"Lee mi cha!"
Annemin seslenmesiyle elimdeki bezi suya bıraktım.
"Efendim annecim?"
Hızla eğildiğim sehpanın önünden kalktım ve ıslak ellerimi önlüğüme sildim. Annemin yanına inerken sesi yine kulaklarımı doldurdu.
"Buraya gel! Ve sana kaç kere daha bana anne deme diyeceğim seni aptal?"
Annemin yanına vardığımda bana ters ters baktı. Yine ona anne dememi istemiyordu.
"Peki a- efendim. Birdaha demem."
Dedim.
Bana ters ters bakarak
"Neyse çeneni kapat ve beni dinle. Bu akşam misafirlerimiz gelecek. Her zaman olduğu gibi önemli kişiler tabii. Evi temizlemen bitti mi?"
"Evet. Yani az kaldı odamın tozunu alıyordum."
"İyi orayı boşver sonuçta senin odan misafirleri ilgilendiren bir oda değil. Git yemek yap bu akşama kadar hazır olsun."
"T-tamam efendim" benim cümlemi tamamlamamı beklemeden arkasını dönüp gitti.
Kendi anneme anne diyememek zaten koyarken birde yemek çıkmıştı başıma. Gerçi yemekleri hep ben yapardım ama ev temizlemenin üstüne yemek yapmak biraz yorucuydu. Küçük bir ev olsa hadi neyse zaten şikayet etmezdim fakat 2 katlı bir malikane olunca işler değişiyordu.
E sonuçta koskoca cumhurbaşkanının eviydi. Her ne kadar onun kızı olsam da hizmetçi gibi davranılıyordum. Annem ve babam beni hiçbir zaman sevmemişti. Nedenini asla bilmiyordum. Herkesin yanında cumhurbaşkanının biricik kızıyken yalnız kaldığımızda bırakın yüzüme bakmayı hizmetçilik yapıyordum.
Ben annemin arkasından bakarken benim biricik aşkım evin tek hizmetçisi olan park eun byul teyze geldi. Yine konuşulanları duymuştu tabii ve yine bana şefkatle bakıyordu.
"Kızım sen üzülme olur mu? İstersen yemeği ben yaparım?"
Ona kocaman gülümsedim. Sahte gülümsememi görmeyen tek kişiydi o.
"Olmaz öyle byubu~ ben yaparım hem annemi bilirsin sana kızar sonra"
"Bilmez miyim güzel kızım, bilmez miyim!" Dedi üzgün bir şekilde. Ardından annemin ona seslenmesiyle söylene söylene gitti.
Onun arkasından gülerek baktım. Evin tek hizmetçisi oydu (tabii ben hariç) çünkü babam çok cimriydi. Eun byul teyzeyi tutmasının tek sebebi de dedemin zamanından beri bizim hizmetçimiz olmasıydı. Hizmetçi olmadığından ve eun byul teyze de yaşlı olduğundan bütün işi ben yapıyordum.
Ben yine düşüncelere dalmışken dış kapı açıldı ve babam geldi. Bana baktı ve ters ters
"Ne orada dikilip duruyorsun, deli misin? Annen ne dediyse onu yap. Kaybol."
Yüzümdeki gülümseme düştü ve saygıyla eğilerek;
"Peki efendim" dedim. Ve yemek yapmak üzere mutfağa gittim.
Slm cnm her ne kadar Wattpad de yeni gibi gözüksem de değilim yeni hesabım bu dkdkdk
Kitap da can sıkıntısından falan ddkdkdk
Öyle işte değerli yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum falan filanca kapanış cümleleri...
Ha bu arada
Öpüldün cnm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ladrón (Kim Taehyung)
FanfictionLadron= hırsız Yavaşça çocuğun yanına gittim ve ne çaldığına baktım. Evet kabul ediyorum şuan evim soyuluyordu ve ben anormal derecede sakindim.Kalemliği çalınca konuştum; "Yardım edeyim mi?" "Hayır. Teşekkürler, gerek yok." Dedi ve bana dönüp gül...
