8

2.4K 251 49
                                    



Zawgyi


ခ်စ္လားလို႔ ေမးရေအာင္ကလည္း

ခ်စ္တယ္လို႔ ကိုယ္မွ မေျပာဖူးသည္ပဲ

လြမ္းတယ္လို႔ ေျပာရေအာင္လည္း

ကိုယ္ေမ်ွာ္ေနတာကို သူမွ သိပါေလစ

အခ်စ္နဲ႔ အလြမ္း ဒြန္တြဲေနတဲ

နိယာမ သေဘာတရားတစ္ခုမွာ

က်ြန္ေတာ္သူ႔ကို

ခ်စ္လြန္း၍ လြမ္းေနမိျခင္းပင္။ ။




---------------------------------------------------------


မနက္ခင္းရဲ႕ ေနေရာင္ဖ်ဖ်က ထြန္းလင္းျဖန္႔က်က္လာခဲ့ျပီ။

ရင္ခြင္ထဲမွာ ခပ္ေကြးေကြး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ ႏိုးသြားမည္စိုးေသာေၾကာင့္ တိုက္ရိုက္က်လာတဲ့ေနေရာင္ကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ အသာကြယ္ထားေပးမိသည္။

တကယ္ေတာ့ သူႏိုးေနတာ ၾကာေနျပီ ျဖစ္သည္။

ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း အိပ္စက္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ကို ျမတ္ႏိုးၾကည့္မဝျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အိပ္ယာထက္မွ မထႏိုင္ျဖစ္ေနေသးတာျဖစ္သည္။

အတန္ၾကာေတာ့ အင့္ခနဲ တစ္ခ်က္လႈပ္ရွားသံႏွင့္အတူ ျပန္မွိတ္ခ်င္ေနတဲ့ မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြႏွင့္အတူ ရင္ခြင္ထဲမွ သူ႔ကို ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ ကေလးငယ္။

''ႏိုးျပီလား....''

မ်က္ႏွာထက္မွ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ အျပံဳးတစ္ခုကို ဖန္တီးလ်ွက္ ထိုကေလးငယ္ကို ေမးမိသည္။

''Nae....''

အိမ္မံႈစုတ္ဖြား မပြင့္တစ္ပြင့္ႏွင့္ ျပန္ေျပာလာတဲ့ ကေလးငယ္က သူ႔မ်က္လံုးထဲမွာ လြန္စြာမွ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလွပါဘိ။

ပီဘိ အျပစ္ကင္းစင္လြန္းသည့္ ကေလးတစ္ေယာက္ အသြင္ ေဆာင္လ်ွက္ ျဖဴစင္လြန္းလွပါဘိ။

''Jeon ေလး ႏိုးရင္ ထေတာ့ေလ...ဒီေန႔နန္းေတာ္ ျပန္ဝင္ရအံုးမယ္ မွတ္လား....''

ေျပာကာမွ သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို ေခါင္းေလးအတင္းတိုးဝင္ကာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထားျပန္တဲ့ ကေလးငယ္။

Kiss of EdenTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang