Geçmişin Gölgesi

3 Bölüm : Olay 2 (kaçırılma)

Multimediada Bangkok, Tayland - Ivy Bound Uluslararası Okulu var

Geçen bölümden bir parça.

Annemin yanına gittiğimde babamı itekleyip annemin yanına oturdum. Annem yanına oturduğumu görünce bana baktı gördüğüm şeye inanamadım. annemin benim canım annemin ağzından ve burnundan kan geliyordu. O anda babama karşı sadece nefret hissediyordum.

Şimdiki bölüm

Bütün çocuklar ilk önce anne ve baba'yı örnek olarak görür. Benim ise idolüm her zaman babamdı. Babalar çocukların her zaman kahramanıydı. Bir zamanlar benim de idolüm, kahramanım babamdı ama artık babam değil. Annem bana bakıp herseyin yolunda olduğunu göstermeye çalışıyordu. Ben ise annem'e baktıkça babam'a olan nefretim daha kötüye gidiyordu, ama annem ne yazık ki bunların farkında değil bile. Annem hayatı boyunca bizlere bir şeyleri belli etmemeye çalışıyordu. Ama artık bunu yapamıyacağını o da farkındaydı. Babam bana öyle bir bakıyordu ki sanki pişmanlık duyuyordu. Artık hiç bir özrün ya da bişmanlığın affi yoktu. Annem babamı afetse bile ben bu olaydan sonra onu çok zor affederdim. Annem'i o küçük halim'le nasıl ayağa kaldırdığımı bilmiyordum, tam babam'ın yanından geçerken kolumdan tuttu. Bir tuttuğu koluma bir de onun suratına baktım. Kolumu çekmeye çalıştıkca daha fazla sıkmaya başladı. Kolumun açıdan uyuştuğunu hissettim. Ani bir harekette bulunup Kolumu kurtardım. Babamı arkada bırakıp annemin yanına gittim. Annemi ayağa kaldırıp, onu odasına götürdüm. Annemi yatağına oturtum. Tam gideceğim sırada annem kolumdan tutup beni yanına oturtu ve koluma bakmaya başladı. Ne yaptığına baktığımda kolumun morardığını gördüm. Evet kolum morarnıştı ama ben acı hissetmiyordum. Tekrardan anneme yüzüne baktığımda, annemin sadece koluma bakıp ağladığını gördüm. Annem'in başını elimin arasında tuttum,
ve bana bakmasını sağladım. " Hiç bir şey yok ki neden ağlıyorsun. "

Kirpikleri o kadar çok ıslak kalmıştı ki, birbirine yapışmıştı. Annem sertçe yutkunup gözlerini yüzüme çevirdi, yeşil gözleri o kadar yorgun bakıyordu ki.
Annenin konuşmasını bekledim. sonunda konuşmaya hazır olduğunu anladım.

" Acı çekmiyor musun "

" Hayır anne yok öyle bir şey. "

" Neden canın yandığında yalan söylüyorsun, neden bir kez olsun acı çektiğini söylemiyorsun. Neden kabul etmiyorsun. "

" Hayır benim canım yanmıyor ki, öyle bir şey olsa söylerdim. "

" Bu huyun tam olarak ona benziyor biliyor musun ded hafif bir tebessümle. "

hafiften kasımı çattım.
" kime benziyorum anne "

" Kime olacak oğlum babana benziyorsun sen dedi. "

" Ben babama benzemiyorrum anne asla da benzemiycem anladın mı anne "

Haşimle ayağa kalkıp annemi, odada yanlız bıraktım. Bana bunu nasıl söyler, anlamıyorum ki benim nerem ona benziyor ki, tamam yüzüm babama benziyor olabilirdi ama huyum babama biraz bile benzemiyordu ki , buna adım gibi emindim. Birden karşıma çıkan kişi ile düşüncelerime bir ara verdim, yardımcımız Füsun teyze bana Mustafa abinin beni beklediği söyledi. O kadar dert arasında bugünün ne olduğunu tamamen unutmuşum, bugün okula gidip karnemi almam lazımdı. Sonunda bugün yaz tatiline giricektim, her öğrenci gibi ben de okulun biteceği için seviyordum. Bütün çocuklar en çalışanları da dahil, okulun bitmesini ve tatile çıkmak için gün sayardı. Mustafa abiyi arabanın üstünde beklediğini gördüm. Yanına gittiğimde arabanın kapısını açtı, ben oturduktan sonra arabanın kapısını kapatı. Babamın kurallarına göre evin hiç bir yardımcısıyla , asla sıkı fiki olmamıza izin vermedi, onu bırak kimseyle bir şey istemediğimiz sürece konuşmamız bile yasaktı. Arada bu kuralları bozduğum olurdu.
Bunu bazen evin en cesur, yardımcısı yapardı. Bu evin en ceaur insanı Aysenur ablaydı , Annemin dediğine göre Aysenur abla 10 gün sonra evleniyordu. Bu demek oluyordu ki, bir daha asla sabahları benim yanıma gelip beni uyandırmaya çalışmayaçaktı. Mustafa abinin bana seslendiğini daha yeni algılamya , başlamıştm.