CHAPTER 13

165 5 0
                                    

**MARLEE**

I closed my eyes slowly nang maramdaman kung unti-unti ng lumalapit ang mukha niya sa mukha ko. Naramdaman kong mas lalo niya pa akong hinigit papalapit.

Kahit nakapikit ay ramdam na ramdam ko ang magkalapit na mga mukha namin. Sobrang lapit na namin that I can already feel his steady heartbeat.

Damn how can his heart still beat normally samantalang anumang oras ay sasabog na ang puso ko sa sobrang bilis ng tibok nito.

Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko. Kung bakit ganito kalakas ang kabog ng dibdib ko.

Hanggang sa maramdaman ko na lang ang pagdampi ng labi niya sa...pisngi ko????

What the??

Bigla kung minulat ang mga mata ko sa pagkagulat at tumambad sa akin ang isang Dylan na nakangisi ng nakakaloko.

"I guess that will serve as a goodnight kiss." pang-aasar niya habang hindi pa rin maalis ang mga pilyong ngiti sa mga labi niya.

Naramdaman ko ang pamumula ng magkabilang pisngi ko kaya dali-dali kung binuksan ang pinto ng sasakyan at mabilis na lumabas.  I left him without another word. God that was totally embarassing. I hope he doesn't see me blushing.

- - -

"Arggghhh!!! Nakakainis." sigaw ko as I keep on rolling and thrusting on my bed.

It's already two in the morning but I can't sleep. Hanggang ngayon kasi hindi pa rin mawala sa isip ko ang nangyari kanina.

I admit, medyo nadisappoint ako when he kissed me on the cheeks. Because I've been expecting more than that.

But that's not the real deal. I still can't describe the feeling that I have at that moment. The way I just give in. The way a close my eyes and just freaking wait to be kissed..parang-..parang may kakaiba.

And something else is bothering me. There is this unexplainable feeling whenever I'm near him. Pero binabalewala ko lang lagi yun kasi hindi ko nga alam kung ano yun. But that feeling intensified because of that peck on the cheek kanina.

Damn. I hate this feeling. I hate being clueless. And I hate you Dylan for making me feel this way.

**Dylan**

"Buwisit. Asan na ba kasi yung babaeng yun?" sabi ko habang pagdabog na bumababa ng hagdan.

"Hijo anong problema?" tanong ni Manang ng makitang nakakunot-noo ako.

"Wala po Manang. Wala pa po ba yung bisita ko?"

"Wala pa hijo."

"O sige po Manang."

Asan na ba kasi yung buwisit na babaeng yun. Sabi kong 8:00 andito na siya. Pero 8:30 na pero wala pa rin.

At wag na wag niyang sasabihin na nakalimutan niya dahil tinawagan ko pa siya kagabi para ipaalala sa kanya.

Nakuha ko ang number niya sa magaling kong pinsan. But I went through a lot of hell bago niya ibinigay sakin yun.

Damn that cousin of mine. Daig ko pa ang manliligaw kagabi. I bought her 3 boxes of pepperoni pizza at a venti Starbucks frappuccino in exchange for that f*cking number. But she wouldn't budge. She let me do her Trigo assignment and English essay.

But that doesn't end there. Pinag-car wash niya muna sakin yung kotse niya before a got the precious number of the witch.

Admitted that I looked like a fool for following Zoe's useless errands. Kung tutuusin pwedeng pwede kung hingin kay Marlee mismo anytime yesterday morning since magkatabi naman kami or I can just go her house. But then again, I didn't. Kasi asan yung thrill at yung challenge dun? And last night I'm up for a little challenge. And I think asking her number from Zoe will be a lot more fun than asking it from her personally.

MY EX-BOYFRIEND WANTS ME BACKTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon