A Starbucks Love Story [COMPLETED]

How We Became Lovers (3)

Sasakay na lang talaga ako sa eroplano pero may humarang sa akin na mukhang official ng Airport.

"Ms. Ronquillo, you are to board a private plane to Davao, Ma'am"

Ako: *kunot ang kilay* No, I'm scheduled to board Cebu Pacific Airline Flight 734---

"Ma'am sumama na lang po kayo sakin. Napagutusan lang po ni Mr. Sarte"

Ako: You're with Mr. Sarte?

Hindi talaga ako sasama talaga pero kasama niya pala si Kiel, kaya sumama na din ako.

"Nasa loob na po ng plane si Sir, Ma'am"

Nung nakita ko yung eroplano, parang nag-hesitate na ko. Bakit naman ba kasi saksakan ng yaman pa yung nakuha naming holder eh! Pero no choice talaga ako ngayon, gusto ko din naman maayos yung sa Davao.

As usual, ngiting-ngiti na naman sakin si Kiel nung makita ako. Pinipilit ko na lang din ngumiti. Kelan kaya ako masasanay sa kanya? Business partner na namin siya mula ngayon. Nakaka-intimidate naman kasi yung yaman nya e. But honestly, I don't care about his riches.

Kiel: Welcome aboard, Ellie! Buti sumama ka kay Walter. I just can't let you board that public plane alone.

Ako: May iba namang pasahero

Tumawa siya. Ngumiti na lang ako.

Kiel: Smart mouth you've got there huh. Here, feel at ease. We'll be in Davao in no time. Less hassle na to compare dun sa iniwan mong flight.

Konting oras pa bago kami nag-take off. Imposible akong ma-at ease dito, promise. Para akong VIP dito eh, lahat binibigay samin nung flight attendant kahit hindi ko naman hinihingi.

Lumingon naman ako sa katabi ko at mukhang sanay na sanay na siya sa ganun. Di yata ako bagay dito ah.

All the way, puro siya kwento. About sa kung ano-ano. Ako naman, I reply with pilit na 'gusto' but I still make sure na may sense pa din yung sagot ko.

Hanggang sa limosine na sinakyan namin papuntang hotel, lalong di ako mapakali. Pati yung binook ko na hotel, mababalewala kasi gusto ni Kiel dun na lang din ako sa hotel na titirhan niya.

Eh diusmiyo naman kasi presyo dun sa hotel na yun. Di na praktikal! Sobrang mahal! Sinabi ko yun kay Kiel pero tinawanan niya lang ako. Sabi niya, siya daw bahala.

Pagod na pagod na katawan ko sa byahe, pati na din utak ko kakausap sa kanya. Gusto ko nang magpahinga kaya sinabi ko din sa kanya yun. Hinatid pa niya ako dun sa room na pagiistayan ko.

Ako: Salamat, Kiel. Sige, tulog na ko. Marami pa tayong gawain bukas.

Papasok na sana ako pero pinigilan pa niya ako.

Kiel: Salamat din at sumama ka sakin dito. Erm, goodnight Ellie. See you tomorrow.