Zijn Naam Is Lucas

# 6 Lisette

Ik werd wakker, verblind door de zon. Ik voelde me laveloos en ... 'Ow mmm, Lucas' mijn herinneringen kwamen weer boven. Ik moest echt met spoed mijn beste vriendin spreken. Ik had nog niet de kans uit bed te stappen of de telefoon trilde op mijn nachtkastje. 'Hey leef je nog? Ik kon je gisterenavond niet bereiken xxxx Lis.' Ik toetste haar nummer in. 'Ha, je leeft nog. Ik heb je wel honderd keer gebeld gisterenavond.' sprak mijn vriendin Lisette melodramatisch. 'Ik was onverwacht op stap, sorry.' Ze werd ineens nieuwsgierig 'Op stap? Met wie?' 'Dat vertel ik je liever live. Zullen we afspreken over een uurtje bij de koffiecorner? Ik moet ook nog ontbijten.' 'Ja is goed Bianc, ga ik nu rennen anders red ik dat niet. Ik zie je zometeen.' Kwak, ze had al neergelegd voor ik antwoord kon geven. Ik gaf mijn laptop een zwieper en zette spotify open en een van mijn afspeellijsten op play. De klanken van J-Lo vulden mijn kamer. Ik zong mee met Let's Get Loud en danste een rondje door de slaapkamer. Ik leek wel krankzinnig. Ik trok een donkerblauwe skinny jeans uit de kast en een dun zwart truitje met een V-hals. Er stonden wat letters op gedrukt in het wit. Maar ze vormden geen woord ofzo, het was gewoon decoratief. Ik graaide mijn witte sneakers van Nike onder het bed vandaan en trok ze snel aan. Mijn haren bond ik vast in een staart. Toen J-Lo haar gezang eindigde, was ik zo goed als klaar. Ik gaf mijn katten te eten en bedacht me dat ik wel de fiets kon pakken met dit lekkere weer.

Ik liep naar mijn schuurtje en trok mijn stalen ros van Gazelle mee naar buiten. Ik liep de poort uit. Bij de straat aangekomen stapte ik op en begon mijn fietstochtje naar het bruisende winkelcentrum. Alsof ik vleugels had. Het duurde nog geen tien minuten voor ik er was, maar zoals altijd was ik te vroeg. Mijn vriendin Lisette kwam altijd te laat. Dan maar eerst even paar boodschappen halen bij de Lidl. Ik had kattenvoer nodig voor Gizzy en Lilly en ik had zelf wel zin om vanavond een lasagne uit de oven te eten. Ik stond bij het kattenvoer te kijken voor snoepjes en kattenmelk toen ik ineens werd aangetikt. 'Hey jij daar.'

Ik schrok en draaide me om zodat ik een mep uit kon delen aan Remco, die ineens achter me stond. Hij kon me ontwijken en lachte naar me. 'Je bezorgt me nog eens een rolberoerte. Ik schrok me rot.' 'Aww sorry lieverd maar ik kon het even niet laten.' 'Remco, wat doe je hier eigenlijk op zondag?' Hij trok een zuur gezicht 'Invallen er zijn veel zieken. Waarschijnlijk mooi weer zieken.' Zuchtte hij. Verwachtingsvol vroeg ik voorzichtig 'En onze zaterdag lunch?' 'Ik kan niets beloven helaas, ik sta nu als invalkracht op het rooster, maar als er iemand niet meer ziek is laat ik het je wel weten.' Ik knikte. 'Ik ga weer verder want heb met Lis afgesproken.' Remco grinnikte, 'doe haar de groetjes van me.' Lisette vond Remco erg leuk en hij wist dat. Ik zei mijn maatje gedag en zwaaide nogmaals toen ik langs de kassa was geweest en de winkel uitliep.

Ik liep de koffiecorner binnen en ging vast zitten aan een tafeltje achterin bij het raam. Ik bestudeerde de ontbijtkaart alvast. Deze plek was eigenlijk de enige waar je kon ontbijten in de directe omgeving. Als je wat anders wilde kwam je toch terecht bij de gouden boogjes (Mc Donalds). Ik zag ineens een zwaaiende wervelwind langs het raam schieten en schoot in de lach. Lisette was niet het toppunt van subtiliteit. Ze kwam de hoek omzeilen en plofte letterlijk op de stoel tegenover me. 'Christus, een uur is echt te weinig. Ik zie eruit als The Phantom Of The Opera.' Ze keek me aan en toen schoten we allebei in een lachstuip. Ik kende Lis al jaren. We hadden samen zowel het basisonderwijs als de middelbare school doorlopen. Lisette kon goed overdrijven. Ze is een mooie meid en ze zou er zelfs in een vuilniszak nog goed uitzien.

De dame van de bediening stond ineens aan de tafel. 'Wat mag het zijn voor de dames?' Lisette had nog steeds ademnood dus ik bestelde maar eerst 'Ik wil graag het ontbijt met een glas karnemelk en thee alsjeblieft.' Lisette zei nahikkend 'Doe mij maar het zelfde maar dan met koffie.' 'Komt eraan zei de vrouw en liep weer weg.' 'Hoe was je weekend tot dusver Lis?' 'Nou eigenlijk leuk, ik was gisteren in de Fiesta. Maar je was stappen zei je? Ik heb je daar niet gezien.' Ik schudde met mijn hoofd. 'Nee, ik was in The Talk.' Lisette keek me verbaasd aan 'The Talk of The Town? Dat is beter werk. liet die kleerkast van een brulaap je zomaar binnen?' 'Mijn date heeft er een blauwe maandag gewerkt dus mochten we langs de rij af naar binnen.' 'Ow, je hebt een barman aan de haak geslagen, good job Bianc.'

Ons ontbijt werd gebracht wat bestond uit een hard gekookt ei, twee sneetjes brood wat zakjes en bakjes voornamelijk boter, zout en wat zoet beleg. Kop thee of koffie en melk of karnemelk. 'Maar' ging Lisette verder. 'Waar ken je hem dan van?' Ik vertelde haar over het hele avontuur bij Beertje Bob. 'Ha, ha, ha owww Bi wat errug' schaterde Lisette het uit. We aten verder, rustig keuvelend, ons ontbijt op. Toen we hadden afgerekend zei mijn hartsvriendin 'Kom we gaan het winkelcentrum onveilig maken.'