Tek Partlık DefÖm

Ruhsuz ve Aşık-3/5

Merhabalar kuzularım. Sınavlarım bitirdim de geldim. Sizi çok özlemişim. Günlerdir paylaşmak için uğraşıyorum çok uzun bir bölüm oldu keyifle okumanız dileğimle...😘♥️
__________________________________________________________

"Defne çık dedim." Defne kısa bir süre adamın gözlerine baktı. Saf öfkesi ve nefreti yerli yerindeydi. Ne sanmıştın aptal! Seni seveceğini mi? Bir şekerle kanan aptal bir kız çocuğusun sen! "Ne halin varsa gör. Sen anca bundan anlıyorsun Ruhsuz. İnsanları yanından kovmaktan başka hiç bir bok yapmıyorsun." Defne kapıya gitmek için bir adım daha atacaktı ki Ömer bileğinden tutup kendi üstüne çekti. "Madem ben Ruhsuz'um o zaman senin ruhunla idare edeceğiz." Kucağına düşürdüğü kadının dudaklarına uzandı. Defne de kendisi tutku ile öpen adama karşılık vermekte gecikmedi.

__________________________________________________________1 Hafta sonra

Defne toplantı odasından çıkıp kendi odasına ilerledi. Koridordan sola döndüğünde iki asistan kızın danışmada muhabbet ettikleri gördü. İstifini bozmadan yanlarından geçerken kızlar kendilerine çeki düzen verip ayağa kalktılar. Defne gülümseyip onların tarafına baktı. "Kızlar rahat olun, ben geldim diye kasılmanıza gerek yok." Kızlar kendisine samimiyet ile gülen Defne'ye şaşkınlıkla baktı. Kendisini daha çok soğuk ve dominant sanmışlardı ama yanıldıklarını arkadaş canlısı gülücüklerinden fark etmişlerdi. "Kolay gelsin size. Ben odamda olacağım bir şey olursa haber verirsiniz." Esmer kısa boylu kız kendi asistanı olduğu için daha çok ona hitaben konuşmuştu. "Tabii Defne Hanım." Defne ne kadar hanım lafından rahatsız olsa da zamanla insanlara ve ortama alışmaya başlayacaktı. Odasına girip kapıyı kapattığında yorgunlukla kendini geniş koltuğuna attı.

Bir haftadır Ömer'den kaçarak kendisini işe vermişti. Yeni açacakları şehir dışındaki Otel ile ilgili bütün sorunlara odaklanırken kış sezonuna kadar hazırlanacak olan otelin sorunları başından aşkındı. Sorunların çoğunu yazışmalar ile askıya almıştı. Neyse ki dağlık bölgelerdeki tadilatlar sorunsuz devam ederken rahatsız olan müşterilerin gönlünü kolayca alabilmişlerdi. Ama yazlık bölgede olan sorunlar kendisini yeterince yıpratıyordu. En yakın zaman gidip kendileri konuşmalı ve inşaatı hızlandırmaları gerekiyordu. Böyle giderse açılış üç ay daha aksayacak ve bu onlar için daha çok mali zarar demekti. En kısa sürede bitmesi iki taraf içinde en makulüydü. Akşam bu işi Ahmet bey ile konuşması gerektiğini yazdı aklının bir kenarına.

Gözlerini kapatıp birkaç dakika dinlenmeyi düşünüyordu ama masasının üstünde çalan telefonu kendisini engelledi. "Yine ne sorun olabilir ki acaba?!" Ayağa kalkıp şirket telefonunu cevaplayıp ahizeyi kulağına aldı. "Alo?" Dediğinde karşısındaki sessizlik siniri bozsa da sabretti.

"Yönetim katına bekleniyorsunuz Defne hanım." Defne kocasının sesini duymasıyla dumura uğramıştı. "Hangi oda olduğunu söylememe gerek yoktur umarım." Cümlelerinin altındaki kinayeyi anlayan Defne uzatmadan kapattı telefonu. Odasından çıkıp titreyen ayaklarıyla ilerideki asansöre baktı. Ne kadar uzun sürede giderse o kadar iyiydi. Merdivenlere yönelip yavaşça çıkmaya başladı. 'Nereye kadar kaçabilirim ki?'

Yavaş adımlarına bir nebze olsun hız katmadan Ömer'in odasına vardı. Kapıyı tıklattığında kalın sesin gel diyişini duydu. Sesini özlemişti adamın. Kapı açmasıyla kendini içeriye çekilirken buldu. Bileğindeki esmer eller onu içeriye çekip hızlıca kapıyı kapatmıştı. Ardından kapıyı kitlerken Defne yi kendi ile kapı arasına sıkıştırmıştı. Defne şaşkınlıkla adama bakarken yine kendisiyle oynadığını düşünüyordu. "Ömer ne yapıyorsun?!" Ömer Defneye biraz daha yaklaşıp burnunun dibinde durdu. "Ne yapıyormuşum?"