Aslında dizi çekimi gibidir HAYAT,
Tam mutlu oldum derken yönetmenden ses gelir "KESTİK"
Hayatın boyunca acı çekmissindir. Artık kimseye güvenmeyeceğim dediğin anda sana bu sözlerini yutturan biri çıkar karşına. İlk ne olduğunu anlamassın onun seni...
Herkes odasına yerleşmeye çıktı. Benim içimde ise garip düşünceler hakimdi. Ne olmuştu bu Ulaş'a ? Eski haline göre çok yakında davranıyor. Ve bu beni deli ediyor. Çünkü ona bağlanmak istemiyorum. Ben hayatım boyunca kime bağlansam, kimi canımdan çok sevmem gitti. Odaya sinirle girdim. Arkamdan da Ulaş girdi. Sinirli bir şekilde konuşmaya başladım.
-Senin amacın ne ?
Bunu dememle yüzüne şaşkın bir ifade hakim oldu ve ufaktan sinirlenmeye başladı.
-Anlamadım?
-Diyorum ki amacın ne? Neden birdenbire bana karşı bu kadar yakın davranmaya başladın?
Dedim sesimi yükselterek. Ne olursa olsun bu işin başından karar vermeliydik ne olacağına. Çünkü sonradan olan benim kalbime oluyordu. 1-2 ay mükemmel bir ilişkimiz olur sonrasında ise sıkılıp hiçbirşey olmamış gibi hayatımdan çıkar gider. Ben ise yıllarca kendime gelemem. Böyle konuştuğuma bakmayın şu ana kadar sadece 1 sevgilim oldu. Ama ben hep bu durumu arkadaşlarım arasında yaşadım... Kendime söz vermiştim. Güvenmeyecektim artık kimseye.
-İrem ne saçmalıyorsun gerçekten anlamıyorum. Sadece iyi anlaşan birer partner olalım diye uğraşıyorum.
-Bu birden bire olacak bir şey değil. Çocuk mu kandırıyorsun?
Ses tonum iyice yükselmişti. Hafif küçümser bir tonla devam ettim.
-Bi dakika, bi dakikaaa.... Yoksa sen benden hoşlanmaya mı başladın ?
-İrem artık gerçekten haddini aşıyorsun! Seninle her iyi anlaşmaya çalışan erkek senden hoşlanıyo manasına mı geliyor? Bu nasıl bir saçma düşünce ya. Sonra gelmişsin çok yalnızdım ailemde beni sevmiydu diyorsun. Herkezi eleştirmeden önce bi kendine bak bence. Ailene de yazık. Kimbilir çocukken nasıl saçmaladın da çocuğundan nefret ettiler.
Tahir bu sözlerinden sonra kapıyı hızlı bir şekilde çarpıp odadan çıktı. Orda öylece kala kalmıştım. Yere çöküp iç çeke çeke ağlamaya başladım. Tamam belki fazla abarttım ama artık kimseye güvenemiyordum. Olayın bu kadar büyüyeceğini hiç tahmin etmemiştim. Ama belkide haklıydı. Ailemi de böyle bıktırmıştım. Ulaş bana 2 gün dayanamamıştı.
Ulaş' ın Ağzından
Odadan hızla çıkmamla otelden çıkmam bir kaç dakikamı aldı. Hala çok sinirliyim. İçim içimi yiyordu ama ben böyleydim işte içimdeki kontrol edemediğim duyguları hep sinirimle bastırıyordum... Ani bir kararla Trabzon' daki kuzenimi aramaya karar verdim.
-Alo barış.
-Vayyy Ulaş Bey siz bizi ararmıydınız ya?
-Oğlum biliyorum görüşmeyeli çok uzun zaman oldu ama sende durumları biliyorsun işte...
-Biliyorum, biliyorum. Zaten bilmesem külahları çoktan değişmiştik. Nerdesin, ne yapıyorsun bakalım?
-Bende seni bunun için aramıştım. Ben dizi çekimleri için Trabzon'a geldim. Senlede ne zamandır görüşemiyoruz. Artık Trabzon'da bir yemek ısmarlarsın kuzenine.
-Tabi tabi... Başımın üstünde yerin var. Hem sana anlatacak çok şeyim birikti. Biraz dertleşiriz.
-Tamam olur o zaman saat 8 de attığım konumdan alırsın beni.
İrem ' in Ağzından
Öylece yere çökmüş kaç saattir ağlıyorum bilmiyordum. Ama bünyem alışkındı. Ben saatlerce ağladığımı bilirim. Ağlamaya başlayınca duramayanlardanım anlayacağınız. Artık yavaş yavaş sakinlemeye başlamıştım. Resmen ağlayarak rahatlıyordum. Lavobaya gittim. Elimi yüzümü yıkadım ve kafamı dağıtmak için telefonumdan müzik açıp valiz deki eşyaları dolaba yerleştirmeye başladım. O sırada kapı çaldı. Yüzüme gerçekçi bir gülümseme yerleştirdim ve kapıyı açtım. Gelen tabikide Asiye ablaydı.
-Hoşgeldin Ablam. Buyur geç içeri. Nasılsın?
Dedim sarılarak. Bu aralar bana en iyi gelen şeydi sanırım sarılmak. Öykü Abla benden ayrılarak içeri geçti.
-Beniyiyim de sen iyi değilsin anlaşılan. Saatlerdir odandan ağlama sesi geliyor İrem. Ne oldu anlatayacak mısın?
-Hadi ya ses o kadar geliyor mu senin odana?Abla şimdi burda anlatmasam.
-Bende bunu düşünerek tabiki bir fikirle geldim. Akşam deniz kenarına gideceğim. Sende gel. Sohbet edelim. Bana tüm olan biteni anlat.
-Zaten itiraz etsem de kabul etmeyeceğine göre tamam gidelim.
-Tamam görüşürüz canım saat 9 da hazır ol o zaman...
Öykü ablayı kapıdan geçirdim. Ve daha yarısını yerleştirebildiğim eşyaları yerleştirmeye devam ettim. ____________________________________
Saat 9 olmuştu sonunda eşyalarımı yerleştirebilmiştim ve hazırdım. Hava durumuna baktığımda Trabzon da olmama rağmen ılık geçecek bir gece olduğunu gördüm. Bende fırsattan istifade favori elbisemi giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚
Evet arkadaşlar bir bölümün daha sonuna geldik. Umarım beğenmişsinizdir.
Düşüncelerinizi yorumlarla paylaşabilirsiniz. Bu arada sonunda evime sağ sağlim döndüm. Artık daha sık bölüm gelebilecek.
