BİR İSİM İKİ İNSAN

2.BÖLÜM

   

   Nicholas'ın arkamdan gelmesini umuyordum. Bir an önce odama gidip bütün gözyaşlarımı dökmek istiyordum. Soru beni çok incitmişti. Düşünmeden yapamıyordum. Yurda gelmiştim. Kapıda bir çocuk bekliyordu. KAfamı aldırmadan yanından geçtim. Kolumdan tutup kendisine doğru çekti. Nefesini hissedebilceğim kadar aramızda az bir mesafe vardı. Bu Joseph'ti. Ona baktığımda gözlerine takılı kaldım. Konuşuyordu ama duymuyordum. 

"Elisa!"

"Burada ne işin var?"  Hıçkırarak konuşuyordum. Kolumu bıraktı. 

"Seni bekledim."

"Odama gitmek istiyorum."

"Gidelim." 

"Tek başıma!"

Yanından geçtim. Odama doğru koştum. Kapıyı kitledim. MAkyajımı sildim. Pijamalarımı giyip yatağıma yattım. 

"Seni seviyorum."

"Sevmiyorsun!"

"Sen farklısın. Beth gibi değilsin."

"Beth sadece kızgın ben ise pişmanım."

"Herşey geçti. Yanımda her zaman mutlu olabilirsin."

"Biliyorum Joseph. Ama Beth sana aşık."

"Sen bana aşık mısın?"

"Tabiki de herşeyden çok düşünüyorum seni."

"Seni seviyorum Elisa"

"Seni seviyorum Joseph"

   Bir ses yüzünden uyanmıştım. Kapı çalıyordu. Ama rüyanın etkisindeydim. Ya oysa? Açmak istemiyordum.

"Elisa aç şu lanet kapıyı!"

Rüyamı bölenin Beth olmasına şaşırmamalıydım. Yatağımdan kalkıp kapıyı açtım. 

"Bir daha bunu yapma!"

"Yapmam"

   Yatağıma tekrar uzanmıştım. Joseph'i rüyamda görmek beni şaşırtmaıştı. Ama onun beni sevmesini söylemesine şaşırmıştım. Rüyamda olsa bile...

Beth'in ağzından;

   Elisa soruyu duyunca bana bakmıştı ve düşman olmadığımızı söylemişti. Bu doğruydu fakat eskisi kadar da yakın değildik. Yanımızdan kalkıp gittiğinde Nicholas da arkasıdnan gitmişti. Joseph içkisini tazeleyeceğini söyleyip kalkmıştı. İkizimin arkasıdnan koşanın Nicholas olduğuna sevinmiştim. Çünkü onu hak ediyordu. Ama onun yanında olmayı istemiştim. Gerçek anlamda eskiden olduğu gibi herşeyi birlikte yapmayı istemiştim. Ona ne kadar kötü davransamda bana her zaman iyiydi. Elisa'ya bakmak için pencereye geçtim. Nicholas ile konuşuyordu. KApıda başka biri daha vardı. Joseph. 

   Nicholas'ın yanından ayrılmıştı. Arkasından gitmektense içeri geri girmişti. Joseph ise içeride birini arıyor gibiydi. Bir süre sonra Joseph ortalıktan kaybolmuştu. James'a sordum. Oda nerede olduğunu bilmiyordu. 

"Dakota.Elisa'nın yanına gitmen gerekmiyor mu?"

"Tek kalmak ister diye düşündüm. Gitmeli miyim?"

"Altı senedir tek başına ağlamaya alışık."

"Siz neden böylesiniz?"

"Sana anlatmadığına şaşırmadım gerçekten."

"Sen anlatacak mısın?"

"Seni ilgilendirdiğini sanmıyorum."

   İkimizin arasında olan birşey kimseyi ilgilendirmiyordu. İlk günümüzde herşeyi bilmeleri gerekmiyordu. Çantamı alıp yurda doğru yürüdüm.  Yurdun önünde Joseph duruyordu. Sanki Yurttan çıkmış gibiydi. Yoksa Elisa'nın arkasından mı gelmişti. Onu gördüğümü fark etmişti. 

"Burada ne işin var?"

"Seni bekledim."

"Neden?"

"Elisa'nın yanında olur musun?"

"NE?"

"Beth aranızda ne oldu bilmiyorum. Bunu önemsemiyorum bile. Sadece siz ikizsiniz ve ona öyle davran."

"Sen onun arkasından mı geldin?"

"Hay... Evet."

"Neden? Yoksa bir günde ona birşey mi hissettin?"

"Sana dediğimi yap!"

"İyi geceler Joseph"

   Küçüklüğüme geri dönmüştüm. Her zaman tercih edilen o oluyordu. Sahip olmak istediklerime o sahip oluyordu. Bundan nefret ediyordum. Odama çıkmıştım. Onu uyanık görmek istemiyordum. Çünkü yine bir bahane bulup ona bağırabilirdim. Kapıyı açamıyordum. Elisa ya içerideydi yalnız kalmak için kapıyı kitlemişti yada dışarıdaydı paritye gelirken kitlemişti. Lütfen ilk düşündüğüm olsun. Yoksa nerde diye merak eder gece boyunca onu arardım. 

"Elisa! içeride misin? Kapıyı aç."

Cevap gelmemişti. Olumlu düşünmek istedim ve uyuyordur dedim. Tıklamaya başladım. Daha çok bağırmaya... 

  En sonunda kapıyı açmıştı. Ona sarılmak istedim. Ama bağırmayı tercih ettim. Gözleri şişikti. Yatağına geri yattığında yatmak için hazırlandım. Onu ne zaman affetcektim bilmiyordum. Her zaman yanımdaydı ama bana uzaktı. Bugün için ondan özür bile dilemeyi düşündüm. Ama ona iyi olmak istemiyordum. Onu şu an teselli edecek en son kişiydim. Gece arada onu gözetlemek için uyandım. İyiydi yada uyuduğu için öyle düşünüyordum.