Tek Partlık DefÖm

Papatya Kadınım-3/3

Selam. Keyifleniriz yerindedir umarım. Değilse de umarım bu bölümü okuyarak düzelirsiniz. Bu iki seri de hüzünlü ve mutlu sonlu oldu ama diğerleri öyle sanmayınız. 😂😉😏

Sizleri seviyorum ve yanımda olduğunuz için teşekkürler.💞💞
____________________________________

"Defne bunlar bildiğin kemer izi. Kim yaptı sana bunu?" Sinirle geri çekilip Defne'ye baktı. Defne yüzünü başka tarafa çevirip göz yaşlarını gizlemeye çalıştı. Ömer'in aklında tilkiler dönerken olasılığı en yakın tahminde bulundu. "Baban mı yaptı Defne?" Defne zor zapt ettiği yaşları sonunda akmıştı. Ömer sinirle arkasını dönüp odanın kapısına giderken Defne hıçkırıkları ile Ömer'e yetişip arkasından sarıldı. "Ömer lütfen bir delilik yapma sana da bulaştırır pisliğini. Hem bu yaralar çok uzun zaman önceydi, canımı yakamıyor artık. Lütfen gitme." Ömer bir süre arkasındaki beden ile durup gözlerini kapattı. Derin soluğunu içine çekip arkasını döndü ve kadının başına öpücük kondurdu. "Defne'm seni döven adam ile aynı evde kardeşlerin yaşıyor. Senin yokluğunda onları rahat bırakacağını mı düşünüyorsun? Hasta annene neler yapıyordur kim bilir? Ayrıca benim sevdiğim kadına kimse el kaldıramaz, kaldırdığı eli yakarım!Şimdi bana engel olma Papatyam."
____________________________________

Defne son müşterinin de para üstünü verip kasayı kapattı. Kasanın arkasındaki küçük odaya geçip kapıyı kapattı. Üstündeki kasiyer tişörtünü çıkartıp kendi tişörtünü giydi. Çantasını da alıp odadan çıktı. "Defne çıkıyor musun?" Defne arkasını dönüp raftaki kitapları düzenleyen Aslı'ya baktı. "Patronun yanına gideceğim sonra çıkacağım canım." Aslı başını sallayıp raflara geri döndüm. Defne patronunun odasına gitti ve kapıyı çaldı. "Gel." Komutuyla içeri girdi. "Yasin abi benim işim bitti çıkıyorum." Defne onay beklerken adam konuştu. "Dur Defne son maaşını da vereyim. Keşke bizimle daha çok çalışsaydın senin gibi bir çalışan bulmak zor." Defne kendisine uzatılan zarfı alıp çantasına koydu. "Abi biliyorsun durumu. Annem bu aralar rahatsızlaşmaya başladı. Kardeşlerime bakmam gerekiyor." Defne gözlerini ayaklarına çekip sessizce bekledi. "Biliyorum Defne. Annene geçmiş olsun dileklerimi ilet. Herhangi bir sıkıntında bana geliyorsun anlaştık mı?" Defne kafasını sallayıp dışarıya çıktı. Çıkmadan önce de son sözünü söyledi. "Sağol Yasin abi."

Dükkandan çıkıp otobüs durağına yürümeye başladı. Beklemeye başladığında korna sesiyle başını çevirip baktı, Ömer'in arabasını dibinde görünce şaşkınlıktan gözleri açıldı. Pencereye ilerleyip parmaklarını yavaşça vurdu. Ömer camı açarken sırıtan yüzünü Defne'nin tarafına çevirdi. "Ömer sen ne zamandır buradasın?" Ömer bileğindeki saate bakıp konuştu. "Onbeş dakikadır Papatyam. Hadi atla da eve gidelim." Defne hemen kapıyı açıp ön koltuğa kuruldu. Ömer'e döndüğünde kendisine yaklaştığını fark etti. Defne hiç kımıldamadan gelen öpücüğü bekledi. Ömer ise gözleri açık bekleyen Defnesine bakıp yanağına sulu öpücüğünü bıraktı. Defne yumuşak gülüşünü gönderirken Ömer arabaya çalıştırıp yola koyuldu. Vitesi tutan elinin üstünde sıcaklık hissettiğinde eline baktı. Esmer elinin üstündeki kar tanesiyle gülümseyip elini dudaklarına uzattı. Küçük sevgi dolu öpücüğünden sonra ellerini vitesini üstüne bıraktı.

Eve geldiklerinde Elif ortalıkta koştururken Ali de onun peşinde kovalıyordu. Defne annesini gözleriyle salonda arıyordu ama yoktu. Mutfaktadır belki diyerek mutfağa gitti ama oradada göremeyince yukarı kata çıkmıştı. Misafir odasında uzanan annesinin yanına gitti. Yanına sessizce oturup izledi bir süre. Yorgun düşüp uyuyan annesini uyandırmaya kıyamadı. Yavaşça saçlarını okşadığında gözlerini açan Ayşe hanım ile geriye sıçradı. Onu uyandırmanın suçluluk duygusu ile başını eğip fısıltıyla konuştu. "Özür dilerim seni uyandırmak istemezdim." Ayşe hanım doğrulup kızının ellerini tuttu. "Uyumuyordum annecim, biraz uzanayım dedim."