ook dat had ik gelukkig weten te halen.

En nu zat ik in mijn laatste trein, van Den Bosch naar Eindhoven.
De hele dag had ik nog geen bericht van Daan gehad wat me zenuwachtig maakte maar net kreeg ik een bericht van hem dat hij net wakker was en er om kwart over 1 zou zijn.
Dat ik dan een kwartier even alleen zou zitten maakte me dan ook niet zoveel meer uit. Hij was in de buurt.

Om een uur kwam ik binnenrijden op Eindhoven Centraal.
Ik schoof voorzichtig mijn grote muntgroene koffer de trein uit en ging rustig op een bankje zitten waar ik mijn koffer opende en mijn laptop en opladers er in stopte.

Tegen de tijd dat ik op mijn koffer zat en mijn koffer eindelijk weer dicht kon ritsen kwam Daan aanlopen. Hij ging voor mijn neus zitten en zei tegen mij "Lukt het?"

Ik zag er ontploft uit, mijn staart was uitgezakt en bovendien zweette ik alsof ik net een marathon had gerend. "Krijg toch de klere." zei ik lachend terwijl ik van mijn koffer afkroop.

Lachend liep hij achter me aan terwijl we het station afliepen.

"Heb je al geluncht?" vroeg hij aan me toen we mijn koffers van de trap afgerold hadden.
Ik schudde mijn hoofd en hij zei "Lust je een tosti?"

Ik knikte en hij liep voor me uit na een zaakje binnen in het station.

Samen gingen we aan een tafeltje zitten waar we een tosti bestelden.

Het bewonderde me dat we na al die jaren toch weer hier samen zaten.
Het was niet dat je ons beste vrienden kon noemen, maar het was wel beter dan toen ik destijds zo ongelukkig was. Ik was dan nog nooit bij hem in huis geweest en hij niet bij mij.

"Hoe gaat het met je?" vroeg hij vlak voordat de serveerster onze borden op tafel zette.
"Het gaat goed, eindelijk vakantie." zei ik glimlachend waarna ik hetzelfde aan hem vroeg, onze gesprekken leken over koetjes en kalfjes te gaan maar eenmaal uit het restaurant en onderweg na zijn huis met een bus leken onze gesprekken specifieker te worden.

Wat hadden we de afgelopen jaren gedaan, wat voor opleiding deden we nu.
Werk, vriendschappen, alle kanten ging het op. En ik was natuurlijk blij om te vertellen dat ik eindelijk wat echte vrienden heb gekregen via school.